Έχουμε εισέλθει στην τελική ευθεία για τις Εκλογές, με μια ενδιάμεση… στάση στο Πάσχα, όπου όλοι θα γεμίσουν τις… μπαταρίες τους με αισιοδοξία, μετά τα “μαύρα σύννεφα” που δημιούργησε η τραγωδία των Τεμπών.
ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει ότι η αυτοδυναμία έχει απομακρυνθεί, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι θα τα δώσει όλα για να πείσει την κοινωνία για ένα πολιτικό new deal. Ο Πρωθυπουργός “επενδύει” στο μοτίβο της ανάδειξης του, ως μοναδικού προσώπου που μπορεί να εγγυηθεί την ασφαλή πορεία της χώρας προς το μέλλον. Βγαίνει μπροστά ως προσωπικότητα, κάτι που φάνηκε και από τη… βόλτα το Σάββατο το πρωί στο Μαρούσι. Ήταν επί της ουσίας, η… τελετή έναρξης της αντεπίθεσης της Κυβέρνησης.
Ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην τραγωδία των Τεμπών, μέσω ανάρτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δηλώνει ξεκάθαρα ότι από δω και πέρα θα αναλάβει πλήρως και μέχρι τέλους την ευθύνη για να… διαλύσει οτιδήποτε κρατά τη χώρα πίσω. Διαμορφώνει μεταρρυθμιστική ατζέντα για να απαντήσει στον αναχρονισμό των κομμάτων της Αριστεράς, επιδιώκοντας να ζυμώσει ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, το οποίο θα πρέπει να το επικοινωνήσει και προς την κοινωνία, αλλά και προς το ΠΑΣΟΚ. Τα ψέματα τελείωσαν και έτσι όπως έγιναν σύγχρονες επιχειρήσεις ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ, έτσι θα γίνουν ο ΟΣΕ, οι Αστικές Συγκοινωνίες, το Μετρό και τα πάντα. To restart επιβάλλεται να γίνει σε όλα τα κακώς κείμενα που εξακολουθούν να υφίστανται, αρκεί αυτό να το συνειδητοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας…
Ρήξεις μέσω… Τεμπών
“Επανέρχομαι σήμερα στην Κυριακάτικη συνάντησή μας, όμως θέλω να ξεκινήσω λέγοντας, με το χέρι στην καρδιά, ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ τι συνέβη στα Τέμπη και γιατί συνέβη”.
Αυτή ήταν η πρώτη πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη μακροσκελή ανάρτηση του, μέσω της οποία απευθύνεται κάθε εβδομάδα στον λαό, μέσω των social media. Η αναφορά του περί προσωπικού στοιχήματος για να βρεθεί λύση και να μην ξανασυμβούν τέτοιες τραγωδίες, δείχνει ότι ο δρόμος των αλλαγών είναι δρόμος χωρίς γυρισμό.
Συλλαλητήρια με αίτημα τη μη αξιολόγηση, θα αποτελούν σε λίγο συγκεντρώσεις μιας θλιβερής παρέας ομοϊδεατών, οι οποίοι επί της ουσίας θέλουν βολικές κυβερνήσεις, ώστε να συνεχιστεί το βόλεμα των… ό,τι να ΄ναι υπαλλήλων, η… κοπάνα του μοσχαναθρεμμένου κρατικοδίαιτου παχύδερμου, και εν τέλει το… καθαρτήριο για κάθε ανεύθυνο που σιτίζεται από τον Ελληνικό λαό.
Η τακτική της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού, πρέπει να στηρίζεται στη διαρκή σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερή “αρρώστια” που τρώει τις σάρκες της οικονομίας, του κράτους και της κοινωνίας. Όσο και αν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας είναι εθισμένο στον παρασιτισμό και στη μετάθεση των ευθυνών, άλλο τόσο επιβεβλημένη είναι η διακυβέρνηση της χώρας από μια ομάδα ορκισμένων μεταρρυθμιστών που δεν θα αφήσουν τίποτα να θυμίζει τη σαπίλα των τελευταίων 4 δεκαετιών.
“Ακούω και συμμερίζομαι απολύτως το ομόθυμο κοινωνικό αίτημα: να σαρωθεί επιτέλους ό,τι κρατάει την Ελλάδα πίσω, να αλλάξουμε πιο γρήγορα πιο πολλά ώστε να έχουμε μια χώρα που μας αξίζει”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανεβάζοντας τον πήχυ κατακόρυφα. Οι πολέμιοι τέτοιων στρατηγικών στόχων πρέπει να αναδειχθούν και να βρεθούν στη… σέντρα. Ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι η Ελληνική κοινωνία είναι βαριά… άρρωστη και δεν έχει αλλάξει σημαντικά σε σχέση με τα καμώματα της το 2015, τόσο στις Εθνικές Εκλογές, όσο και στο δημοψήφισμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο σημείο που έχουμε φτάσει δεν μπορούμε να παίζουμε, γιατί τα πράγματα είναι περισσότερο από ποτέ σοβαρά…
Συνέχιση σταθερής διακυβέρνησης και αποφυγή μετεκλογικής… τερατογένεσης!
Η διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας και η αποφυγή πολιτικών πειραμάτων με “εσσάνς”… τερατογένεσης, αποτελούν το βασικό ζητούμενο των προσεχών εκλογών.
Η κυβέρνηση καλείται να πείσει το μεγαλύτερο τμήμα της “γκρίζας ζώνης” και όσους ξεχνούν τα κατορθώματα των προηγούμενων 44 μηνών. Είχαμε πανδημία και πόλεμο. Είχαμε πρωτοφανή περιοριστικά μέτρα, τα οποία ήταν επιβεβλημένα. Είχαμε την επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία και ακολούθησαν εφιαλτικές καταστάσεις στις τιμές της ενέργειας και στα τρόφιμα. Έχουν συμβεί τόσο και τόσα…
Η Ελλάδα κατάφερε να πάρει 13 θετικές αξιολογήσεις και να βρίσκεται ένα βήμα πριν την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας. Το momentum δεν πρέπει να χαθεί μέσα στο… παραβάν και κυρίως, ας έχουν όλοι υπόψιν τους, ότι με πολιτικούς σχηματισμούς και πρόσωπα που λειτουργούν ως… άσχετοι σταθμάρχες, δεν πρόκειται να πάμε παραπέρα. Το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ υποχωρεί θεαματικά, λόγω της ανάπτυξης, η οποία οφείλεται στην έκρηξη των επενδύσεων και στην ισχυροποίηση της εξαγωγικής δυναμικής της χώρας. Το Κράτος ψηφιοποιείται και ο προϋπολογισμός οδηγείται συνεχώς σε υπερβάσεις στόχων.
Εξωστρέφεια και φουλ άνοιγμα μέσω παροχών
Οι ρυθμίσεις χρεών, ο νέος βασικός μισθός, η επιβράβευση των Ενόπλων Δυνάμεων με ισχυρή οικονομική στήριξη, τα ευνοϊκά φορολογικά μέτρα και τα μέτρα στήριξης των νοικοκυριών, θα έχουν και συνέχεια, καθώς η κυβέρνηση επιχειρεί μια “επίθεση”… εξωστρέφειας με φουλ άνοιγμα προς την κοινωνία.
Δεν είμαστε… μάντεις, αλλά μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε την πορεία της οικονομίας. Θα έρθουν και άλλες μειώσεις φόρων και εισφορών, θα έρθουν περισσότερες επενδύσεις, θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η θέση της χώρας μας, θα γίνουμε ακόμη πιο απαραίτητοι στους συμμάχους και εταίρους μας. Όλα αυτά δεν έγιναν ως δια μαγείας, ούτε μας χάρισε κάποιος κάτι. Μέσα σε ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον, η χώρα είναι όρθια και περήφανη. Η χώρα μας… μπουκάρει σαρωτικά μέσα στο Κογκρέσο και αποδεικνύει ότι είναι δύναμη ειρήνης, σταθερότητας και προόδου.
Η Ελλάδα είναι δύναμη αλληλεγγύης και στήριξης, ακόμη και σε προαιώνιους εχθρούς, γιατί όπου υπάρχει ανθρώπινος πόνος, σταματούν όλα τα υπόλοιπα και μένουν μόνο η συμπαράσταση και η βοήθεια. Η χώρα μας έχει πρόσωπο, σύνορα, στρατιωτική ισχύ, γιατί επενδύει στην πρόοδο της. Επιζητά τον σεβασμό όχι ικετεύοντας, αλλά αποδεικνύοντας με πράξεις ότι τον δικαιούται.
Κομβικό σημείο οι Εκλογές
Οι προσεχείς εκλογές είναι ένα κομβικό σημείο, για να αποφασίσουμε ως λαός ποια Ελλάδα θέλουμε και σίγουρα για να μην επικρατήσει η άποψη αυτών που θέλουν μια… άλλη Ελλάδα.
Αυτήν που θα κάνει βήματα προόδου όπως έγινε τους τελευταίους 44 μήνες ή την Ελλάδα που θα είναι αξιολύπητη, αναξιόπιστη, ελεεινή και καταδικασμένη να τρώει τις σάρκες της; Το πρώτο δεν μπορεί να γίνει με κόμματα του λαϊκισμού και της διαμαρτυρίας, αλλά με κόμματα της υπευθυνότητας και του αποτελέσματος. Το δεύτερο μπορεί να μας συμβεί ανά πάσα στιγμή, εφόσον αποβάλλουμε από τη συλλογική μνήμη μας, όσα εξευτελιστικά συνέβησαν την περίοδο από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Ιούνιο του 2019.
Οι αλλαγές και οι τομές αποτελούν τις μεγάλες προκλήσεις και στο τραπέζι δεν μπορούν να γίνουν συζητήσεις για τη συνέχιση του άρρωστου που πρεσβεύει η αριστερή παρασιτοκρατία, αλλά και η ακροδεξιά…ψυχανωμαλία! Όσοι επιλέγουν τον ορθό δρόμο, δικαιώνονται και προοδεύουν. Όσοι επιλέγουν τον… ανώμαλο δρόμο, είναι καταδικασμένοι να υποστούν τις συνέπειες της συλλογικής κατάρρευσης…
