Τα όσα τραγελαφικά διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η κατάληξη ενός προδιαγραφέντος τέλους.
Το πολιτικό αυτό μόρφωμα που κυβέρνησε την Ελλάδα, σε συμμαχία με ένα κόμμα με το οποίο δεν είχε καμία-απολύτως- ιδεολογική συγγένεια (τους ΑΝΕΛ), ήταν βέβαιον, ότι θα διαλυθεί κάποια στιγμή στα εξ’ ών συνετέθη, διότι ήταν ένα οικοδόμημα που είχε κατασκευασθεί, «από λίνθους, πλίνθους, κεράμους, ατάκτως ερριμένους».
Εάν μιλήσουμε στην απλή λαϊκή γλώσσα, θα πούμε ένας «αχταρμάς».
Του Γιάννη Μιχαήλ
Από την ημέρα κατά την οποία εμφανίστηκε ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς- Προοδευτική Συμμαχία (ΣΥΡΙΖΑ) το μακρινό 2004, συγκροτήθηκε από πολιτικά στελέχη, τα οποία είχαν αριστερό προσανατολισμό και πάρα πολλά είχαν θητεία και στο ορθόδοξο Κομμουνιστικό Κόμμα το ΚΚΕ. Από την ηγεσία του πέρασαν γνωστοί πολιτικοί (Ν. Κωνσταντόπουλος, Αλ. Αλαβάνος) και από το 2013, τα ηνία ανέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος το 2015 εξελέγη πρωθυπουργός και κυβέρνησε μέχρι το 2019.
Δεν θα μακρηγορήσω, αλλά θα τονίσω μόνον ότι η εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στο γεγονός ότι είχε σηκώσει την παντιέρα εναντίον του μνημονίου, με την υπόσχεση ότι θα το καταργήσει. Και επειδή όχι μόνον δεν το κατήργησε, αλλά υπέγραψε ένα νέο- πιο επαχθές- πλήρωσε τα επίχειρα των ενεργειών του, καθώς οι πολίτες αντελήφθησαν όχι μόνον την απάτη του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα, αλλά και την πλήρη πολιτική του ανεπάρκεια.
Όλα αυτά είναι ένα μέρος της πρόσφατης ιστορίας η οποία πληρώθηκε με ακριβό τίμημα από τον Τσίπρα, ο οποίος αποχώρησε από την ηγεσία του κόμματος με σκυμμένο το κεφάλι και χωρίς να κάνει καμία απολύτως δήλωση, για τα πεπραγμένα της πολιτικής του διαδρομής. Εθισμένος στο παρασκήνιο και στην «μυστήρια» σιωπή, μετά την απόφαση του να «μονάσει», επέλεξε ως διάδοχό του, έναν Αμερικανοτραφή νεανία, ο οποίος απεδείχθη το ίδιο ανερμάτιστος με τον ευεργέτη του.
Ο Στέφανος Κασσελάκης ανέλαβε τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα παρατηρούμε ότι στελέχη (πρώην) του κόμματος τον χαρακτηρίζουν «απάτη» (Όρα Σκουρλέτη). Αυτή είναι σήμερα η εικόνα του αριστερού μορφώματος, το οποίο καθεύδει προς την πλήρη διάλυση, γιατί είναι ένας κομματικός σχηματισμός, χωρίς κανένα πολιτικό υπόβαθρο. Κύριο χαρακτηριστικό, η εχθροπάθεια, όσων δεν συμφωνούν με τις Πολλάκιες δοξασίες στις οποίες ομνύει ο Στέφανος, ο οποίος εκτός των άλλων είναι πολιτικά κενός περιεχομένου.
Σε όλο αυτό το δράμα που βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλγεινή εντύπωση προκαλεί η σιωπή του Αλέξη Τσίπρα. Είναι μια στάση η οποία προσβάλει τους οπαδούς του κόμματος, οι οποίοι τον ανέδειξαν στο ύπατο αξίωμα. Τώρα, λοιπόν, που γίνονται τα αποκαλυπτήρια για την αφωνία του, θα μπορούσαν πολλοί ψηφοφόροι – οπαδοί του να αναφωνήσουν. «Τοιούτος έπρεπεν ημίν αρχιερεύς»….
