Εορτολόγιο: Ευτύχιος, Ευτύχης, Ευτυχία, Ευτυχούλα, Ευτυχίτσα, Έφη.
6 Απριλίου: Άγιος Ευτύχιος πατριάρχης Κωνσταντινούπολης – Ο Άγιος Ευτύχιος γεννήθηκε το έτος 512 μ.Χ. και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α’ του Μεγάλου.
Καταγόταν από την πόλη Θεία Κώμη της Φρυγίας και ήταν υιός του Αλεξάνδρου, σχολαρίου υπό τον στρατηγό Βελισσάριο και της Συνεσίας. Διδάχθηκε το ιερό Ευαγγέλιο και βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον ιερέα Ησύχιο, ο οποίος ήταν παππούς του και λειτουργούσε στην Εκκλησία της Αυγουστοπόλεως. Σύμφωνα με το Συναξάρι ο Ησύχιος είχε το οφφίκιο του σκευοφύλακος και λόγω της αγιότητας του βίου του είχε λάβει από τον Θεό το χάρισμα της θαυματουργίας.
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ο Άγιος χειροτονήθηκε αναγνώστης από τον τότε Επίσκοπο Αμασείας στο ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Ουρβικίου. Στην συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και εισήλθε σε μονή της Αμασείας, που είχε ιδρυθεί από τους Αρχιερείς Μελέτιο και Σέλευκο, της οποία αργότερα ανεδείχθη και ηγούμενος.
Τα χρόνια που ακολούθησαν δεν ήταν ειρηνικά για την Εκκλησία, λόγω των αιρετικών δοξασιών που δίδασκαν νέοι Ωριγενιστές και κρυπτομονοφυσίτες. Οι έριδες των μοναχών της Παλαιστίνης περί του Ωριγένους αποτελούν την Τρίτη και τελευταία φάση των ωριγενιστικών ερίδων. Προοίμιο αυτών υπήρξε η κατά το έτος 507 μ.Χ. διάσταση λογίων μοναχών της Μεγάλης Λαύρας προς τον ηγούμενο αυτής, τον Όσιο Σάββα τον Ηγιασμένο, που έφυγαν από την Λαύρα και ίδρυσαν περί το 514 μ.Χ. τη Νέα Λαύρα, η οποία κατέστη κέντρο του ωριγενισμού. Οι αντιωριγενιστές μοναχοί έκαναν έκκληση προς τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό να καταδικάσει τον Ωριγένη. Την αίτηση αυτή υποστήριξε ο Πατριάρχης Μηνάς.
Έτσι, το έτος 543 μ.Χ., συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη Ενδημούσα Σύνοδος, ύστερα από πρόσκληση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μηνά, με σκοπό την ειρήνευση της Εκκλησίας και την καταδίκη των αιρετικών. Διά διατάγματος που εκδόθηκε το έτος 543 μ.Χ. ο Ιουστινιανός εστράφη κατά των αιρετικών. Καταδίκασε τις κακοδοξίες του Ωριγένους, θεώρησε τα συγγράμματα αυτού κακόδοξα και καταδίκασε αυτό το πρόσωπο του Ωριγένους. Διά τρίτου διατάγματος ο Ιουστινιανός, το έτος 544 μ.Χ., καταδίκασε τα «Τρία Κεφάλαια», δηλαδή α) τον Θεόδωρο Μοψουεστίας και τα αιρετικά του συγγράμματα, β) τα κατά του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας και της Γ’ Οικουμενικής Συνόδου και υπέρ του Νεστορίου συγγράμματα του Θεοδωρήτου Κύρου και γ) την επιστολή του Ίβα Εδέσσης προς τον Πέρση Μάρη.
Όταν το έτος 552 μ.Χ. κοιμήθηκε ο Πατριάρχης Μηνάς, ο Άγιος Ευτύχιος ήλθε από την Αμάσεια στη Βασιλεύουσα και εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Οι ταραχές όμως των αιρετικών συνεχίζονταν και ταλάνιζαν την Εκκλησία. Η Ε’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 553 μ.Χ. υπό την προεδρία του Αγίου Ευτυχίου, επικύρωσε την απόφαση της Ενδημούσης Συνόδου και προέβη στην καταδίκαση των «Τριών Κεφαλάιων». Ο σκοπός όμως της καταδίκης των «Τριών Κεφαλαίων» δεν επετεύχθη, διότι οι μονοφυσίτες ενέμεναν στην απόσχιση και στις αιρετικές δοξασίες τους. Ένεκα τούτου ο Ιουστινιανός το έτος 564 μ.Χ. εξέδωσε διάταγμα, διά του οποίου επέβαλε τον αφθαρτοδοκητισμό. Η διδασκαλία αυτή είχε διατυπωθεί από τον καταφυγόντα στην Αίγυπτο μονοφυσίτη Επίσκοπο Αλικαρνασσού Ιουλιανό. Συγκεκριμένα ο Ιουλιανός δίδασκε ότι το Σώμα του Χριστού, ήδη από της συλλήψεως και γεννήσεως Αυτού, απηλλάγη της φθοράς και επομένως των φυσικών αναγκών (πείνας, δίψας, καμάτου, ιδρώτος, δακρύων κ.τ.λ) – των λεγομένων «αδιαβλήτων παθών» – και μόνο «κατ’ οικονομίαν» και «κατά χάριν» φαινόταν υποκείμενο σε αυτά. Ο Άγιος Ευτύχιος και οι λοιποί Πατριάρχες της Ανατολής, προς τους οποίου απευθύνθηκε, δεν δέχθηκαν το δυσσεβές διάταγμα. Γι’ αυτό τον λόγο ο Άγιος, το έτος 565 μ.Χ., καθαιρέθηκε από τον πατριαρχικό θρόνο υπό Συνόδου ερήμην, αφού αρνήθηκε να παρουσιασθεί και εξορίσθηκε αρχικά στην Πρίγκηπο. Στο Συναξάρι του αναφέρεται ότι μετά κατέφυγε σε μοναστήρι της Αμασείας στο οποίο ζούσε ασκητικά και αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα.
Μετά από δώδεκα χρόνια εξορίας, ο αυτοκράτορας Ιουστίνος ο Β’, το έτος 577 μ.Χ., αποθανόντος του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννου του Γ’, επανέφερε με τιμή και δόξα τον Άγιο στον πατριαρχικό θρόνο. Κατά την δεύτερη πατριαρχία του ο Άγιος με την προσευχή του έσωσε τον λαό που μαστιζόταν από θανατηφόρα επιδημία. Το ορθόδοξο φρόνημά του και ο αγώνας του για την ακεραιότητα της πίστεως τον οδήγησαν σε αντίθεση με τον αποκρισάριο της Ρώμης Γρηγόριο, τον μετέπειτα Πάπα, λόγω των δοξασιών του περί αναστάσεως σαρκός.
Ο Άγιος Ευτύχιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 582 μ.Χ. Το ιερό λείψανό του εναποτέθηκε στο θυσιαστήριο των Αγίων Αποστόλων, μετά την κρηπίδα της Αγίας Τραπέζης, όπου κατέκειντο και τα ιερά λείψανα Ανδρέου, Τιμοθέου και Λουκά των Αποστόλων. Το 1246 μ.Χ. τα Λείψανα και η Κάρα του Αγίου μεταφέρθηκαν από τον Ναό των Αγίων Αποστόλων Κωνσταντινουπόλεως στη Μονή Αγίου Γεωργίου του Μείζονος Βενετίας, επί Ηγουμένου Πέτρου Querini.
Σώζονται αποσπάσματα του έργου αυτού «Περὶ Εὐχαριστίας», «Ἐπιστολὴ πρὸς Πάπαν Βιγίλιον περὶ τῶν Τριῶν Κεφαλαίων» και «Συνοδικὴ Ἐπιστολή». Τρία άλλα έργα του χάθηκαν, ήτοι το «Περὶ ἀναστάσεως σαρκός», το «Κατὰ Ἀφθαρτοδοκητῶν» και το «Κατὰ τῆς μονοφυσιτικῆς διασκευῆς τοῦ Τρισαγίου». Τον Βίο του Αγίου συνέταξε ο μαθητής του Ευστράτιος.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Βίον οὐράνιον, Πάτερ κτησάμενος, σκεῦος ἐπάξιον, ὤφθης τῆς χάριτος, λόγω καὶ πράξει βέβαιων, τὴν θείαν σοὶ χορηγίαν ὅθεν ἱεράτευσας, ἰσαγγέλως τῷ Κτίσαντι, ἔνδοξε Εὐτύχιε, Ἐκκλησίας ὡράισμα, ἣν φύλαττε ταὶς σαὶς προστασίαις, πάσης ἀνάγκης ἀνωτέραν.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Εὐτύχιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Εὐκληρίας χάριτας Θεοδωρήτου, ἱερέ Εὐτύχιε, ἀναβλυστάνεις δαψιλῶς, τοῖς ἐν αἰνέσει κραυγάζουσι· Χαίροις Πατέρων φαιδρόν ἀγαλλίαμα.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
46 π.Χ. – Ο Ιούλιος Καίσαρ νικά τον Κόιντο Καικίλιο Μέτελλο Σκιπίωνα και τον Μάρκο Πόρκιο Κάτωνα στη μάχη της Θάψου.
402 – Ο Στιλίχων νικά τους Βησιγότθους του Αλάριχου Α΄ στην Πολλεντία.
1199 – Ο βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος πεθαίνει από μόλυνση μετά την αφαίρεση ενός βέλους από τον ώμο του.
1250 – Ζ΄ Σταυροφορία: Οι Αγιουβίδες της Αιγύπτου αιχμαλωτίζουν τον βασιλιά Λουδοβίκο Θ΄ της Γαλλίας.
1327 – Ο ποιητής Πετράρχης βλέπει για πρώτη φορά την εξιδανικευμένη του αγάπη, τη Λάουρα, στην εκκλησία της Αγίας Κλάρας στην Αβινιόν.
1385 – Ο Ιωάννης, αρχηγός του τάγματος της Αβίς, γίνεται βασιλιάς ως Ιωάννης Α΄ της Πορτογαλίας.
1453 – Ο Μωάμεθ Β΄ ξεκινά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, η οποία θα πέσει στις 29 Μαΐου.
1580 – Σημειώνεται ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς που καταγράφτηκαν στην ιστορία της Αγγλίας, της Φλάνδρας και της βόρειας Γαλλίας.
1652 – Στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος, ο Ολλανδός ναυτικός Γιαν βαν Ρίμπεκ ιδρύει ένα στρατόπεδο ανεφοδιασμού το οποίο τελικά γίνεται το Κέιπ Τάουν.
1667 – Σεισμός καταστρέφει την ανεξάρτητη τότε πόλη–κράτος του Ντουμπρόβνικ.
1896 – Στην Αθήνα, εορτάζεται η έναρξη των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, 1.500 χρόνια μετά την απαγόρευση των αρχαίων αγώνων από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄.
1903 – Ιδρύεται η ομάδα ποδοσφαίρου Ατλέτικο Μαδρίτης στη Μαδρίτη.
1909 – Ο Ρόμπερτ Πίρι και ο Μάθιου Χένσον φτάνουν στο Βόρειο Πόλο.
1914 – Το «Μαύρο» Πάσχα για τους Θρακιώτες: οι Νεότουρκοι εκδιώκουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Αρκαδιούπολης, Βιζύης και άλλων περιοχών της Θράκης. Ακολουθούν σφαγές, δολοφονίες, απελάσεις, διαρπαγές, εμπρησμοί και λεηλασίες κατά των Ελλήνων των θρακικών περιοχών Ηράκλειας, Μαλγάρων και Κεσσάνης.
1917 – Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Ηνωμένες Πολιτείες κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γερμανία.
1941 – Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Γερμανία εισβάλλει στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία.
1957 – Ιδρύεται η Ολυμπιακή Αεροπορία από τον Αριστοτέλη Ωνάση.
1965 – Εκτοξεύεται ο Early Bird, ο πρώτος εμπορικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος που τοποθετείται σε γεωσύγχρονη τροχιά.
1974 – Οι ABBA κερδίζουν την πρώτη θέση στον 19ο διαγωνισμό της Eurovision που διεξήχθη στο Μπράιτον του Ην. Βασιλείου.
2007 – Βυθίζεται το κρουαζιερόπλοιο Sea Diamond στον όρμο Αθηνιού της Σαντορίνης λόγω πρόσκρουσής του σε ύφαλο.
Γεννήσεις
570 – Χιλδεβέρτος Β΄, βασιλιάς της Αυστρασίας
1483 – Ραφαήλ, Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας
1498 – Τζοβάνι ντάλε Μπάντε Νέρε, Ιταλός στρατιωτικός
1531 – Βόλφγκανγκ δούκας του Μπράουνσβαϊγκ-Γκρούμπενχαγκεν
1595 – Ερρίκος Β΄ του Λονγκεβίλ, Γάλλος πρίγκιπας
1595 – Πίτερ ντε Μολάιν, Ολλανδός ζωγράφος
1800 – Θεοβάλδος Πισκατορύ, Γάλλος πολιτικός
1820 – Ναντάρ, Γάλλος φωτογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας
1826 – Γκυστάβ Μορώ, Γάλλος ζωγράφος
1835 – Στέφανος Στρέιτ, Έλληνας πολιτικός
1849 – Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ, Βρετανός ζωγράφος
1886 – Αθηναγόρας, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1888 – Χανς Ρίχτερ, Γερμανός καλλιτέχνης
1894 – Γκέρτρουντ Μπέινς, Αμερικανίδα υπεραιωνόβια
1904 – Κουρτ Γκέοργκ Κίζινγκερ, Γερμανός πολιτικός
1911 – Φέοντορ Λίνεν, Γερμανός βιοχημικός
1914 – Δομνίτσα Λανίτου – Καβουνίδου, Κύπρια αθλήτρια
1919 – Γεώργιος Μυλωνάς, Έλληνας πολιτικός
1926 – Ίαν Πέισλι, Βορειοϊρλανδός πολιτικός
1929 – Χρήστος Σαρτζετάκης, Έλληνας δικαστικός και πολιτικός
1941 – Αγγελική Λαΐου, Ελληνίδα ιστορικός
1963 – Ραφαέλ Κορρέα, πρόεδρος του Ισημερινού
1976 – Γκέοργκ Χολμ, Ισλανδός μπασίστας (Sigur Rós)
1978 – Ίγκορ Σιμσόφ, Ρώσος ποδοσφαιριστής
2004- Lalalopsy
Θάνατοι
885 – Άγιος Μεθόδιος
1199 – Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, βασιλιάς της Αγγλίας
1340 – Βασίλειος Μέγας Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας
1362 – Ιάκωβος Α΄ του Μαρς, Γάλλος στρατιωτικός
1387 – Ιωάννης του Αρτουά του Ε, Γάλλος κόμης
1490 – Ματθαίος Κορβίνος, βασιλιάς της Ουγγαρίας
1520 – Ραφαήλ, Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας
1528 – Άλμπρεχτ Ντύρερ, Γερμανός καλλιτέχνης και μαθηματικός
1625 – Ιάκωβος Α΄, βασιλιάς της Αγγλίας
1641 – Ντομενικίνο, Ιταλός ζωγράφος
1827 – Νικολής Αποστόλης, Έλληνας αγωνιστής της Επανάστασης του 1821
1829 – Νιλς Χένρικ Άμπελ, Νορβηγός μαθηματικός
1833 – Αδαμάντιος Κοραής, Έλληνας λόγιος
1963 – Όττο Στρούβε, Ρώσος αστρονόμος
1965 – Ιωάννης Κετσέας, Έλληνας αθλητής
1971 – Ιγκόρ Στραβίνσκι, Ρώσος συνθέτης
1983 – Άνα Μαρία, πολιτικός από το Ελ Σαλβαδόρ
1992 – Ισαάκ Ασίμωφ, Ρώσος συγγραφέας
1994 – Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα, πρόεδρος της Ρουάντα
1995 – Ιωάννης Αλευράς, Έλληνας πολιτικός
1996 – Γκριρ Γκάρσον, Αγγλίδα ηθοποιός
2003 – Ανίτα Μποργκ, Αμερικανίδα επιστήμονας υπολογιστών
2003 – Ντίνος Γιαννόπουλος, Έλληνας σκηνοθέτης
2005 – Ρενιέ Γ΄, πρίγκιπας του Μονακό
2006 – Στέφανος Στρατηγός, Έλληνας ηθοποιός
2007 – Λουίτζι Κομεντσίνι, Ιταλός σκηνοθέτης
2009 – Άιβι Ματσέπε-Κασαμπέρι, Νοτιοαφρικανή πολιτικός
2012 – Ρήγας Δ. Ρηγόπουλος, Έλληνας αντιστασιακός και κοινωνιολόγος
2013 – Κάκια Παναγιώτου, Ελληνίδα ηθοποιός
