«Η απομάκρυνση από τον Θεό είναι κόλαση. Όσο περισσότερο κάνει κακό κάποιος, τόσο περισσότερο υποφέρει η ψυχή του. Ο κλέφτης νιώθει χαρά; Δεν νιώθει χαρά. Ενώ αυτός που κάνει καλωσύνες νιώθει χαρά.
Καί να βρεί κάτι στον δρόμο, αν το κρατήση και πη ότι είναι δικό του, ανάπαυση δεν θα έχη! Ούτε ξέρει σε ποιόν ανήκει ούτε αδίκησε κάποιον ούτε το κλέβει, και όμως δεν αναπαύεται. Πόσο μάλλον να το κλέψη! Ακόμη και όταν κανείς λαμβάνη, πάλι δεν νιώθει την χαρά που νιώθει όταν δίνη. Πόσο μάλλον όταν κλέβη ή όταν αδική, να νιώθη χαρά!
Γι᾽ αυτό, βλέπεις, οι άνθρωποι με την αδικία τι πρόσωπα έχουν, τι γκριμάτσες κάνουν! Ο κόσμος θέλει να αμαρτάνη και θέλη τον Θεό καλό. Αυτός να μας συγχωρή και εμείς να αμαρτάνουμε. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν, γι᾽ αυτό και ορμούν στην αμαρτία. Όλο το κακό από την απιστία ξεκινάει».
