Αν δω ένα παιδάκι να γονατίζει και να προσεύχεται, μας λέει η Παναγία, στέκομαι κι εγώ δίπλα του.
Γονατίζω μαζί του και το παίρνω μέσα στην αγκαλιά μου, όπως έπαιρνα παλιά το μικρό μου Βρέφος, Ιησού.
Τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου, τον ζέσταινα με τα χάδια και τα φιλιά μου, ένωνα τα χεράκια του με τα δικά μου μπροστά στο στήθος του και μιλούσαμε μαζί στον ουράνιό μας Πατέρα. Έτσι και τώρα κάνω με τα παιδάκια αυτά, όπως έκανα και με τον μονάκριβό μου Γιό.
Όσα παιδάκια με φωνάζουν το βράδυ πριν κοιμηθούν την ώρα που λένε την προσευχή τους στον ουράνιο Θεό, κάθομαι κι εγώ δίπλα, αγκαλιάζοντάς τα σφιχτά και ικετεύοντας τον ουράνιο μας Πατέρα, να τα ευλογήσει, όπως ευλόγησε τον μοναχογιό μου Ιησού, και Του λέω:
“Ουράνιέ μου Πατέρα, όπως τότε Σε ικέτευα για τον Γιό μου, τον μοναχογιό, τον λατρεμένο μου θησαυρό Ιησού, να Τον ευλογήσεις, έτσι και τώρα, Σε ικετεύω, ευλόγησε το κοριτσάκι, που έχω στην αγκαλιά μου. Ευλόγησε το αγοράκι που κρατώ σφιχτά στην αγκαλιά μου”.
Και δεν σηκώνομαι από εκεί μέχρι να ακούσω τη φωνή του Θεού Πατέρα να μου λέει:
“Ναι, Βασίλισσά Μου, το ευλογώ”.
Και τότε το αγκαλιάζω, το φιλάω, το βάζω στο κρεβατάκι του, το σκεπάζω και μετά φεύγω, για να πάω σε άλλο παιδάκι που με φωνάζει…
