Μέσα στο δωμάτιο επικρατεί σιωπή.
Μα, ξάφνου να!
Βλέπω την άνοιξη να μπαίνει!
Έχει την όψη λαμπερή και γελαστή, μ’ένα χαμόγελο που έχουν μόνο οι Άγγελοι…
Δεν είσαι άνοιξη;
Ούτε Άγγελος Θεού;
Μα ποιά να είσαι και σε βλέπω εδώ πέρα;
Μια γλυκιά φωνή μου λέει:
Είμαι Του Χριστού η Μητέρα, αλλά και δική σου!!!
