Εορτολόγιο: Αλέξιος, Αλέξης, Αλέκος, Αλεξία, Αλέξα Γερτρούδη.
17 Μαρτίου: Όσιος Αλέξιος ο άνθρωπος του Θεού – Ο Όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.) και Ονωρίου (395 – 423 μ.Χ.) από ευσεβείς και εύπορους γονείς.
Ο πατέρας του Ευφημιανός ήταν συγκλητικός, φιλόπτωχος και συμπαθής, ώστε καθημερινά παρέθετε τρεις τράπεζες στο σπίτι του για τα ορφανά, τις χήρες και τους ξένους που ήταν πτωχοί. Η γυναίκα του ονομαζόταν Αγλαΐς και ήταν άτεκνη.
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Στη δέησή της να αποκτήσει παιδί, ο Θεός την εισάκουσε. Και τους χάρισε υιό. Αφού το παιδί μεγάλωσε κι έλαβε την κατάλληλη παιδεία, έγινε σοφότατος και θεοδίδακτος. Όταν έφθασε στη νόμιμη ηλικία, τον στεφάνωσαν με θυγατέρα από βασιλική και ευγενική γενιά. Το βράδυ όμως στο συζυγικό δωμάτιο ο Όσιος, αφού πήρε το χρυσό δακτυλίδι και τη ζώνη, τα επέστρεψε στην σύζυγό του και εγκατέλειψε τον κοιτώνα. Παίρνοντας αρκετά χρήματα από τα πλούτη του έφυγε με πλοίο περιφρονώντας την ματαιότητα της επίγειας δόξας. Καταφθάνει στην Λαοδικεία της Συρίας και από εκεί στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Εκεί ο Όσιος Αλέξειος μοίρασε τα χρήματα στους πτωχούς, ακόμη και τα ιμάτιά του, και, αφού ενδύθηκε με κουρελιασμένα και χιλιομπαλωμένα ρούχα, κάθισε στο νάρθηκα του ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου, ως ένας από τους πτωχούς. Προτίμησε έτσι να ζει με νηστεία όλη την εβδομάδα και να μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων κάθε Κυριακή, ενώ μόνο τότε έτρωγε λίγο άρτο και έπινε λίγο νερό.
Οι γονείς του όμως τον αναζητούσαν παντού και έστειλαν υπηρέτες τους να τον βρουν. Στην αναζήτησή τους έφθασαν μέχρι το ναό της Έδεσσας, χωρίς ωστόσο να τον αναγνωρίσουν. Οι δούλοι επέστρεψαν άπρακτοι στη Ρώμη, ενώ η μητέρα του Αλέξιου με οδύνη, φορώντας πτωχά ενδύματα, καθόταν σε μια θύρα του σπιτιού πενθώντας νύχτα και ημέρα. Το ίδιο και η νύφη, που φόρεσε τρίχινο σάκκο και παρέμεινε κοντά στην πεθερά της.
Ο Όσιος Αλέξιος για δεκαεπτά χρόνια παρέμεινε στο νάρθηκα του ναού της Θεοτόκου ευαρεστώντας το Θεό. Και μια νύχτα η Θεοτόκος παρουσιάστηκε στον προσμονάριο του ναού σε όνειρο και του ζήτησε να του φέρει μέσα στο ναό τον άνθρωπο του Θεού. Τότε ο προσμονάριος, αφού βγήκε από το ναό και δεν βρήκε κανένα παρά μόνο τον Αλέξιο, εδεήθηκε στη Θεοτόκο να του υποδείξει τον άνθρωπο, όπως κι έγινε. Τότε πήρε από το χέρι τον Όσιο Αλέξιο και τον εισήγαγε στο ναό με κάθε τιμή και μεγαλοπρέπεια.
Μόλις ο Όσιος κατάλαβε ότι έγινε γνωστός εκεί, έφυγε κρυφά και σκέφτηκε να πάει στην Ταρσό, στο ναό του Αγίου Παύλου του Αποστόλου, όπου εκεί θα ήταν άγνωστος. Αλλα όμως σχεδίασε η Θεία Πρόνοια. Γιατί βίαιος άνεμος άρπαξε το πλοίο και το μετέφερε στη Ρώμη. Βγαίνοντας από το πλοίο κατάλαβε ότι ο Κύριος ήθελε να επανέλθει ο Αλέξιος στο σπίτι του.
Όταν συνάντησε τον πατέρα του, που δεν αναγνώρισε τον υιό του, του ζήτησε να τον ελεήσει και να τον αφήσει να τρώει από τα περισσεύματα της τράπεζάς του. Με μεγάλη προθυμία ο πατέρας του δέχθηκε να τον ελεήσει και μάλιστα του έδωσε κάποιο υπηρέτη για να τον βοηθάει. Κάποιοι δούλοι από την οικία τον πείραζαν και τον κορόιδευαν, όμως αυτό δεν τον ένοιαζε. Έδινε την τροφή του σε άλλους, παραμένοντας όλη την εβδομάδα χωρίς τροφή και νερό, και μόνο μετά την Κοινωνία των Θείων και Αχράντων Μυστηρίων δεχόταν λίγο άρτο και νερό.
Έμεινε λοιπόν για δεκαεπτά χρόνια στον πατρικό οίκο χωρίς να τον γνωρίζει κανένας. Όταν έφθασε ο καιρός της κοιμήσεώς του, τότε κάθισε κι έγραψε σε χαρτί όλο το βίο του, τους τόπους που πέρασε, αλλά και κάποια από τα μυστικά που γνώριζαν μόνο οι γονείς του. Κάποια Κυριακή, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος τελούσε τη Θεία Λειτουργία, ακούσθηκε φωνή από το Άγιο Θυσιαστήριο, που καλούσε τους συμμετέχοντες να αναζητήσουν τον άνθρωπο του Θεού. Την Παρασκευή ο Όσιος Αλέξιος παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού, ενώ το απόγευμα της ίδιας μέρας οι πιστοί βασιλείς και ο Αρχιεπίσκοπος προσήλθαν στο ναό για να δεηθούν στο Θεό να τους αποκαλύψει τον άγιο άνθρωπο του Θεού. Τότε μια φωνή τους κατηύθυνε στο σπίτι του Ευφημιανού. Λίγο αργότερα οι βασιλείς μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο έφθασαν στο σπίτι του Ευφημιανού, προξενώντας μάλιστα την απορία της γυναίκας και της νύφης του για την παρουσία τους εκεί, και ρώτησαν τον Ευφημιανό . Όμως εκείνος, αφού ρώτησε πρώτα τους υπηρέτες, είπε ότι δεν γνώριζε τίποτα. Στην συνέχεια ο υπηρέτης που φρόντιζε τον Όσιο Αλέξιο, παρακινούμενος από θεία δύναμη ανέφερε τον τρόπο ζωής του πτωχού, τον οποίο εξυπηρετούσε. Τότε ο Ευφημιανός χωρίς να γνωρίζει ότι ο Όσιος είναι ήδη νεκρός, αποκάλυψε το πρόσωπο αυτού, που έλαμπε σαν πρόσωπο αγγέλου. Στο χέρι του Οσίου μάλιστα είδε χαρτί, που δεν μπόρεσε να αποσπάσει. Στη συνέχεια ανέφερε στους επισκέπτες του ότι βρέθηκε ο άνθρωπος του Θεού. Οι βασιλείς και ο Αρχιεπίσκοπος τότε εδεήθησαν στον Όσιο να τους επιτρέψει να δουν το χαρτί που είχε στο χέρι του. Μόλις ο αρχειοφύλακας πήρε στο χέρι του το χαρτί, ο Ευφημιανός αντιλήφθηκε ότι επρόκειτο για τον υιό του, τον οποίο αναζητούσε χρόνια τώρα, και μεγάλο πένθος έπεσε στην οικογένειά του. Θρήνος μεγάλος και από την γυναίκα και τη νύφη του.
Ο βασιλεύς Ονώριος και ο Αρχιεπίσκοπος μετέφεραν το τίμιο λείψανο του Οσίου στο μέσο της πόλεως και κάλεσαν όλο το λαό για να έλθει να προσκυνήσει και να λάβει ευλογία. Όσοι προσέρχονταν και ασπάζονταν το τίμιο λείψανο, άλαλοι, κουφοί, τυφλοί, λεπροί, δαιμονισμένοι, όλοι θεραπεύονταν. Βλέποντας αυτά τα θαύματα οι πιστοί δόξαζαν τον Θεό. Ήταν τόσος ο κόσμος που προσερχόταν για να δει το τίμιο λείψανο, που δεν μπορούσαν να το μεταφέρουν στο ναό του Αγίου Βονιφατίου για να το ενταφιάσουν. Έριξαν ακόμη και χρυσό και άργυρο στον κόσμο για να του αποσπάσουν την προσοχή, αλλά μάταια. Όταν πια μεταφέρθηκε το τίμιο λείψανο στο ναό, για επτά μέρες γιόρταζαν πανηγυρικά και στην γιορτή συμμετείχαν οι γονείς και η νύφη. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε το τίμιο λείψανο σε θήκη φτιαγμένη από χρυσό, άργυρο και πολύτιμους λίθους. Αμέσως άρχισε να ευωδιάζει και να αναβλύζει μύρο, το οποίο έγινε ίαμα και θεραπεία για όλους.
Η Κάρα του Οσίου Αλεξίου δωρήθηκε στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων το 1398 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Μανουήλ τον Παλαιολόγο. Κατά την πυρπόληση της Μονής από τους Οθωμανούς το 1585 μ.Χ. διασώθηκε από δύο μοναχούς.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐκ ῥίζης ἐβλάστησας, περιφανοῦς καί κλεινῆς, ἐκ πόλεως ἤνθησας, βασιλικῆς καί λαμπρᾶς, Ἀλέξιε πάνσοφε· πάντων δ᾽ ὑπερφρονήσας, ὡς φθαρτῶν καί ῥεόντων, ἔσπευσας συναφθῆναι, τῷ Χριστῷ καί Δεσπότῃ. Αὐτόν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἀλεξίου σήμερον τοῦ πανολβίου, ἑορτήν τήν πάνσεπτον, ἐπιτελοῦντες εὐσεβῶς, αὐτόν ὑμνήσωμεν λέγοντες· χαίροις Ὁσίων τερπνόν ἐγκαλλώπισμα.
Μεγαλυνάριον
Κλῆσιν τὴν οὐράνιον ἐσχηκώς, μόνος ἐν Ἁγίοις, Θεοῦ ἄνθρωπος θαυμαστός, Ἀλέξιε σὺ ὤφθης, τῷ ἰσαγγέλῳ βίῳ· διὸ τῆς τῶν Ἀγγέλων, χαρᾶς ἠξίωσαι.
Ὁ Οἶκος
Τὶς τὰς σεπτάς σου ἀρετὰς ἀξίως εὐφημήσει, καὶ ἱκανῶς ὑμνήσει, Ἀλέξιε θεόφρον, τὴν σωφροσύνην, τὴν ὑπομονήν, τὴν πραότητα, τὴν ἐγκράτειαν, τὸν ἀκατάπαυστον ὕμνον, τὴν ἄκραν σκληραγωγίαν, καὶ ἄμετρον ταπείνωσιν, δι’ ὧν Ἀγγέλοις ἐφάμιλλος γενόμενος. Πρεσβεύεις ἀεὶ ὑπὲρ τοῦ κόσμου παντός· διὸ ἀκούεις Ὅσιε, νῦν παρὰ πάντων Πιστῶν. Χαίροις Ὁσίων τερπνὸν ἐγκαλλώπισμα.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τοὺς ἱδρῶτας καὶ πόνους τους σοὺς Σοφέ, νοερῶς θεωροῦντες πάντες πιστοί, πάσης κατανύξεως τὰς ψυχὰς ἐμπιπλάμεθα, καὶ πρὸς θείους ὕμνους καὶ δόξαν καὶ αἴνεσιν, τοῦ Δεσπότου τῶν ὅλων, παμμάκαρ Ἀλέξιε, πόθῳ ἐγκαρδίῳ, ἑαυτοὺς συγκινοῦμεν, ᾠδαῖς σε γεραίροντες, καὶ πιστῶς ἐκβοῶντές σοι, ὡς Κυρίου θεράποντι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
180 – Ο Μάρκος Αυρήλιος πεθαίνει αφήνοντας τον Κόμμοδο μόνο αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
455 – Ο Πετρόνιος Μάξιμος γίνεται αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την υποστήριξη της Ρωμαϊκής συγκλήτου.
1337 – Ο Εδουάρδος του Γούντστοκ γίνεται δούκας της Κορνουάλης (το πρώτο δουκάτο στην Αγγλία).
1677 – Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Ολλανδικού Πολέμου, λήγει η πολιορκία της Βαλανσιέν με την κατάληψη της πόλης από τους Γάλλους.
1776 – Αμερικανική Επανάσταση: Οι βρετανικές δυνάμεις εκκενώνουν τη Βοστώνη, δίνοντας τέλος στην πολιορκία της πόλης.
1805 – Η Ιταλική Δημοκρατία, με τον Ναπολέοντα ως πρόεδρο, γίνεται Βασίλειο της Ιταλίας, με τον Ναπολέοντα ως βασιλιά.
1821 – Ελληνική Επανάσταση του 1821: Υψώνεται η σημαία της επανάστασης στην Αρεόπολη Λακωνίας.
1861 – Ιδρύεται το Βασίλειο της Ιταλίας.
1939 – Δεύτερος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος: Αρχίζει η μάχη της Ναντσάνγκ μεταξύ του Κουομιντάνγκ και της Ιαπωνίας.
1948 – Το Βέλγιο, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ολλανδία υπογράφουν τη συνθήκη των Βρυξελλών, πρόδρομο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας που οδήγησε στην ίδρυση του ΝΑΤΟ.
1950 – Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ ανακοινώνουν τη δημιουργία του στοιχείου 98, το οποίο ονομάζουν καλιφόρνιο.
1959 – Ο Τενζίν Γκιάτσο, ο 14ος Δαλάι Λάμα, διαφεύγει από το Θιβέτ στην Ινδία.
1960 – Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ υπογράφει την οδηγία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των Η.Π.Α. σχετικά με το μυστικό πρόγραμμα δράσης στην Κούβα που θα οδηγήσει τελικά στην εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων.
1963 – Έκρηξη του ηφαιστείου Αγκούνγκ στο Μπαλί σκοτώνει 1.548 άτομα.
1966 – Αμερικανικό υποβρύχιο βρίσκει μία χαμένη αμερικανική βόμβα υδρογόνου στα ανοικτά των ακτών της Ισπανίας στη Μεσόγειο Θάλασσα.
1969 – Η Γκόλντα Μέιρ γίνεται η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ισραήλ.
1988 – Ένα κολομβιανό Boeing 727 συντρίβεται σε μια βουνοπλαγιά κοντά στα σύνορα με τη Βενεζουέλα, σκοτώνοντας 143 άτομα.
1992 – Βομβιστική επίθεση στην πρεσβεία του Ισραήλ στο Μπουένος Άιρες σκοτώνει 22 άτομα και τραυματίζει 242.
1992 – Πραγματοποιείται δημοψήφισμα για τον τερματισμό του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Υπέρ του τερματισμού του απαρτχάιντ ψήφισε το 68,73% έναντι του 31,27% που ψήφισε κατά.
Γεννήσεις
599 – Αλί ιμπν Αμπού Τάλιμπ, Άραβας χαλίφης
763 – Χαρούν αλ Ρασίντ, Άραβας χαλίφης
1473 – Ιάκωβος Δ΄, βασιλιάς της Σκωτίας
1537 – Τογιοτόμι Χιντεγιόσι, Ιάπωνας πολέμαρχος
1834 – Γκότλιμπ Ντάιμλερ, Γερμανός μηχανικός και επιχειρηματίας
1837 – Κωνσταντίνος Βολανάκης, Έλληνας ζωγράφος
1878 – Πήτερ Ουσπένσκι, Ρώσος μαθηματικός
1884 – Φρανκ Μπακ, Αμερικανός κυνηγός
1890 – Γιώργος Καλαφάτης, Έλληνας ποδοσφαιριστής
1906 – Μπριγκίτε Χελμ, Γερμανίδα ηθοποιός
1917 – Τάκης Σινόπουλος, Έλληνας συγγραφέας
1919 – Νατ Κινγκ Κόουλ, Αμερικανός τραγουδιστής
1920 – Τώνης Μαρούδας, Έλληνας τραγουδιστής
1929 – Πίτερ Μπέργκερ, Αυστριακός κοινωνιολόγος
1938 – Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Ρώσος χορευτής και χορογράφος
1940 – Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Έλληνας συγγραφέας
1943 – Μπακίλι Μουλούζι, πρόεδρος του Μαλάουι
1944 – Χουάν Ραμόν Βερόν, Αργεντινός ποδοσφαιριστής
1948 – Γουίλιαμ Γκίμπσον, Αμερικανός συγγραφέας
1951 – Κερτ Ράσελ, Αμερικανός ηθοποιός
1952 – Νίκος Ξυδάκης, Έλληνας συνθέτης
1955 – Γκάρι Σινίζ, Αμερικανός ηθοποιός
1969 – Αλεξάντερ ΜακΚουίν, Άγγλος σχεδιαστής μόδας
1972 – Μία Χαμ, Αμερικανίδα ποδοσφαιρίστρια
1976 – Άλβαρο Ρεκόμπα, Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής
1979 – Σαμόα Τζο, Αμερικανός παλαιστής
1982 – Στίβεν Πίναρ, Νοτιοαφρικανός ποδοσφαιριστής
1983 – Αθηνά-Θεοδώρα Αλεξοπούλου, Ελληνίδα αθλήτρια
1983 – Ραούλ Μεϊρέλες, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής
1986 – Έντιν Τζέκο, Βόσνιος ποδοσφαιριστής
1990 – Hozier, Ιρλανδός τραγουδοποιός
1992 – Τζον Μπογιέγκα, Άγγλος ηθοποιός
Θάνατοι
180 – Μάρκος Αυρήλιος, Ρωμαίος αυτοκράτορας
460 – Άγιος Πατρίκιος, προστάτης Άγιος της Ιρλανδίας
1040 – Χάρολντ ο Λαγοπόδαρος, βασιλιάς της Αγγλίας
1058 – Λούλαχ, βασιλιάς της Σκωτίας
1394 – Λουδοβίκος του Ανγκιάν, κόμης του Κονβερσάνο και του Μπριέν
1680 – Φρανσουά ντε Λα Ροσφουκώ, Γάλλος συγγραφέας
1782 – Ντάνιελ Μπερνούλι, Ολλανδός μαθηματικός
1846 – Φρίντριχ Βίλχελμ Μπέσελ, Γερμανός μαθηματικός και αστρονόμος
1849 – Γουλιέλμος Β΄, βασιλιάς των Κάτω Χωρών
1853 – Κρίστιαν Ντόπλερ, Αυστριακός φυσικός και μαθηματικός
1926 – Αλεξέι Αλεξέγεβιτς Μπρουσίλοφ, Ρώσος στρατηγός
1935 – Αλέξανδρος Πάλλης, Έλληνας λογοτέχνης
1949 – Δημήτρης Πετρακάκος, Έλληνας νομομαθής και πολιτικός
1951 – Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος
1956 – Ιρέν Ζολιό-Κιουρί, Γαλλίδα χημικός
1958 – Τζον Μπόλαντ, Ιρλανδός πολιτικός και αντισφαιριστής
1967 – Θράσος Καστανάκης, Έλληνας συγγραφέας
1974 – Λούις Καν, Εσθονός αρχιτέκτονας
1976 – Λουκίνο Βισκόντι, Ιταλός σκηνοθέτης
1979 – Τάσος Κολοκυθάς Έλληνας πολιτικός
1985 – Βασίλειος Πετρόπουλος Έλληνας Πρύτανης ΑΠΘ
1988 – Νικόλας Άσιμος, Έλληνας τραγουδοποιός
1993 – Έλεν Χέιζ, Αμερικανίδα ηθοποιός
2007 – Τάνυα Ράινχαρτ, Ισραηλινή γλωσσολόγος
2011 – Χρήστος Τσάγκας, Έλληνας ηθοποιός
2017 – Ντέρεκ Γουόλκοτ, συγγραφέας από την Αγία Λουκία
