Ο Θεός αγαπά το κάθε πλάσμα Του, αγαπά και σένα, αγαπά και μένα, όχι μόνο όταν πάμε καλά, αλλά κι όταν δεν πάμε καλά, κι όταν κάνουμε λάθη, κι όταν πέφτουμε! Κι όταν είσαι άσωτος, σ” αγαπάει ο Θεός!
Σ’ αγαπάει ο Θεός!!
Έχεις αξία στα μάτια Του όχι επειδή είσαι καλός ή επειδή είσαι κακός, αλλά επειδή είσαι το πλάσμα της αγάπης Του, το πλάσμα των χειρών Του. Έχεις αξία.
Κι είσαι σε μια πορεία που παλεύεις κι αγωνίζεσαι και δεν σε κρίνει ο Θεός, γιατί ξέρει αυτό που σήμερα είσαι είναι ένα στιγμιότυπο της ζωής σου, είναι μια φάση της ζωής σου, είναι μια δυσκολία της ζωής σου. Παλεύεις, προσπαθείς δεν τα καταφέρνεις… σ” αγαπάει πάλι ο Θεός!
Είναι δύσκολο να πεις τη λέξη «σ” αγαπώ». Είναι δύσκολο, είναι άθλος, είναι κορυφή η αγάπη, είναι υπέρβαση η αγάπη!!!Όταν δεν αγαπάς θα πει ότι δεν γνωρίζεις. Όποιος γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει στον άλλο, τον αγαπάει. Όποιος γνωρίζει ότι ο άλλος απέναντί μου δεν είναι ο εχθρός μου κι ας νομίζω ότι είναι ο εχθρός μου -κάτι άλλο μου φταίει, θα τον αγαπήσω τον άνθρωπο αυτό. Θα την αγαπήσεις αυτή που σε πόνεσε πάρα πολύ, που σε πλήγωσε πάρα πολύ, αν καταλάβεις ότι το πρόβλημά σου δεν είν” αυτή κι αυτός, αλλά κάτι μέσα σου που ακόμη δεν έχει θεραπευτεί. Μια πληγή ανοικτή μέσα σου που ακόμα δεν έχει κλείσει. Ένας πόνος μέσα σου που ακόμα δεν έχει ανακουφιστεί, που δεν έχει ηρεμήσει. Δεν έχουμε εχθρούς..
Δεν υπάρχει εχθρός σ” αυτόν τον κόσμο. Όποιος σου “κανε μεγάλο κακό, αν ψάξεις τη ζωή του, το πώς και το γιατί, τα κίνητρά του, τα παιδικά του χρόνια, το πώς ένιωσε, το γιατί έφτασε σ” αυτό το σημείο, θα δεις ότι δεν είν” εχθρός σου. Δεν είναι εχθρός σου. Δεν είναι αντίπαλός σου. […]
Γι” αυτό σου λέω, ρώτα τον Θεό: «Θεέ μου, αυτόν τον άνθρωπο που μισώ εγώ, Εσύ τον μισείς;» Θα σου πει ο Χριστός «Όχι! Εγώ τον έχω συγχωρέσει στον Γολγοθά και τώρα συγχωρώ τους πάντες και αγαπώ τους πάντες.» «Μα πώς τον αγαπάς;»
Θα σου πει ο Θεός: «Βλέπω άλλα πράγματα που εσύ παιδί μου ακόμα δεν τα “χεις δει! Βλέπω, παιδί μου, ότι αυτός είναι πολύ πονεμένος άνθρωπος. Βλέπω ότι αυτός σου φέρθηκε έτσι, όχι επειδή είναι κακός, αλλά επειδή αμύνεται, φοβάται. […]
Αν μπορούσες να δεις τη φοβία της ψυχής του, το άγχος της καρδιάς του, το ανειρήνευτο της συνείδησής του, δεν θα τον μισούσες, θα τον αγαπούσες. […]
Αυτός, παιδί μου, έχει ανάγκη από την αγάπη σου. Έχει ανάγκη από στήριγμα κι όχι από εκδίκηση.» […] Δεν εκδικείται (ενν. ο Θεός). Αλλά ο Θεός απαντά πάντα με αγάπη κι αυτό αφοπλίζει τους ανθρώπους. […]
Κανείς δεν είναι κακός, αρκεί να δώσει και στον κακό το ερέθισμα να βγάλει καλοσύνη, αρκεί να του πατήσεις τα κατάλληλα κουμπιά μες στην ψυχή του για ν” ακουστεί αυτή η μελωδία της αγάπης…
π. Ανδρέας Κονάνος
