Μια μέρα ένας άγιος σταμάτησε στο σπίτι μας.
Η μητέρα μου τον είδε στην αυλή να κάνει τούμπες για να διασκεδάσει τα παιδιά. «Ω, μου είπε, είναι στ’ αλήθεια ένας άγιος· μπορείς, γιέ μου, να πας κοντά του».
Ο άγιος έβαλε το χέρι του στον ώμο μου και μου είπε:
– Τι σκέφτεσαι να κάνεις, μικρέ μου;
– Δεν ξέρω. Τι θέλετε να κάνω;
– Όχι, πες μου εσύ τι θέλεις να κάνεις.
– Ω, μου αρέσει να παίζω.
– Λοιπόν, θέλεις να παίξεις με τον Κύριο;
Δεν ήξερα τι να απαντήσω.
– Βλέπεις, πρόσθεσε, αν μπορούσες να παίξεις με τον Κύριο, αυτό θα ήταν το πιο μεγάλο πράγμα που έκανε ποτέ κανείς. Όλοι τον παίρνουν τόσο πολύ στα σοβαρά, ώστε τον κάνουν θανάσιμα πληκτικό… Παίξε με τον Θεό, γιέ μου. Είναι ο καλύτερος σύντροφος για τα παιχνίδια σου.
Από το βιβλίο του Παύλου Ευδοκίμωφ «Η προσευχή της Ανατολικής Εκκλησίας».
