“Ο Χριστιανός που ζει μέσα στον κόσμο, βοηθιέται όταν έχει σχέσεις με πνευματικούς ανθρώπους”

Η ωφέλεια από την καλή συναναστροφή

-Γέροντα, ανησυχώ, όταν λέτε ότι θα περάσουμε δύσκολα χρόνια.

-Να είστε αγαπημένες, μονοιασμένες, και καταρτισμένες πνευματικά, να έχετε παλληκαριά, να είστε ένα σώμα, και μη φοβάσθε τίποτε. Βοηθάει μετά ό Θεός.

Να καλλιεργήσετε την αγάπη την πνευματική. Να έχετε τέτοια αγάπη πού έχει η μάνα για το παιδί. Να υπάρχει η αδελφοσύνη, η θυσία. Θα περάσουμε σιγά σιγά δύσκολες μέρες.

Φυσικά εμείς οι μοναχοί φεύγουμε από τον κόσμο και αφήνουμε γνωστούς και, συγγενείς, για να μπούμε στην μεγάλη οικογένεια του Αδάμ, του Θεού. Οι λαϊκοί όμως επιβάλλεται να έχουν σχέσεις με γνωστούς και συγγενείς, που ζουν πνευματικά, για να βοηθιούνται.

Ο Χριστιανός που ζει μέσα στον κόσμο, βοηθιέται όταν έχει σχέσεις με πνευματικούς ανθρώπους. Η επαφή με πνευματικούς ανθρώπους πολύ τον βοηθάει- περισσότερο και από την πνευματική μελέτη- διότι αυτή η χαρά του πνευματικού συνδέσμου του δίνει όρεξη μεγάλη, για να αγωνίζεται πνευματικά.

Ακόμη και στην εργασία, σε μια δημόσια υπηρεσία κ.λπ., καλά είναι να γνωρίζονται μεταξύ τους οι πνευματικοί άνθρωποι, για να αλληλοβοηθιούνται. Μπορεί, ας υποθέσουμε, να παρουσιασθεί ένα πρόβλημα μεταξύ συναδέλφων, να χρειάζονται αλληλοσυμπαράσταση και να διστάζει ο ένας να μιλήσει στον άλλον, αν δεν γνωρίζονται.

– Όταν, Γέροντα, ένας αρνηθεί να μας εξυπηρέτηση σε κάποια ανάγκη μας, είναι σωστό να δυσκολευόμαστε να του ξαναζητήσουμε κάτι που θα χρειασθούμε;

– Όχι, δεν πρέπει. Ίσως τότε να μην είχε την δυνατότητα να εξυπηρέτηση. Είναι σαν να μού ζητάς ένα σταυρουδάκι, και σου το δίνω. Άλλη φορά μού ζητάς, αλλά δεν έχω να σου δώσω, και δεν σου δίνω. Εγώ ύστερα αγοράζω σταυρουδάκια, για να έχω να δίνω, και έρχεσαι εσύ και δεν μού ζητάς, ενώ εγώ περιμένω μια ευκαιρία για να τα μοιράσω.

Σήμερα οι άνθρωποι ζουν στην ίδια πολυκατοικία και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Παλιά υπήρχε ή γειτονιά, πού βοηθούσε τους ανθρώπους να γνωρισθούν, και σε μια ανάγκη στήριζε ο ένας τον άλλον.

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας » ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’