Όταν στις 18 Μαΐου η Εθνική ομάδα μπάσκετ γυναικών συγκεντρώθηκε για πρώτη φορά στο κλειστό του Αγίου Θωμά στο Μαρούσι προκειμένου να ξεκινήσει την προετοιμασία της για την τελική φάση του Ευρωμπάσκετ 2017, ο Κώστας Κεραμιδάς (ο οποίος είχε οδηγήσει την ομάδα στα τελικά για 8η φορά στην ιστορία της), υποδέχθηκε με χαρά τα κορίτσια που είχε καλέσει, αλλά είχε και το μυαλό του σ’ αυτές που έλειπαν από το προσκλητήριο λόγω διαφόρων προβλημάτων.
Οι Δημητράκου, Χατζηνικολάου, Παπαμιχαήλ, όλες τους βασικότατα στελέχη της ομάδας είχαν τεθεί για διαφορετικούς λόγους κι ο 38χρονος τεχνικός προτίμησε να βάλει τον πήχη χαμηλά… «Στόχος είναι να κάνουμε τη μία νίκη για να διεκδικήσουμε κάτι καλό. Να παίξουμε δηλαδή για την είσοδο μας στην 8άδα».
Τριάντα τέσσερις ημέρες αργότερα αυτός κι οι κοριτσάρες του έχουν προ πολλού πετύχει τον αρχικό τους στόχο, καθώς βρίσκονται από χθες το απόγευμα στις «4» καλύτερες ομάδες της Ευρώπης διαλύοντας με το επιβλητικό 84-55 την Τουρκία και απολύτως δικαιολογημένα συνεχίζουν να ονειρεύονται πως ακόμη δεν έχουν αγγίξει το ταβάνι τους.
Κι η ρήση του Νίκου Γκάλη «αυτή η νίκη είναι η πιο μεγάλη μέχρι την επόμενη», ταιριάζει γάντι σ’ αυτή την απίθανη παρέα, η οποία διέλυσε με 84-55 την Τουρκία στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ, παίρνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της την πρόκριση για την 4άαδα της διοργάνωσης και πλέον περιμένει να δει αν θα τα καταφέρει και στην επόμενη μεγάλη πρόκληση που θα βρεθεί στο διάβα της…
Η Εθνική ομάδα μπάσκετ γυναικών, μπορεί να ξεκίνησε… αθόρυβα το ταξίδι της για την Πράγα (όπου διεξάγεται η τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος), αλλά από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι αγώνες έχει προκαλέσει τέτοια φασαρία σε σημείο που είναι πλέον το βασικό αντικείμενο συζήτησης στην αθλητική κοινωνία της Ελλάδας.
Απολύτως δίκαια θα προσθέταμε εμείς, καθώς αυτή η ομάδα πήγε στην Τσεχία για να κάνει κατάθεση ψυχής και το έχει καταφέρει και με το παραπάνω…
Με το καλημέρα έστειλε αδιάβαστη την πρωταθλήτρια Ευρώπης Σερβία επικρατώντας με 69-60 και ρίχνοντας την πρώτη βόμβα στη διοργάνωση. Κι όταν την προσγείωσαν οι ήττες από την Σλοβενία (56-59) και τη Γαλλία (63-70), έβγαλε το μεγαλείο του χαρακτήρα της στο τελευταίο ματς του ομίλου όπου νίκησε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε επίσημο παιχνίδι την Ρωσία (σας θυμίζει κάτι;) 62-58.
[irp posts=”136941″ name=”ERT1- Ελλάδα Τουρκία- Μπάσκετ: Νίκησε η Ελλάδα με 84-55″]
Μια Ρωσία που την είχαμε κερδίσει και σε φιλικό παιχνίδι στο πλαίσιο του διεθνούς τουρνουά της Πάτρας στις 8 Ιουνίου και πολλοί τότε ίσως είχαν σκεφτεί «δεν κρατούσαμε την έκπληξη για τα τελικά;». Μόνο που οι Ρωσίδες δεν το πήραν το μήνυμα και το πλήρωσαν και με μια δεύτερη ήττα. Επίσημη αυτή τη φορά η οποία αποτέλεσε και την καλύτερη ρεβάνς για τις δύο ήττες στον προκριματικό όμιλο (από τον οποίο περάσαμε και οι δύο στα τελικά).
Σίγουρα το μήνυμα δεν το πήραν κι οι Τουρκάλες, τις οποίες αντιμετωπίσαμε στον χθεσινό προημιτελικό έχοντας τον τίτλο του αουτσάιντερ καθώς οι γειτόνισσες μας θεωρούνται μια από τις παραδοσιακές δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ με συνεχόμενες παρουσίες σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις.
Ο τίτλος του φαβορί τις συνόδευε και αρχικά τον δικαίωσαν καθώς προηγήθηκαν με 12-22 στο 12ο λεπτό του προημιτελικού, αλλά είδαν το 30-30 να γίνεται 43-30 με 13 πόντους της συγκλονιστικής Εβίνας Μάλτση και μετά… άντε γεια.
Στα 39 της χρόνια η Μάλτση μία από τις κορυφαίες σύγχρονες μορφές του ελληνικού γυναικείου αθλητισμού, είχε την εμπειρία να δει πως κάτι καλό είχε ξεκινήσει να δημιουργείται στην Εθνική και στην πρώτη συγκέντρωση είχε δηλώσει προφητικά: «Είναι μια μεγάλη διοργάνωση και ήρθε η μεγάλη ώρα για εμάς. Είμαστε εδώ με τεράστια διάθεση για δουλειά και οι παλιές θα προσπαθήσουμε να περάσουμε την ταυτότητα αυτής της ομάδας και στις νεότερες. Σε τέτοιου είδους διοργανώσεις δεν υπάρχουν εύκολοι αντίπαλοι για εμάς».
Αυτό που δεν είπε βέβαια (αλλά το έδειξε μαζί με τις συμπαίκτριες της) ήταν το ότι ‘κι εμείς δεν θα είμαστε εύκολος αντίπαλος για κανέναν’. Με τόση εμπειρία πάνω της ήξερε πότε έπρεπε να μιλήσει και κυρίως τι έπρεπε να πει, κλείνοντας εκείνες τις δηλώσεις της με τον εξής τρόπο: «Χαίρομαι που είμαι ακόμα εδώ και ευχαριστώ το Θεό γι’ αυτό. Είμαι ταγμένη σε αυτή την ομάδα και όπως ξέρουν όλοι υπηρετώ το μπάσκετ». Κι όταν τα’ ακούς αυτά από μια γυναίκα 39 ετών, τότε όλες οι μικρές δεν μπορούν να ακολουθήσουν και να χορέψουν στο δικό της ρυθμό, γράφει το protothema.gr. Όπως και έγινε…
Κι έτσι έχουμε μάθει πλέον το «τιρινίνι». Κι αν το Final Countdown είχε γίνει ο Εθνικός μας ύμνος το 1987, η διασκευή των κοριτσιών μάλλον θα γίνει το χιτ του καλοκαιριού…
Για τους προληπτικούς απλά να σημειώσουμε πως όταν όλη η Ελλάδα γιόρταζε την 30η επέτειο από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά, η Εβίνα, η Στέλλα και τα άλλα κορίτσια «πετούσαν» για το δικό τους ταξίδι στο όνειρο… Ήταν 14 Ιουνίου όπως εκείνη τη μαγική βραδιά στο ΣΕΦ. Μόνο που εκείνη την ημέρα το 1987 ήταν το ονειρικό φινάλε, ενώ τώρα ήταν η αρχή της πιο όμορφης περιπέτειας που συνεχίζεται ακόμη.
Κι όλα αυτά από μια ομάδα που στις 7 προηγούμενες παρουσίες της είχε ως κορυφαία της στιγμή την 5η θέση το 2009, αλλά είχε αναδείξει ως MVP την Εβίνα Μάλτση…
