Euro 2004: 13 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κορυφαία στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου, την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου από την Εθνική μας ομάδα, και ο Στέλιος Γιαννακόπουλος αναφέρθηκε με συγκίνηση στη σπουδαία αυτή επιτυχία.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Στέλιου Γιαννακόπουλου στον Arena FM
«Όσα χρόνια κι αν περάσουν συγκλονίζεσαι. Είναι απίστευτο να λες ήμουν κι εγώ εκεί. Διαβάζω τα πρωτοσέλιδα από εκείνη τη μέρα και ανατριχιάζω! Είναι ασύλληπτο αυτό που πετύχαμε.
Ήμασταν μια οικογένεια. Δεν υπήρχε ένας μεγάλος σταρ, ο καθένας είχε το ρόλο του και ήμασταν μια τέλεια ορχήστρα. Ακόμα κ αυτοί που δεν έπαιζαν πολύ, ήμασταν όλοι ενωμένοι.
Θυμάμαι κι ένα ντεσού. Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο, σε κάθε δωμάτιο μέσα σε ένα καλάθι με φρούτα, μας είχαν ένα γράμμα. Στο οποίο γράμμα που το έχω φυσικά κρατήσει, έγραφαν σας ευχόμαστε όπως ανοίγει το τουρνουά, με Πορτογαλία -Ελλάδα έτσι και να τελειώσει με το ίδιο ζευγάρι στον τελικό. Απίστευτο. Κατεβήκαμε για φαγητό, γελούσαμε και λέγαμε ρε πάνε καλά, τι γράφουν αυτοί;
[irp posts=”138322″ name=”Παναθηναϊκός: «Συνάντηση Σίνγκλετον με Κλίπερς»”]
Αν ανατρέξετε στη συνέντευξη πριν το Euro θα δείτε ότι το μόνο που δεν πήγαμε να κάνουμε είναι τουρισμό. Απλά λέγαμε ότι, εντάξει δεν ήρθαμε εδώ να πάρουμε και το Euro. Πήγαμε να το ευχαριστηθούμε.
Σε ένα τουρνουά πρέπει να χαράξεις μια βραχυπρόθεσμη στρατηγική και πορεία. Αν δεν είσαι και πολύ καλός ψυχολόγος εκτός από προπονητής δεν μπορείς να το καταφέρεις. Ο Όττο ήξερε να μιλήσει, ήξερε γιατί έκανε ό,τι έκανε. Ακόμα και τώρα που πήγαμε να παίξουμε το φιλικό φάνηκε αυτό. Θέλει τρόπο. Σε ποιον θα μιλήσεις, πότε και γιατί…
Ο Ζαγοράκης σε εκείνη την ομάδα ήταν ο αρχηγός. Δε το φορούσε όποιος να είναι το περιβραχιόνιο . Όλα αυτά που σημαίνει το περιβραχιόνιο τα εμπερικλείει ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του Ζαγοράκη. Πριν λίγο καιρό τον επισκεφτήκαμε στο ευρωκοινοβούλιο, αν δείτε πως έχουν τον Θοδωρή. Του έχουν φοβερό σεβασμό και τρομερή εκτίμηση.
Για την υποδοχή τι να πω; Είδαμε μέχρι και νεογέννητα να τα πετάνε στον αέρα. Συγκλονιστικές στιγμές.
Όσο για το τώρα, σκέφτομαι ίσως να φύγω και στο εξωτερικό να δουλέψω εκεί ως προπονητής. Πολύ καιρό γυρίζει μέσα στο μυαλό μου αυτό.
Στην Μπόλτον πέρασα 5 υπέροχα χρόνια. Θυμάμαι το γκολ επί του Άρη που είχα στεναχωρηθεί γιατί ήμουν εγώ ο σκόρερ. Και πριν το ματς τους έλεγα ότι ο Άρης έχει πολύ καλή ομάδα κάτι που το διαπίστωσαν όλοι και στο ημίχρονο μου το έλεγαν»
