ΚΑΣΠΕΡ ΣΜΑΪΧΕΛ: Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος φωτίζει τη ζωή του «αποκλεισμένου ήρωα», του Κάσπερ Σμάιχελ, που ζώντας στη σκιά του θρυλικού πατέρα του Πέτερ, κατάφερε να αποδείξει ότι υπάρχει κι αυτός!
Το κλάμα του –πόνου, θλίψης, πίκρας αλλά και χαράς, όλα μπλεγμένα μεταξύ τους- μπορούσε να το καταλάβει απόλυτα μόνο ένας άνθρωπος. Ο πατέρας του. Εκείνος είχε τη δυνατότητα να μπει στα εσώψυχά του, να νιώσει κάθε κύτταρό του, να διαβάσει το μυαλό του, γράφει το thecaller.gr.
Τον άφησε να κλάψει στον ώμο του κι ύστερα τον έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του, λέγοντάς του δύο λέξεις όλες κι όλες:
«Πάμε παρακάτω…»
Δεν είχε παρακάτω όμως. Γιατί ο Κάσπερ Σμάιχελ, ο… αποκλεισμένος ήρωας, ήξερε ότι τα όνειρά του τελειώνουν εκεί. Κι η μαχαιριά αυτής της νύχτας ήταν βαθιά και πονούσε.
Πώς να χωνέψει ότι απέκρουσε τρία πέναλτι –ΤΡΙΑ- αλλά η ομάδα του αποκλείστηκε από τη συνέχεια του μουντιάλ ενώ βρέθηκε μια ανάσα από τους οκτώ;
Τέτοιος «αποκλεισμένος ήρωας» είναι μια σπάνια περίπτωση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Και το ήξερε κι ο ίδιος και ο θρυλικός πατέρας του, ο Πέτερ Σμάιχελ, μια από τις μεγαλύτερες μορφές της πατρίδας τους, της Δανίας, διάσημος όσο και η Γοργόνα της Κοπεγχάγης!
Ο πατέρας… ελατήριο!
Αλλά μέσα του ένιωθε δικαιωμένος. Μπορούσε να κοιτάξει τον σπουδαίο Πέτερ στα μάτια! Ήδη τον είχε κάνει περήφανο!
Γιατί σε κάθε απόκρουση πέναλτι του Κάσπερ Σμάιχελ, ο πατέρας τιναζόταν σαν ελατήριο στην εξέδρα, πανηγυρίζοντας για τον γιο που έκανε θαύματα. Κι ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές αυτού του μουντιάλ, βουτηγμένες στη συγκίνηση. Πατέρας και γιος!
Πρώτα απέκρουσε το πέναλτι του εξαιρετικού Λούκα Μόντριτς στο 116 της παράτασης, σώζοντας τη Δανία και διατηρώντας το όνειρο ζωντανό. Έσφιγγε τις γροθιές του και ούρλιαζε, φώναζε στους συμπαίχτες του ότι μπορούν να τα καταφέρουν.
Κι ύστερα έπιασε άλλα δύο πέναλτι εκεί στη ρώσικη ρουλέτα, του Μπαντέλι και του Πίβαριτς.
Αλλά η μοίρα δεν ήθελε! Γιατί απέναντι, στην Κροατία, έκανε θαύματα ο Ντάνιελ Σούμπασιτς, που με τις τρεις αποκρούσεις του (Έρικσεν, Σένε, Γιόργκενσεν) έστειλε την ομάδα του στα προημιτελικά.
Όμως ένιωσε αμέσως ότι αυτή η βραδιά του δεν θα ξεχαστεί. Οι φωτορεπόρτερ τον κυνηγούσαν όσο και τον θριαμβευτή, τον Σούμπασιτς!
Οι λέξεις έβγαιναν με δυσκολία από το στόμα του.
«Είναι ένα παράξενο συναίσθημα. Υπάρχει τεράστια απογοήτευση, αλλά και τεράστια υπερηφάνεια για την εμφάνισή μας. Είχαμε την ευκαιρία και νομίζω ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο. Είναι δύσκολο να βρεις αυτή τη στιγμή τα λόγια και να μιλήσεις για όλα τα συναισθήματα που νιώθεις…»
Λίγα μέτρα πιο δίπλα, άκουσε τον προπονητή του, τον Άγκε Χαρέιντε, να τον υμνεί:
«Οι τρεις καλύτεροι παίκτες μας που εκτελούν πέναλτι τα έχασαν. Λυπάμαι για τον Κάσπερ που έκανε τρομερή προσπάθεια, όπως και για όλη την ομάδα. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί στη διαδικασία των πέναλτι, η οποία είναι η βαρβαρότητα του ποδοσφαίρου…»
Η σκιά μου κι εγώ…
Πηγαίνοντας στο πρώτο του μουντιάλ, ο Σμάιχελ είχε ήδη ένα μεγάλο βάρος. Δεν τον έβλεπαν σαν τον Κάσπερ αλλά σαν τον γιο του τρομερού πατέρα του! Κι ήταν τέτοια η πίεση, ώστε αναγκάστηκε να βάλει μια φωτογραφία με βλοσυρό βλέμμα στο Instagram, γράφοντας:
«Το πρόσωπό σου όταν σε ρωτάνε για τον μπαμπά σου για τέταρτη συνεχόμενη φορά σε συνέντευξη Τύπου για το Παγκόσμιο Κύπελλο».
Τον ρώτησαν οι Δανοί γι’ αυτή την ανάρτηση την παραμονή του αγώνα με την Κροατία:
«Δεν είναι τόσο ενοχλητικό αλλά περιμένω περισσότερα από σας. Προφανώς είναι αναπόφευκτο όταν έρχομαι στο Παγκόσμιο Κύπελλο ότι τα ΜΜΕ που δεν έχουν μιλήσει μαζί μου θα ρωτήσουν, αλλά οι Δανοί φίλοι μου ξέρουν ποια θα είναι η απάντηση», είπε.
Το ποτάμι…
Ο οδυνηρός αποκλεισμός του ήταν ένα ποτάμι συναισθημάτων.
Μπορούσε πια να νιώθει ότι δεν είναι σκέτα… ο γιος του μεγάλου πατέρα αλλά ένας τερματοφύλακας που πάλεψε πάρα πολύ για να φτάσει ως εδώ. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει… κληρονομικό δικαίωμα!
Όταν ο πατέρας του ήταν στο Μεξικό για το παγκόσμιο κύπελλο του 1986 –με τη Δανία να κάνει θαύματα και να αφήνει πίσω της Δυτική Γερμανία, Ουρουγουάη και Σκωτία και να αποκλείεται στους 16 από την τρομερή Ισπανία- ο Κάσπερ ήταν… έμβρυο, στην κοιλιά της μαμάς του. Γεννήθηκε πέντε μήνες αργότερα.
Μεγαλώνοντας, άκουγε συνέχεια για τον ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ πατέρα του και τα κατορθώματά του!
Τέσσερα πρωταθλήματα με τη Μπρόντμπι στη Δανία, πέντε πρωταθλήματα με τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ και το τρεμπλ του 1999, πρωτάθλημα μετά και με τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, θρύλος που έπαιξε ως τα 40 του (στη Μάντσεστερ Σίτι), με συμμετοχή σε τέσσερα Euro και το παγκόσμιο κύπελλο στο Μεξικό.
Κι ο Κάσπερ; Ο χορός του δανεισμού! Απέτυχε στη Σίτι –με μόλις οκτώ συμμετοχές σε τέσσερα χρόνια- κι ύστερα… τσιγγάνος! Δανεικός στη Ντάρλιγκτον, στη Μπέρι, στη Φάλκερκ, στην Κάρντιφ και στην Κόβεντρι! Πέντε δανεισμοί. Κι ύστερα, Νότς Κάουντι και Λιντς, μέχρι να βρει τον παράδεισό του στη Λέστερ και να γίνει πρωταθλητής!
Μάτωσε για να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει!
Κι ήθελε να το αποδείξει στον εαυτό του πρώτα, στον πατέρα του και σε όλους τους άλλους. Ότι υπάρχει ΚΑΙ ο Κάσπερ Σμάιχελ.
Η σφιχτή πατρική αγκαλιά την πικρή νύχτα της Κυριακής, το χτύπημα στην πλάτη, η κουβέντα του Πέτερ ότι είναι σπουδαίος, τον έκαναν να νιώσει ότι τα κατάφερε, έστω κι αν έφτασε στα 31 του για να το πετύχει. Έχει δρόμο όμως. Ο πατέρας έπαιζε ως τα 40. Κι είναι ίδιοι…
