Η Εθνική Ελλάδας απέσπασε παλικαρίσιο 2-2 στη Ζένιτσα με τη Βοσνία και βρίσκεται στην δεύτερη θέση του 10ου ομίλου των προκριματικών του Euro 2020 με τέσσερις βαθμούς.
Ο Δημήτρης Κολοβός ήταν αυτός που χάρισε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα το βαθμό στο “Μπίλινο Πόλιε”.
Το Sport24.gr ξετυλίγει το φιλμ της ζωής του 25χρονου μέσου. Την άγονη γραμμή που διένυσε από την ξαφνική απώλεια του πατέρα του, την απότομη ενηλικίωση σε σκληρές συνθήκες επιβίωσης και τους σοβαρούς τραυματισμούς, μέχρι την ευκαιρία που (δεν) πήρε στον Ολυμπιακό και τη μοίρα που κυνήγησε περιπλανώμενος σε Κάτω Χώρες και Κύπρο για να λάβει την κλήση από τον Άγγελο Αναστασιάδη.
1. Η ΟΡΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΑΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΜΙ
Ο δρόμος που διένυσε ο Δημήτρης Κολοβός δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Αντίθετα, αγκάθια πολλά στο διάβα του. Όχι μόνο αγωνιστικά βέβαια. Σε ηλικία 18 ετών άρτι αφιχθείς από την πρώτη (όπως έμελλε ν’ αποδειχθεί από τη συνέχεια στο ιστορικό των τραυματισμών του ρήξη χιαστού), έχασε τον πατέρα του. Η απώλεια απότομη, η οικογένεια μεγάλη, οι ανάγκες μεγαλύτερες. Ως μεγαλύτερος από τα πέντε παιδιά, έπρεπε ν’ αναλάβει προστάτης της οικογένειάς του.
“Ήμασταν μια οικογένεια που δεν είχε χρήματα. Υπήρχαν ημέρες που δεν είχαμε ούτε για ψωμί. Όταν πέθανε ο πατέρας μου σταμάτησα τη μητέρα μου από τη δουλειά για να είναι μαζί με τα αδέλφια μου.
Έβλεπα τη μητέρα μου στενοχωρημένη και τα μικρότερα αδέρφια μου να ρωτάνε εμένα, που ήμουν μόλις 20, ‘που είναι ο μπαμπάς;’.
Ήταν μια περίοδος που τα παιδιά, ιδίως τα πιο μικρά, χρειάζονταν την πατρική παρουσία. Δεν είχα χρόνο όμως για να τα σκεφτώ όλα αυτά. Έπαιξα μπάλα την επόμενη εβδομάδα. , ανέφερε σε παλαιότερη συνέντευξή του στα ΝΕΑ.
Γι’ αυτό και δευτερόλεπτα μετά το γκολ που χάρισε στην Ελλάδα την ισοπαλία (2-2) στη Ζένιτσα αφιέρωσε το γκολ με χαρακτηριστική ανάρτηση στον πατέρα που τον παρακολουθεί από ψηλά.
Σ’ αυτή τη διαδρομή βρήκε στηρίγματα κι εντός γηπέδου. Συμπαίκτες στη μάχη του “Μπίλινο Πόλιε”, συμπαραστάτες στη ζωή. Ο Ανδρέας Σάμαρης τον βοήθησε ψυχολογικά, ήταν γι’ αυτόν ο “μεγαλύτερος αδερφός του”, όπως είχε δηλώσει.
2. ΕΝΑ ΚΡΕΒΑΤΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΠΑΛΑ
Για το ταλέντο του ουδείς αμφέβαλε. Για την προσωπικότητα και την ωριμότητά του – η οποία σφυρηλατήθηκε μέσα από τις δοκιμασίες της ζωής – το ίδιο. Η ποδοσφαιρική μοίρα τον δοκίμασε κατ’ επανάληψη. Μοιραζόταν το χρόνο του σε ένα κρεβάτι αποθεραπείας και την μπάλα.
Η πρώτη ρήξη χιαστού ήλθε σε ηλικία 18 ετών όταν ανήκε στον Πανιώνιο. Δεν το έβαλε κάτω. Δεν τα παράτησε. Επέστρεψε δριμύτερος. Τον Φεβρουάριο του 2017 βλέπει τον γιατρό της Μέχελεν να του ανακοινώνει την ίδια διάγνωση. Η τραγική ειρωνεία τον ήθελε να τραυματίζεται από συμπατριώτη του στο ματς με τη Λόκερεν, τον Γιώργο Γκαλίτσιο.
Ξανά τα ίδια. Νοσοκομείο, αποθεραπείες, αναμονή, αναμονή, αναμονή. Σε ένα σημείο που ήταν σχεδόν δρομολογημένη η μετακόμισή του σε ομάδα μεγαλύτερη του Βελγίου, καθώς Γάνδη και Σταντάρ είχαν κάνει τις σχετικές επαφές. Ακόμη και το πρώτο μισό της τρέχουσας σεζόν στη Βίλεμ ήσυχο δεν τον άφησε με διαδοχικούς μικροτραυματισμούς. Δύο έπεσε, τρεις σηκώθηκε.
3. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ (ΔΕΝ) ΠΗΡΕ
Στον Πανιώνιο ξεχώριζε. Γεμάτες χρονιές, συνεχής εξέλιξη, πολλές υποσχέσεις, προσδοκίες που άφηνε και έπρεπε να δικαιώσει. Το επόμενο βήμα στην καριέρα του έμοιαζε νομοτελειακά ότι θα έλθει. Και ήλθε. Το 2014 πήγε στον Ολυμπιακό. Στην ομάδα, δηλαδή, κόντρα στην οποία έκανε το ντεμπούτο του με τους κυανέρυθρους στη Super League στις 6 Νοεμβρίου του 2010 (ήττα 5-0 στο “Γ. Καραϊσκάκης”).
Ο συνωστισμός που δημιουργεί παραδοσιακά το μεγάλο ποσοτικά και ποιοτικά ρόστερ του Ολυμπιακού δεν του αφήνει χώρο. Ούτε ο Μίτσελ, ούτε ο Μάρκο Σίλβα τον εμπιστεύτηκαν για να τον κρατήσουν στην πρώτη ομάδα. Ήταν μια ευκαιρία που πήρε, αλλά πολύ περισσότερο δεν πήρε…
4. ΟΙ ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Την πρώτη χρονιά του στους ερυθρόλευκους παραχωρήθηκε δανεικός στην πρώην του ομάδα, Πανιώνιο. Ακολούθησε η περιπλάνηση στις Κάτω Χώρες. Πρώτα στο Βέλγιο και τη Μέχελεν. Η πρώτη χρονιά πήγε κατ’ ευχήν για τον ίδιο, η δεύτερη σημαδεύτηκε από τον τραυματισμό του.
Την τρέχουσα άλλαξε χώρα, πρωτάθλημα και παραστάσεις. Όχι πολύ μακριά, βέβαια. Στο Τίλμπουργκ της Ολλανδίας με τη φανέλα της Βίλεμ. Η καριέρα του δεν εξελισσόταν όπως τη σχεδίαζε. Σε ένα κομβικό σημείο έλαβε την κλήση από τον Γιάννη Αναστασίου, ο οποίος είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Ομόνοιας.
Την αποδέχθηκε για πολλούς (αγωνιστικούς και μη λόγους). Η ομάδα της Λευκωσίας διανύει μέτρια σεζόν, αλλά ο ίδιος επιπλέει στο “ναυάγιο” του “τριφυλλιού”. Με τρία γκολ σε δώδεκα εμφανίσεις ανάγκασε τον Άγγελο Αναστασιάδη να τον καλέσει. Και στο τέλος να τον δικαιώσει.
Η Ομόνοια έχει περιθώριο λίγων ημερών (31/3) να ενεργοποιήσει τη ρήτρα και να τον κάνει δικό της προχωρώντας σε αγορά από τη Μέχελεν. Εάν όχι θα επιστρέψει στη βελγική ομάδα, η οποία διεκδικεί την επιστροφή της στην πρώτη κατηγορία (είναι δεύτερη, μόλις ένα βαθμό πίσω από την πρωτοπόρο Μπέερσοτ).
5. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ
Το κλίμα της Εθνικής Ελλάδας δεν είναι εντελώς ξένο για τον Δημήτρη Κολοβό. Έχει περάσει από όλες τις μικρές εθνικές ομάδες. Έχει φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο σε Κ19, Κ20 και Κ21. Οι τραυματισμοί τον άφησαν πίσω. Η κλήση που έφθασε στα γραφεία της Ομόνοιας πριν από λίγο καιρό με την υπογραφή του Άγγελου Αναστασιάδη στο χαρτί ήταν μόλις η πέμπτη.
