Τον αποκαλούν βίσωνα λόγω των υπεράνθρωπων φυσικών δυνάμεών του.
Λίγοι όμως γνωρίζουν πως πίσω και πέρα από το προφίλ του σκληροτράχηλου μεσοαμυντικού, εκείνου που καταπίνει χιλιόμετρα και… αντιπάλους, κρύβεται ένας ατσάλινος χαρακτήρας που σφυρηλατήθηκε μέσα από αντιξοότητες.
Τέτοιες που θα λύγιζαν ή θα κατέστρεφαν πολλούς. Όχι όμως τον Μικαέλ Εσιέν. Γιατί αυτόν, απλώς τον έκαναν ακόμη πιο δυνατό…
Μάχη για επιβίωση
Όπως και όλες οι μεγάλες ιστορίες, κι αυτή του… προσεχώς άσου Παναθηναϊκού άρχισε με δυσκολίες και σε συνθήκες που έθεταν σε κίνδυνο ακόμη και την επιβίωσή του.
Άλλωστε αυτός ήταν ο κανόνας για όλα τα παιδιά στην Αβούτου-Μπρέκου, μια μικρή πόλη στην κεντρική Γκάνα, όπου έννοιες όπως τροφή, νερό, υγιεινή, ιατρική περίθαλψη και παιδεία όχι απλώς δεν ήταν αυτονόητες, αλλά μάλλον είδος εν ανεπαρκεία.
Και το ποδόσφαιρο έμοιαζε ένας από τους ελάχιστους δρόμους διαφυγής, γιατί οι υπόλοιποι οδηγούσαν συνήθως στην εγκληματικότητα και το θάνατο.
Ο αδερφός που δεν γνώρισε…
Η οικογένειά του το βίωσε καλά στο πετσί της, πριν καν ο μικρός Μικαέλ έρθει στον κόσμο.
Ο 17χρονος γιος της οικογένειας, Παακέσι, σκοτώθηκε πέφτοντας σε πηγάδι προσπαθώντας να φέρει νερό στο παράπηγμα που είχαν για σπίτι.
Ακόμη και σήμερα, ο Μικαέλ το φέρει βαρέως. Κι ας μην πρόλαβε να τον γνωρίσει και να τον αγαπήσει σαν αίμα του. «Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να τον δω. Πέθανε πριν να γεννηθώ. Κι όταν γεννήθηκα η μητέρα μου έλεγε πώς ήταν.
Ήταν κι αυτός καλός ποδοσφαιριστής… Όσοι τον γνώρισαν λένε πως του μοιάζω σε όλα. Ήταν πάντα ένα κίνητρο για μένα», ανέφερε αρκετά χρόνια μετά, φτασμένος ποδοσφαιριστής πια, ο Εσιέν για τον αδερφό που δεν πρόλαβε να γνωρίσει.
Μεγάλωσε απότομα…
Ζώντας σε τέτοιο περιβάλλον ένα παιδί δεν έχει επιλογή: μεγαλώνει απότομα ή απλώς… πεθαίνει. Για τον Μικαέλ ο δρόμος ήταν ο προφανής.
Κι έγινε ακόμη περισσότερο, όταν από παιδική ηλικία έγινε ο άντρας του σπιτιού. Η μητέρα του κόντρα στα… ήθη της χώρας αρνήθηκε να είναι η τέταρτη γυναίκα του συζύγου της, Τζέιμς, κι όταν αυτός δεν δέχτηκε να αφοσιωθεί σε εκείνη και την οικογένειά της, η Άμπα πήρε τα τέσσερα κορίτσια της και τον δύο ετών τότε Μικαέλ κι έφυγαν από το σπίτι.
Σαν λέαινα φρόντισε τα μικρά της για να μην τους λείψουν τα αναγκαία. Ξυπνούσε από τα χαράματα για να ζυμώσει και να ψήσει ψωμί, το οποίου πουλούσε στο δρόμο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην.
Εξ ου και η αδυναμία του Μικαέλ σε αυτή. «Είναι ο στυλοβάτης μου, η πηγή έμπνευσής μου.
Εκείνη ήταν που μου έδινε πάντα ώθηση και πίστεψε πρώτη σε μένα πως θα κάνω καριέρα ποδοσφαιριστή. Σε αυτή οφείλω τα πάντα», δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ο ίδιος. Αυτός ήταν και ο λόγος που μετά το παρθενικό του επαγγελματικό συμβόλαιο, το 2000 με την Μπαστιά, δεν είχε πρώτο μέλημα να αγοράσει αυτοκίνητο ή να βγάλει γυναίκες, αλλά να αποκαταστήσει τη μητέρα του και να την απαλλάξει μια για πάντα από το μόχθο για την επιβίωση.
Συμφιλίωση λίγο πριν το θάνατο…
Ακόμη κι όταν κατέκτησε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ένα πράγμα «έτρωγε» μέσα του τον Μικαέλ. Η σχέση με τον αποξενωμένο πατέρα του.
Εκείνον που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ του αν ζει ή αν πέθανε αφότου έφυγε από τη ζωή του, αλλά που βρήκε την ευκαιρία αρκετά χρόνια μετά, όταν ο… μονάκριβός του είχε χρήματα και δόξα, να τον επικρίνει δημόσια πως τον έχει αφήσει να πεθάνει στη φτώχεια.
Δημοσιεύματα στην Γκάνα έφτασαν ακόμη και στο σημείο να αποδώσουν τους σοβαρούς τραυματισμούς του Μικαέλ σε «…juju», μια αφρικανική κατάρα από τον ίδιο του τον πατέρα! Λίγο πριν ο Τζέιμς αποβιώσει λόγω σοβαρής ασθένειας, ο γιος του σε ένα ταξίδι του στην πατρίδα του συμφιλιώθηκε μαζί του μια για πάντα.
Και φρόντισε να τον θάψει (μαζί του και το… τσεκούρι στις κακές τους σχέσεις) με όλες τις παραδοσιακές τιμές σε μια τελετή στο χωριό του.
Η μπάλα τον έσωσε…
Η στρογγυλή θεά μπήκε στη ζωή του Μικαέλ από μικρό παιδί. Και γρήγορα από ένα-ίσως το μοναδικό διαθέσιμο-παιχνίδι που έπαιζε ξυπόλητος στις αλάνες της Γκάνας με τα υπόλοιπα παιδιά, έγινε γι’ αυτόν διαβατήριο για να σωθεί ο ίδιος και η οικογένειά του. Η Liberty Professionals πρόσφερε στον 13χρονο Μικαέλ υποτροφία και στέγασε τον ίδιο και τα όνειρά του.
Το ταλέντο του «φώναζε» ακόμη και πολύ πριν όλοι αρχίσουν να μιλούν για τα πληθωρικά σωματικά του χαρίσματα. Στα 16 έφτασε να παίζει με άνδρες και να τους… εκθέτει, αλλά η μεγάλη του ευκαιρία ήρθε με την κλήση του στην εθνική Παίδων της Γκάνας. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1999 στη Νέα Ζηλανδία διαφήμισε την «πραμάτειά» του ενώπιον δεκάδων ανιχνευτών ταλέντων και απλών θεατών και όλα πήραν το δρόμο τους…
Μεταγραφή στην Μπαστιά το 2000, πώληση έναντι περίπου 8 εκατ. ευρώ στη Λιόν το 2003, προαγωγή στην Τσέλσι για σχεδόν 30 εκατ. ευρώ δύο χρόνια αργότερα, τίτλοι, διακρίσεις ατομικές και ομαδικές, πολλά χρήματα, προσωπική ευτυχία μετά το γάμο του με την εκπρόσωπό του, ολοκλήρωσή της με τον ερχομό τριών παιδιών, Ρεάλ, Μίλαν… Σε όλη αυτή τη διαδρομή, δεν ξέχασε στιγμή από πού ξεκίνησε και η προσφορά του στα παιδιά της πατρίδας του συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Γι’ αυτό και λατρεύεται σαν ευεργέτης σε κάθε του επίσκεψη στη Γκάνα.
Και τώρα όλα δείχνουν… Παναθηναϊκό! Το ταξίδι για τον Εσιέν συνεχίζεται και το μόνο βέβαιο είναι πως με τις παραστάσεις και τα βιώματα που κουβαλά σαν ποδοσφαιριστής αλλά και άνθρωπος, μόνο καλύτερο μπορεί να κάνει το «τριφύλλι» με την παρουσία του.
