ΟΖΙΛ: Μετά την «επίθεση» στα γερμανικά ΜΜΕ για την κριτική που του άσκησαν εξαιτίας της «επαφής» του με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Μεσούτ Οζίλ έριξε και νέα «βόμβα», ανακοινώνοντας την αποχώρησή του από την Εθνική Γερμανίας.
Με ένα νέο μακροσκελές σημείωμά του μέσω των social media, αποκάλυψε όλα όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα στη «νασιοναλμανσάφτ», καταλήγοντας ότι «με πολύ βαριά καρδιά και μετά από τα πρόσφατα γεγονότα, δεν θα συνεχίσω να παίζω με την Εθνική Γερμανίας», αναφέρει το newsit.gr.
Όσα αναφέρει στο μήνυμά του ο Οζίλ…
Για τον πρόεδρο της γερμανικής ομοσπονδίας Ράινχαρντ Γκρίντελ: «Ξέρω ότι με ήθελε εκτός ομάδας μετά την φωτογραφία μου με τον Ερντογάν, όμως ο Γιόαχιμ Λεβ και ο Όλιβερ Μπίρχοφ με στήριξαν. Στα μάτια του Γκρίντελ και των οπαδών του είμαι Γερμανός όταν κερδίζουμε, αλλά ένας μετανάστης όταν χάνουμε. Κι αυτό παρότι πληρώνω φόρους στην Γερμανία, παρότι κάνω χορηγίες σε γερμανικά σχολεία, παρότι κέρδισα το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2014. Παρόλα αυτά δεν είμαι αποδεκτός από την γερμανική κοινωνία. Μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι… διαφορετικός».
Για τον ρατσισμό εναντίον του στη Γερμανία: «Παρέλαβα το Bambi Award το 2010 ως παράδειγμα επιτυχημένης ενσωμάτωσης στην γερμανική κοινωνία, το βραβείο Silver Laureal Leaf το 2014 από την ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας και ανακηρύχθηκα σε ποδοσφαιρικό πρέσβη της Γερμανίας το 2015. Αλλά ξεκάθαρα… δεν είμαι Γερμανός; Υπάρχουν άραγε κριτήρια για να είναι κανείς πλήρης Γερμανός, τα οποία δεν πληρώ; Οι φίλοι μου ο Μίροσλαβ Κλόζε και ο Λούκας Ποντόλσκι δεν έχουν ποτέ αναφερθεί ως Γερμανο-Πολωνοί, πως γίνεται εγώ να είμαι Τουρκο-Γερμανός; Είναι επειδή μιλάμε για την Τουρκία; Επειδή είμαι Μουσουλμάνος; Νομίζω ότι εδώ υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα. Όταν με αναφέρουν ως Τουρκο-Γερμανό είναι σαν να διαχωρίζουν ανθρώπους που έχουν οικογένεια με μέλη που ανήκουν σε πάνω από μία χώρα. Εγώ μεγάλωσα και εκπαιδεύτηκα στην Γερμανία, γιατί ο κόσμος δεν αποδέχεται ότι είμαι Γερμανός;
Η αντιμετώπιση που είχα από την γερμανική ομοσπονδία και πολλούς άλλους με κάνουν να μην επιθυμώ πια να φοράω τη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας. Νιώθω ανεπιθύμητος και νομίζω ότι όσα πέτυχα με αυτήν από το 2009 έχουν ξεχαστεί. Άνθρωποι με βαθιά ρατσιστικά ιδεώδη δεν θα πρέπει να τους επιτρέπεται να εργάζονται για την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία στον κόσμο, που έχει πολλούς παίκτες με καταγωγή από δύο χώρες. Συμπεριφορές όπως οι δικές τους απλά δεν αντιπροσωπεύουν τους παίκτες που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να εκπροσωπούν».
Για την αποχώρησή του από την Εθνική: «Με πολύ βαριά καρδιά και μετά από μεγάλη σκέψη έπειτα από τα πρόσφατα γεγονότα, ανακοινώνω ότι δεν θα συνεχίσω να παίζω με την Εθνική Γερμανίας όσο έχω αυτό το αίσθημα του ρατσισμού και της έλλειψης σεβασμού. Φορούσα την φανέλα της Εθνικής Γερμανίας με τόση τιμή και ενθουσιασμό, αλλά πλέον δεν το κάνω πια. Αυτή η απόφαση ήταν πολύ δύσκολη, διότι πάντα έδινα τα πάντα για τους συμπαίκτες μου, τους προπονητές μου και τους καλούς ανθρώπους στην Γερμανία.
Αλλά όταν υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής ομοσπονδίας μου συμπεριφέρονται όπως έκαναν, δείχνοντας ασέβεια προς τις τουρκικές μου ρίζες και εκμεταλλευόμενοι εγωιστικά την κατάσταση με τοποθέτησαν μέσα στην πολιτική τους ατζέντα, τότε δεν πάει άλλο. Αυτός είναι ο λόγος που παίζω ποδόσφαιρο και δεν θα καθίσω πίσω αραχτός δίχως να κάνω τίποτα για αυτό. Ο ρατσισμός δεν πρέπει ποτέ να γίνεται αποδεκτός».
Το πρώτο μήνυμά του διεθνή άσου…
Η ανάρτηση του Οζίλ για τον Ερντογάν
«Τις προηγούμενες εβδομάδες μου δόθηκε ο χρόνος να σκεφτώ τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Θέλω να μοιραστώ τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα για όσα έγιναν. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, οι ρίζες των προγόνων μου δεν είναι μόνο από μία χώρα. Παρότι μεγάλωσα στη Γερμανία, το οικογενειακό μου υπόβαθρο βασίζεται στην Τουρκία. Στην παιδική μου ηλικία η μητέρα μου μού έμαθε να έχω σεβασμό και να μην ξεχνάω τις ρίζες μου. Αυτές είναι αξίες που με συντροφεύουν έως σήμερα.
Τον Μάιο συνάντησα τον πρόεδρο Ερντογάν κατά τη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού και εκπαιδευτικού event. Πρωτογνωριστήκαμε το 2010, όταν μαζί με την Άνγκελα Μέρκελ παρακολούθησαν μαζί στο Βερολίνο τον αγώνα Γερμανία – Τουρκία. Από τότε οι δρόμοι μας συναντήθηκαν αρκετές φορές σε όλο τον κόσμο. Γνωρίζω ότι η φωτογραφία μας προκάλεσε μεγάλο ντόρο στα γερμανικά media και παρότι πολλοί μπορεί να με κατηγορούν ότι ψεύδομαι ή λειτουργώ με δόλο, η φωτογραφία μας δεν είχε πολιτικές σκοπιμότητες.
Όπως είπα, η μητέρα μου δεν μου επέτρεψε να αγνοήσω την καταγωγή μου, την κληρονομιά μου και την οικογενειακή μου παράδοση. Για εμένα η φωτογραφία μου με τον πρόεδρο Ερντογάν δεν είχε να κάνει με την πολιτική και τις εκλογές, είχε να κάνει με τον σεβασμό προς την ηγεσία της χώρας της οικογένειάς μου. Η δουλειά μου είναι να είμαι ποδοσφαιριστής και όχι πολιτικός και η συνάντησή μας δεν ήταν επικύρωση κάποιας πολιτικής. Στην πραγματικότητα μιλήσαμε για το ίδιο θέμα που συζητάμε κάθε φορά που συναντιόμαστε, για το ποδόσφαιρο, καθώς και αυτός όταν ήταν μικρός έπαιζε μπάλα.
Αν και τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης πέρασαν κάτι διαφορετικό, η αλήθεια είναι ότι αν δεν έκανα συνάντηση με τον πρόεδρο, αυτό θα ήταν έλλειψη σεβασμού προς τους προγόνους μου, οι οποίοι είμαι βέβαιος ότι θα ήταν υπερήφανοι για το πού είμαι τώρα. Για εμένα δεν έχει να κάνει με το ποιος ήταν πρόεδρος, με ένοιαζε που είναι ο πρόεδρος. Το να έχεις σεβασμό για την ανώτατη αρχή είναι μια ιδέα την οποία μοιράζεται τόσο η Βασίλισσα όσο και η Πρωθυπουργός Τερέζα Μέι, όταν επίσης συνάντησαν τον Ερντογάν στο Λονδίνο. Είτε ήταν ο Τούρκος πρόεδρος ή ο Γερμανός, οι πράξεις μου δεν θα ήταν διαφορετικές. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό μπορεί να γίνει δύσκολα κατανοητό. Ανεξάρτητα από το ποιο θα ήταν το εκλογικό αποτέλεσμα, και πάλι θα έβγαζα τη φωτογραφία.
Ξέρω ότι είμαι ποδοσφαιριστής που έχω αγωνιστεί στα τρία πιο σκληρά πρωταθλήματα του κόσμου. Είμαι τυχερός που έχω λάβει μεγάλη υποστήριξη από τους συμπαίκτες μου και το προπονητικό τιμ παίζοντας στη Μπουντεσλίγκα, στη La Liga και στην Premier League. Στην καριέρα μου έχω μάθει να αντιμετωπίζω τα media. Πολλοί μιλούν για τις εμφανίσεις μου, άλλοι χειροκροτούν και άλλοι κριτικάρουν. Αν μια εφημερίδα ή ένας σχολιαστής βρίσκει λάθη στο παιχνίδι μου, το δέχομαι. Δεν είμαι τέλειος ποδοσφαιριστής και αυτό μου δίνει κίνητρο να δουλεύω πιο σκληρά. Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ, είναι όταν τα γερμανικά media διαρκώς επικρίνουν τη διπλή μου κληρονομιά και μια φωτογραφία, για ένα κακό Μουντιάλ εκ μέρους ολόκληρης της ομάδας.
Συγκεκριμένες γερμανικές εφημερίδες χρησιμοποιούν τις ρίζες μου και τη φωτογραφία με τον πρόεδρο Ερντογάν ως προπαγάνδα της δεξιάς, για να προωθήσουν τον πολιτικό τους λόγο. Για ποιον λόγο χρησιμοποιούν φωτογραφίες μου και επικεφαλίδες με το όνομά μου για να εξηγήσουν την ήττα στη Ρωσία; Δεν κριτίκαραν τις εμφανίσεις μου, δεν κριτίκαραν τις εμφανίσεις της ομάδας, απλά κριτίκαραν την τουρκική μου ρίζα και τον σεβασμό μου στον τρόπο που με μεγάλωσαν. Αυτό ξεπερνά μια λεπτή γραμμή που δεν πρέπει ποτέ να ξεπεραστεί. Οι εφημερίδες προσπαθούν να στρέψουν το έθνος της Γερμανίας εναντίον μου.
Αυτό που επίσης κρίνω ως απογοητευτικό είναι το διπλό ταμπλό στο οποίο κινούνται τα μέσα ενημέρωσης. Ο Λόταρ Ματέους, ένας τιμημένος αρχηγός της Γερμανίας, συναντήθηκε με έναν άλλο ηγέτη μερικές μέρες νωρίτερα, και δεν του ασκήθηκε η παραμικρή κριτική. Δεν του ζητήθηκαν εξηγήσεις για τις πράξεις του και εξακολουθεί να εκπροσωπεί τους παίκτες της Γερμανίας δίχως να του γίνει επίπληξη. Μήπως η τουρκική μου προέλευση με κάνει πιο εύκολο στόχο; Πρόσφατα σκόπευα να επισκεφθώ το παλιό μου σχολείο στο Γκελζενκίρχεν, μαζί με τους δύο φιλανθρωπικούς μου εταίρους. Χρηματοδότησα ένα πρότζεκτ για ένα χρόνο, για παιδιά μεταναστών, παιδιά από φτωχές οικογένειες που θα μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο μαζί και να μάθουν κοινωνικούς κανόνες για τη ζωή. Παρόλα αυτά, λίγες μέρες πριν από το ταξίδι μας, οι συνέταιροί μου με εγκατέλειψαν και δεν ήθελαν να συνεργαστούν ξανά μαζί μου. Το σχολείο, επίσης, ανέφερε στην εταιρεία μάνατζμεντ που με εκπροσωπεί ότι δεν με ήθελαν πλέον, διότι φοβόντουσαν τα media εξαιτίας της φωτογραφίας μου με τον Ερντογάν. Παρότι ήμουν μαθητής του σχολείου όταν ήμουν μικρός, ένιωσα ανεπιθύμητος και ανάξιος.
Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου, βοήθησα 23 νέα παιδιά να σωθούν με εγχειρήσεις στη Ρωσία, κάτι που έκανα επίσης στη Βραζιλία και στην Αφρική. Αυτό για εμένα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει ως ποδοσφαιριστής, αλλά οι εφημερίδες δεν βρήκαν χώρο γι’ αυτό. Για εκείνες, η φωτογραφία μου με τον πρόεδρο είναι πιο σημαντικό από το να βοηθάς παιδιά παγκοσμίως».
