Τάσος Στεφάνου: Ένας άνθρωπος που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στο ελληνικό μπάσκετ και στον Παναθηναϊκό, ο Τάσος Στεφάνου, δεν είναι πια μαζί μας, αφού έφυγε από την ζωή σε ηλικία 72 ετών, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Ο Τάσος Στεφάνου ήταν εκείνος που… βάφτισε τον «Τάφο του Ινδού», υπήρξε επί σειρά ετών διευθυντής της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, ήταν εκεί όταν ανέλαβε η οικογένεια Γιαννακόπουλου κι έζησε την ομάδα από τα «πέτρινα» χρόνια μέχρι την εποχή των μεγάλων επιτυχιών και της καταξίωσης του Παναθηναϊκού στην ελίτ της Ευρώπης.
Ήταν μια από τις πιο ευγενικές μορφές του ελληνικού μπάσκετ και είχε τον απόλυτο σεβασμό όλων των αντιπάλων του, γιατί εκτός από «υπηρέτης» του Παναθηναϊκού ήταν και ένας αγνός φίλαθλος του αθλήματος, αναφέρει το gazzetta.gr.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ευρωλίγκα αποφάσισε να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή στα παιχνίδια της τρέχουσας αγωνιστικής, δείγμα του ύψους της απώλειας για το άθλημα.
[irp posts=”165491″ name=”Παναθηναϊκός: Πλησιάζει στην Άντερλεχτ ο Χουλτ”]
Το βιογραφικό του από το Σύλλογο Παλαιμάχων Παναθηναϊκού
Ξεκίνησε την καριέρα του ως αθλητής στα τμήματα υποδομής του συλλόγου και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού. Ξεκίνησε την καριέρα του ως αθλητής στα τμήματα υποδομής του συλλόγου και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού. Πενήντα τρία χρόνια κοντά, από το 1957 μέχρι σήμερα, ο Τάσος Στεφάνου ζει, αναπνέει και πορεύεται στον παλμό του «πράσινου γίγαντα». Ο γενικός διευθυντής της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, στέφθηκε πέντε φορές πρωταθλητής Ευρώπης, κατέκτησε αμέτρητα πρωταθλήματα και συνέβαλε τα μέγιστα των δυνατοτήτων του στην επίτευξη των άθλων του «αυτοκράτορα». Γεννήθηκε στην Αθήνα, στα «καταπράσινα» σοκάκια των Εξαρχείων. Ήταν και δεν ήταν 5 ετών όταν αντίκρισε για πρώτη φορά τα μπασκετικά «θηρία» του Παναθηναϊκού να «κατασπαράζουν» τη ΧΑΝ. Μαγεύτηκε! Αγάπησε τον αθλητισμό και αφιέρωσε τη ζωή του στο μπάσκετ. Συμμετείχε σε όλα τα τμήματα των υποδομών της ομάδας, αρχικά ως παίκτης και μετέπειτα σαν έφορος. Αγωνίσθηκε στην ανδρική ομάδα του Παναθηναϊκού, στέφθηκε μαζί της Πρωταθλητής το 1967 και συνέχισε, από διοικητικό πόστο πλέον, να υπηρετεί το «τριφύλλι» με ευλάβεια. Είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής, είτε ως έφορος, ο Τάσος Στεφάνου γνώρισε λαμπρές επιτυχίες. Ρίσκαρε για τον Παναθηναϊκό, αφιέρωσε την ζωή του σ’ αυτόν, γέλασε, έκλαψε και πορεύθηκε πιστά στο πλευρό του.
Κλήθηκε να στηρίξει το τμήμα μπάσκετ του Παναθηναϊκού σε δύσκολες εποχές. Είχε το σθένος, την πίστη που χρειαζόταν για να τα καταφέρει. Ακούραστος εργάτης, συνέχισε να συνεισφέρει στον σύλλογο με τον ίδιο ζήλο, την ώρα που οι «πράσινοι» κάρφωναν καταπράσινη τη σημαία τους στο υψηλότερο βουνό της Ευρώπης. Του αναλογεί μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας, αφού υπήρξε και συνεχίζει να είναι στο πλευρό του μεγάλου συλλόγου εδώ και μισό αιώνα. Πάντοτε αναγκαίος, και τι δεν έκανε για τον «αυτοκράτορα» Παναθηναϊκό. Αποτελεί κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου, γεγονός που τον κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στο φίλαθλο κοινό. Ο Στεφάνου ήταν ο αθλητής του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου που αποκάλεσε πρώτος το κλειστό γήπεδο μπάσκετ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ως: «Τάφο του Ινδού».
Ο ίδιος παραδέχεται πως αποτελεί τον… πνευματικό πατέρα του προσωνύμιου που φέρει η ιστορική έδρα, κάτι που εμπνεύστηκε μετά την προβολή της ταινίας «Τάφος του Ινδού» του Φριτς Λανγκ. Ο ίδιος θυμάται: «Είχα πάει με κάτι συμπαίκτες μου στο σινεμά »Αρζεντίνα», το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά στο γήπεδο της Λεωφόρου. Παρακολουθήσαμε την ταινία »Τάφος του Ινδού» του Φριτς Λανγκ. Στο σενάριο, για να παέι ο πρωταγωνιστής στον τάφο έπρεπε να κατέβει μια σειρά με σκαλιά. Ήταν ίδια με εκείνα του κλειστού! Όταν τα είδα, είπα στην παρέα: »Ο τάφος του Ινδού είναι ίδιος με το γήπεδό μας». Το τι έγινε δεν περιγράφετε. Αυτό ήταν! Το όνομα έμεινε για πάντα»!
