Οι διάσημοι, κυρίως οι πολιτικοί κρύβουν την ασθένειά τους αν πάσχουν από κάποια.
Αντιθέτως, υπερηφανεύονται για την καλή τους υγεία και μάλιστα την θεωρούν όπλο της κάθε προεκλογικής τους εκστρατείας.
Η αδιαθεσία της Χίλαρι Κλίντον έφερε στην επιφάνεια τη συζήτηση του κατά πόσο πρέπει να είναι υγιής ο ηγέτης μιας χώρας. Η Χίλαρι Κλίντον «δεν έχει κανένα πρόβλημα υγείας, εκτός από πνευμονία», δήλωσαν οι συνεργάτες της.
Στον Λευκό Οίκο υπάρχει ολόκληρος μηχανισμός για να αντιμετωπιστεί μια τέτοια κατάσταση, θανάτου ή άσθένειας ενός Προέδρου.
Από τα περιστατικά που έμειναν στην ιστορία είναι αυτό του Ουόρεν Χάρντινγκ Warren Harding που υπέστη μια μοιραία καρδιακή προσβολή το 1923, και του Φραγκλίνου Ρούσβελτ ο οποίος πέθανε τον Απρίλιο του 1945 από εγκεφαλική αιμορραγία, 12 εβδομάδες μετά την ορκωμοσία για μια τέταρτη θητεία του.
Εν αγνοία της χώρας, ο Γούντροου Γουίλσον υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο τον Οκτώβριο του 1919, που τον άφησε ανάπηρο για σχεδόν τους υπόλοιπους 17 μήνες της προεδρίας του. Το 1955, ο Ντουάιτ Αίζενχάουερ είχε μια σοβαρή καρδιακή προσβολή.
Πολλά χρόνια μετά τη δολοφονία αποκαλύφθηκαν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Τζον Κένεντι. Αν είχαν γίνει γνωστά, ο Κένεντι δε θα μπορούσε να διεκδικήσει την προεδρία.
Ο Tζ. Φ. Κένεντι έπασχε από τη νόσο του Addison, μια σοβαρή αδενική διαταραχή, είχε κινητικά προβλήματα και φορούσε διαρκώς ζώνη για τη μέση του, κολίτιδα και έπαιρνε μια μεγάλη ποσότητα φαρμάκων καθημερινά. Αλλά τίποτα δεν έγινε δημόσια. Το περιβάλλον του διεύψευδε ότι είναι άρρωστος κάθε τόσο.
Τον Μάιο του 1991 ο Τζορτζ Μπους χτυπήθηκε από κολπική μαρμαρυγή, ενώ έκανε τζόγκινγκ
Το τρομακτικό στην περίπτωση ήταν ότι ίσως σύμφωνα με την 25η τροπολογία ο Νταν Κουέιλ θα μπορούσε να γίνει αναπληρωτής πρόεδρος.
