Στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τα «άσχημα χτυπήματά» του αφιερώνει το βασικό της άρθρο η μεγάλη γαλλική εφημερίδα Le Figaro.
Ο αρθρογράφος Philippe Gélie αναρωτιέται χαρακτηριστικά «ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι ικανοποιημένος με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και θέλει τώρα να εκδικηθεί τη ναυμαχία της Ναυπάκτου;».
Ο Γάλλος αρθρογράφος περιγράφει, επίσης, την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο με την παρουσία του τουρκικού ναυτικού σημειώνοντας ότι «οι δύο
γειτονικές χώρες, ιστορικοί αντίπαλοι, αγωνίζονται για την εκμετάλλευση πλούσιων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, αναζωπυρώνοντας μια αρχαία διαμάχη, για την έκταση των αντίστοιχων ηπειρωτικών εδαφών τους. Στα ανοιχτά της Κύπρου, οικονομικά οφέλη και θέματα κυριαρχίας δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ» και υπενθυμίζοντας τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, Χάικο Μάας, ότι «η παραμικρή σπίθα θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια καταστροφή».
Στο άρθρο γίνεται ακόμα λόγο για τον «εθνικιστικό λαϊκισμό ισλαμιστικού τύπου» που ωθεί τον Ερντογάν να κάνει νέους εχθρούς μεταξύ των οποίων οι Έλληνες και οι Γάλλοι.
«Ο κατάλογος των κακών του κινήσεων αυξάνεται: μεταναστευτικός εκβιασμός εναντίον της Ευρώπης, κατοχή της βόρειας Συρίας εναντίον των Κούρδων, ένοπλη παρέμβαση στη Λιβύη, αγορά ενός ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος, κάτω από τη μύτη των Αμερικανών… Χωρίς να ξεχνάμε την σωτερική καταστολή, η οποία οδήγησε χιλιάδες Τούρκους στη φυλακή και κόστισε τη ζωή της δικηγόρου, Ebru Timtik, μετά από απεργία πείνας 238 ημερών» σημειώνει ακόμα ο αρθρογράφος.
Σύμφωνα με τον ίδιο «για τη Γαλλία, δεν μπορεί να υπάρξει ισοδυναμία μεταξύ των τουρκικών αδικημάτων και των θαλασσίων αξιώσεων, ενίοτε υπερβολικών, της
Ελλάδας. Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει το ΝΑΤΟ να βρει το θάρρος να μιλήσει στον “αυτοκράτορα” της Άγκυρας και η ΕΕ να επιδείξει αρκετή αυστηρότητα για να τον συμμορφώσει».
«Στο ντουέτο του με την Καγκελάριο, ο Γάλλος πρόεδρος παίζει το χαρτί ενός επιδεικτικού μιλιταρισμού, ενώ η Άνγκελα Μέρκελ υποστηρίζει ένα νηφάλιο διάλογο. Το σχέδιό τους για έξοδο από μία επικίνδυνη κλιμάκωση είναι τερματισμός χωρίς καθυστέρηση των στρατιωτικών προκλήσεων και θέσπιση ενός μορατόριουμ για την
εξερεύνηση σε αμφισβητούμενα ύδατα. Κανείς δεν τα έχει πει καλύτερα μέχρι τώρα» καταλήγει το άρθρο.
