Υπάρχει ακόμα ανθρωπιά, έστω και αν πολλοί γύρω μας προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο με τις πράξεις τους.
Η ιστορία που ακολουθεί έρχεται από το μακρινό Αρκάνσας. Ο Κλάρενς Μπλάκμον είναι 81 ετών και καρκινοπαθής. Την περασμένη Τρίτη βγήκε από το νοσοκομείο έπειτα από παραμονή πολλών μηνών και μεταφέρθηκε σπίτι του με ασθενοφόρο.
Η πολύμηνη απουσία του είχε ως συνέπεια να μην υπάρχει τίποτα φαγώσιμο στο ψυγείο ή την αποθήκη του.
Και δεδομένου ότι δεν έχει οικογένεια ή τη δυνατότητα να σηκωθεί από την καρέκλα του, βρέθηκε σε αδιέξοδο. Αποφάσισε λοιπόν να καλέσει την άμεση δράση (το 911 για την ακρίβεια).
Στο «πώς μπορω να σας βοηθήσω», απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια. «Διάολε, δεν έχω φαγητό και δεν μπορώ να σηκωθώ από την αναθεματισμένη καρέκλα. Μπορείτε να στείλετε κάποιον να μου ψωνίσει;».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η απάντηση «κάτι τέτοιο δεν είναι στη δικαιοδοσία μου», δεν αποτελούσε επιλογή. Μιάμιση ώρα μετά, η ίδια η τηλεφωνήτρια του χτυπούσε την πόρτα. Μαζί της ήταν δύο αστυνομικοί που κρατούσαν σακούλες γεμάτες τρόφιμα.
«Πολλοί δεν έχουν νιώσει ποτέ πείνα. Αλλά προσωπικά ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να πεινά κάποιος. Θεώρησα χρέος μου να τον βοηθήσω», δήλωσε η κυρία Μάριλιν Χίνσον, η οποία ζήτησε και πήρε ειδική άδεια για να αφήσει το πόστο της και να πάει για ψώνια.
«Δεν έχω λόγια. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που νοιάζονται για τον διπλανό τους», τα λόγια του Μπλάκμον που λογικά δεν περίμενε ότι η έκκληση του για βοήθεια θα εισακουγόταν.
