Ήταν οι τρομοκρατικές επιθέσεις άλλη μια οργανωμένη προβοκάτσια;
του Vigilant Citizen
Ο κόσμος είναι μια πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί και τα όσα εκτυλίσσονται σήμερα στην Μέση Ανατολή και την Ευρώπη βρίσκονται στην καρδιά της έντασης.
Αν και είναι πολύ νωρίς να αποφανθούμε αν τα γεγονότα του Παρισιού ήταν πραγματική σφαγή ή μια μυστική επιχείρηση για πρόκληση κρίσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα εύφλεκτα συστατικά του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου αρχίζουν να μαζεύονται όλα σε ένα σημείο, αρχής γενομένης από τον Ιανουάριο του 2015.
Παράλληλα με την καταστροφή αρκετών χωρών της Μέσης Ανατολής, την μαζική ροή των μεταναστών προς την Ευρώπη, τις προετοιμασίες για πόλεμο κατά Ρωσσίας και Κίνας, οι ελίτ θα χρησιμοποιήσουν αυτή την «δημιουργική καταστροφή», αυτές τις νέες επιθέσεις, με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποίησαν την 11/9, το Charlie Hebdo κ.λπ.
Βέβαια, υπάρχουν αναμφίβολα χιλιάδες εξαθλιωμένοι και οργισμένοι Μουσουλμάνοι εκεί έξω, αλλά κάποιοι απ’ αυτούς ίσως είναι περισσότερο τα «προπετάσματα» παρά οι ενορχηστρωτές.
Έτσι, παρ’ όλο που είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε με σιγουριά, υπάρχουν πολλά ερωτήματα που δεν απαντιούνται από τις επίσημες εκδοχές.
Ο Δρ. Kevin Barrett, Ph.D. Αραβολόγος-Ισλαμολόγος, ένας από τους πιο γνωστούς στις ΗΠΑ επικριτές της αμερικανικής πολιτικής του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», βρισκόταν στο Παρίσι αυτές τις ημέρες για το γύρισμα ενός ντοκυμανταίρ σχετικά με τα ύποπτα γεγονότα του Ιανουαρίου στο Charlie Hebdo.
Αρχικά, παρατηρεί ότι η τραγωδία συνέβη Παρασκευή και 13, όπως η σφαγή των Ναϊτών, που άρχισε την αυγή της Παρασκευής στις 13 Οκτωβρίου του 1307 (ημερομηνία συνδεδεμένη με την προέλευση της σχετικής πρόληψης περί «Παρασκευής και 13»), τον 11ο μήνα και στο 11ο διαμέρισμα του Παρισιού.
Ο πολυχώρος Μπατακλάν (Bataclan) στο Παρίσι, που αποτέλεσε τον κεντρικό στόχο, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1865 (150 χρόνια πριν) και ονομάστηκε έτσι από την ομώνυμη οπερέττα «Ba-ta-clan» του Όφενμπαχ. Τα τελευταία 40 χρόνια ανήκε σε δύο αδέλφια, τους Εβραίους Pascal και Joel Laloux, οι οποίοι κατά σύμπτωση τον πούλησαν σε νέο ιδιοκτήτη στις 11 Σεπτεμβρίου του 2015. Ο πολυχώρος είχε επανειλημμένα καταγγελθεί από φιλοπαλαιστινιακές οργανώσεις γιατί συχνά φιλοξενούσε φιλο-ισραηλινά συγκροτήματα, όπως το αμερικανικό συγκρότημα Eagles of Death Metal, που έπαιζε την μοιραία νύχτα και το οποίο είχε κατακριθεί για φιλο-ισραηλινές δηλώσεις (είχε μάλιστα παίξει σε κλαμπ του Τελ Αβίβ τον Ιούλιο).
Εκ πρώτης όψεως, η επίθεση φαίνεται σαν άλλη μια τζιχαντιστική ενέργεια.
«Το βασικό ερώτημα, όμως», λέει ο Kevin Barrett, «είναι πάντα: ποιος επωφελείται; Και η απάντηση είναι προφανής: οι αυταρχικοί θύλακες του συστήματος, οι Μιλιταριστές, οι εκφραστές του “νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού”, όσοι πρεσβεύουν την δια του χάους επιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης».
Αλλά, υπάρχει κάτι πιο συγκλονιστικό που έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο μέχρι σήμερα και στο οποίο αναφέρεται ο Barrett. Πρόκειται για το εξώφυλλο του πασίγνωστου περιοδικού Economist, του Ιανουαρίου 2015, στο οποίο «προφητεύεται» με παραστατικό τρόπο η χθεσινή τραγωδία στο Παρίσι.
Η συγκεκριμένη ειδική έκδοση του περιοδικού είχε τον τίτλο «Ο Κόσμος το 2015». Στο εξώφυλλό του παρατηρούμε περίεργες εικόνες: ένα σύννεφο-μανιτάρι, την ομοσπονδιακή αμερικανική τράπεζα Fed σε ένα παιχνίδι που αποκαλείται «Πανικός» και πολλά άλλα ακατανόητα, αρχικά, σύμβολα.
Το Economist δεν είναι οποιοδήποτε περιοδικό. Συνδέεται άμεσα με την ελίτ, αφ’ ενός, και, αφ’ ετέρου, ένας εκ των ιδιοκτητών του είναι η οικογένεια Ρότσιλντ.
Τις σχετικές παρατηρήσεις ξεκίνησε το μπλογκ «The Vigilant Citizen», ένας από τους πιο ειδικευμένους αμερικανικούς ιστότοπους στην «αποκρυπτογράφηση» των media και του Χόλλυγουντ.
Κατ’ αρχάς, τα δύο αριθμημένα βέλη στην κάτω δεξιά γωνία του αμφιλεγόμενου εξώφυλλου φέρουν αριθμούς που, αν αναδιαταχθούν, παραπέμπουν στην 13/11/15 (βλ. μεγεθυμένη εικόνα).
Η γυναίκα στο πορτραίτο κοντά στα βέλη είναι έργο που αποδίδεται στον Λεονάρντο ντα Βίντσι (πρόκειται για το έργο «La Belle Ferronnière») και μοιάζει πολύ με την «Μόνα Λίζα» (ή «Τζοκόντα») του ίδιου (και οι δύο πίνακες είναι στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι).
Μπορεί αυτό να συμβολίζει ένα γεγονός που θα γίνει στο Παρίσι την 13η Νοεμβρίου 2015;
Σημειωτέον, επίσης, ότι το συγκεκριμένο κόσμημα (ferron) που φορά στο μέτωπο η γυναίκα που απεικονίζεται στον πίνακα το φορούσαν συνήθως οι γυναίκες της εποχής στην Ιταλία (15ος αιώνας) και την Αγγλία (19ος αιώνας).
Υπονοεί άραγε επόμενα «χτυπήματα» σε Αγγλία και Ιταλία; Γιατί κάτι τέτοιο διαδίδουν και επίσημα τα ΜΜΕ…
Άλλο ένα σύμβολο (επάνω δεξιά) είναι η υδρόγειος σφαίρα με τα δύο πρόσωπα, σαν Ιανός, που υπονοεί μια ρήξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Εντυπωσιακό είναι ότι στο βάθος του γενικού πλάνου είναι εμφανής η παρουσία ενός τζιχαντιστή του ISIS με καλάσνικωφ.
Οι φιγούρες του Ναπολέοντα (στο βάθος αριστερά) και του Τσώρτσιλ (δεξιά, πίσω από τον Κάμερον) δημιουργούν συνειρμούς για ευρωπαϊκό πόλεμο.
Η μπάλλα, επίσης, πίσω από τα πόδια της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων μπορεί να υποδεικνύει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα που διακόπηκε ξαφνικά και ίσως συμβολίζει τον φιλικό αγώνα Γαλλίας-Γερμανίας, που μεταδιδόταν ζωντανά από την τηλεόραση και διακόπηκε.
Η παρουσία της Αλίκης είναι ακόμα ένας χαρακτηριστικός συμβολισμός! Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων γιορτάζει φέτος τα 150 χρόνια της, πρωτοδημοσιεύθηκε το 1865… (Alice’s Adventures in Wonderland).
Το ίδιο έτος –συμπτωματικά…- πρωτολειτούργησε το θέατρο Μπατακλάν όπου έγινε το μακελειό!!!
Η επέτειος της Αλίκης προκάλεσε, καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, πολλές συζητήσεις στην Αγγλία και ειδικά αν το μυθιστόρημα ήταν τελικά μια αθώα φαντασία ή εξ αρχής είχε κάποιο σκοτεινό μήνυμα.
Η Daily Telegraph έγραψε για το θέμα: «Από την βικτωριανή εποχή, κατά την οποία “γεννήθηκε”, και οι επόμενες γενιές αρέσκονταν πάντα να ανακαλύπτουν (στο μυθιστόρημα) κρυμμένες έννοιες και μηνύματα» (04/07/2015).
Το πρόσωπο της Αλίκης παραπέμπει και στην γνωστή ταινία του Στάνλεϋ Κιούμπρικ «Μάτια Ερμητικά Κλειστά», όπου η πρωταγωνίστρια Αλίκη, που υποδύεται η Νικόλ Κίντμαν, έχει θεωρηθεί από πολλές κριτικές ως αναφορά στην ηρωΐδα του βιβλίου Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων.
Ο Στάνλεϋ Κιούμπρικ πέθανε πέντε μόλις ημέρες μετά την υποβολή του τελικού μοντάζ της ταινίας στην Warner Bros.
Όπως για τις περισσότερες ταινίες του Στάνλεϋ Κιούμπρικ, έτσι και γι’ αυτήν μπορεί να γραφεί ολόκληρο βιβλίο σχετικά με τα νοήματα που περιέχει. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι η αλληγορία για μια ομάδα που διαφεντεύει αυτόν τον μεταμοντέρνο κόσμο της παγκοσμιοποίησης, μια μυστική ελίτ που στέλνει τα μηνύματά της μέσω «διακριτικών» συμβόλων και μυστηριωδών γρίφων, και αυτό δεν συμβαίνει πρώτη φορά.
Η παρουσία του «Πολύχρωμου Αυλητή» (από τον Μαγεμένο Αυλό του Robert Browning) στο αριστερό άκρο του συγκεκριμένου εξωφύλλου είναι πολύ ανησυχητική. Ο «Πολύχρωμος Αυλητής του Χάμελιν» (The Pied Piper of Hamelin) είναι ένας γερμανικός μύθος σχετικά με έναν άνδρα που χρησιμοποίησε τον μαγικό του αυλό για να παρασύρει τα παιδιά μακριά από την πόλη του Χάμελιν και έτσι να χαθούν για πάντα.
Αυτή η λαϊκή φιγούρα χρονολογείται από τον Μεσαίωνα και θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει είτε τους μαζικούς θανάτους από μια καταστροφή, είτε ένα ρεύμα μαζικής μετανάστευσης. Αντιπροσωπεύει, επίσης, τέλεια την σημερινή νεολαία που έχει «σαγηνευθεί» και μπερδευτεί από την «μουσική» των μεγάλων μέσων ενημέρωσης. Σημειωτέον ότι υπάρχει και ένα μικρό αγόρι κάτω από το φλάουτο του αυλητή.
Ο καπιταλισμός, ως σύστημα κοσμο-ιστορικών διαστάσεων, σε περιόδους βαθιών δομικών κρίσεων, προκειμένου να συνεχίσει να υφίσταται, καταφεύγει σε ένα είδος SHUT DOWN και RESTART, κάτι που συνήθως μεταφράζεται σε βία, συγκρούσεις και πολέμους.
«Και πετάχτηκαν έξω από πόρτες, παράθυρα και λούκια της βροχής, ποντίκια κάθε μεγέθους, ακολουθώντας όλα μαζί το τραγούδι του αυλητή.» – Ο Αυλητής του Χάμελιν [Πηγή: Θανάσης Χαλκιάς, Athens Indymedia, 10/5/2014]
Όλα αυτά, και άλλα που πιθανώς θα προκύψουν, ίσως δεν είναι καθόλου τυχαία. Άλλωστε για τους Γρηγορούντες Πολίτες, το μόττο είναι: «Τα σύμβολα κανοναρχούν τον κόσμο, όχι τα λόγια ούτε οι νόμοι». Όμοια, ο διευθυντής της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA) επί Ρήγκαν, ο αντιστράτηγος William Odom, είχε πει: «Με κάθε μέσον οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την τρομοκρατία εδώ και καιρό».
Οι εξουσιαστές σε ολόκληρη την ιστορία γνωρίζουν τα «οφέλη» των false flags (συγκεκαλυμμένων επιχειρήσεων) για να δικαιολογούν την πολιτική τους ατζέντα και να σπρώχνουν σήμερα τους ανθρώπους βαθύτερα μέσα στην «τρύπα του λαγού»… στην «Χώρα των Θαυμάτων» της New World Order.
