Η παιδοφιλία θεωρείται, από τους περισσότερους, ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα που μπορεί να κάνει κανείς και αξίζει τη θανατική ποινή.
Στη Βρετανία δεν υπάρχει η θανατική ποινή και στις ΗΠΑ δεν ισχύει ως τιμωρία αν ο εγκληματίας δεν έχει διαπράξει φόνο.
Εντούτοις, αν ένας καταδικασθείς για παιδοφιλία μπει φυλακή και οι συγκρατούμενοί του ανακαλύψουν το αδίκημα που έχει διαπράξει, τότε ο παιδόφιλος θα πρέπει να περιμένει τα χειρότερα. Το πόρταλ viralthread, φιλοξενεί μαρτυρίες κατάδικων σε φυλακές των ΗΠΑ (δεν επιθυμούν να αποκαλύψουν το όνομά τους) και περιγράφουν τα όσα φρικιαστικά βασανιστήρια υπέστησαν συγκρατούμενοί τους, που είχαν καταδικαστεί για παιδοφιλία.
«Ήμουν σε μια πτέρυγα υψηλής ασφαλείας περιμένοντας για την έκδοσή μου σε άλλη πολιτεία. Στους λίγους παιδεραστές που ήρθαν, τους είπαν να πάνε για διαχωρισμό, αλλιώς θα τους χτυπούσαν τα γαμ… τα κεφάλια κάθε μέρα μέχρι να το κάνουν. Όταν ήρθε ο πρώτος τύπος, τρεις έτρεξαν στο κελί του και τον έφτυναν, τον απειλούσαν και του έριξαν άγριο ξύλο. Τον θυμάμαι να προσπαθεί να συρθεί έξω από το κελί και ο τύπος να τον τραβάει μέσα για περισσότερο ξύλο. Άκουγα τα κόκκαλά του να σπάνε από 6 μέτρα μακριά. Πέθανε στο δρόμο για το νοσοκομείο.
Όλοι οι τύποι που πήραν μέρος σ’ αυτό ήταν μέσα για φόνο, οπότε τα 5 παραπάνω χρόνια που πήραν για χάρη του άξιζαν. Αυτή ήταν μια ακραία περίπτωση, καθώς η φυλακή ήταν γεμάτη και προσπάθησαν να περάσουν τους παιδεραστές μαζί με τους υπόλοιπους, γιατί ο διαχωρισμός ήταν αδύνατος. Σε όποια άλλη φυλακή έχω πάει, τους κρατάνε μακριά από μας»
«Ήμουν σε μια ”δεξαμενή” που χωρούσε 70-75 άτομα. Ήμασταν εργάτες (επιστάτες, συντηρητές κλπ) και είχαμε περισσότερες ελευθερίες από τους άλλους κρατούμενους. Οι φύλακες ήταν πολύ κουλ μαζί μας, καθαρίζαμε τα ντουλάπια τους, πλέναμε τα αυτοκίνητά τους, κλπ. Οπότε, δε μας συμπεριφέρονταν το ίδιο απαίσια όσο στους κοινούς κρατούμενους. Πάντα παίρναμε εφημερίδες, περιοδικά κλπ και η τηλεόραση ήταν πάντα ανοιχτή. Μια μέρα ο φύλακας (κλασικά με ξυρισμένο κεφάλι) μας δίνει από μια ανοιχτή εφημερίδα στους αρχηγούς κάθε συμμορίας, στους Λευκούς, στους Μαύρους, στους Μεξικανούς, στους Paisas (τους Μεξικανούς που δε μιλάνε αγγλικά) και στους «Άλλους». Η εφημερίδα ήταν ανοιχτή σε μια συγκεκριμένη σελίδα και είχε τη φωτογραφία ενός άντρα με τα αρχικά Α.Α. Είχε απαγάγει και κακοποιήσει δυο παιδιά και τα άφησε να πεθάνουν στο πορτ μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου στη Νότια Καλιφόρνια. Ο φύλακας μας έκανε νόημα καθώς μοίραζε τις εφημερίδες. Είχε ένα παγωμένο βλέμμα και ποτέ δε θα ξεχάσω τη στιγμή που φώναξε τα ονόματα των αρχηγών και τους έδωσε τις εφημερίδες. Δεν ήξερα τι συμβαίνει, αλλά ήξερα ότι ήταν κάτι κακό.
Ο αρχηγός της ομάδας μου με φωνάζει και μου λέει με δυο λόγια της πιάτσας «μπλα, μπλα, μπλα, παιδεραστής, μπλα, μπλα, είσαι μέσα ψάρι;». Εγώ ήμουν το ψάρι. Δεν ήξερα τι σκ… συμβαίνει και είπα ’’ναι’’, όπως όλοι. Υπάρχει η νοοτροπία της αγέλης, δεν τους πας κόντρα. Θυμάμαι ότι έκανα χειραψία μαζί του. Τον κοίταξα στα μάτια. Το ίδιο βράδυ, άκουσα κάποιον να λέει ότι ο κύριος Α.Α. ξυλοκοπήθηκε άγρια από 55 άτομα.
Τον χτύπησαν τόσο που κυριολεκτικά τα έκανε πάνω του. Διήρκεσε περίπου 30 δευτερόλεπτα. Θόρυβος! Φωνές, χτυπήματα, κραυγές, ο άντρας να παρακαλάει για βοήθεια, να πνίγεται στο ίδιο του το αίμα, μετά ακούγονται μερικές σφυρίχτρες και ένα ’’μπαμ’’´και πέφτουμε όλοι κάτω. Οι φύλακες μας φώναξαν να μείνουμε ακίνητοι, τα σκυλιά γάβγιζαν. Προσευχόμουν και έκλαιγα και μετά όλοι γέλαγαν. Δυο τύποι πήραν τους κουβάδες και τις σφουγγαρίστρες, και δόξα το Θεό δε διάλεξαν εμένα για να καθαρίσω μαζί τους.
Το επόμενο πρωί μας έφεραν μερικά κουτιά με σοκολατούχο γάλα και μπισκότα. Δεν ειπώθηκε τίποτα. Λόγω της ανάμνησης αυτής της σκηνής και της φασαρίας παίρνω βαριά φάρμακα και πάω σε ψυχίατρο. Παθαίνω κρίσεις πανικού, έχω αγοραφοβία, κατάθλιψη, κλπ. Ήταν χειρότερο από σκηνή του Walking Dead, μόνο που αυτοί οι τύποι ήταν πολύ γρήγοροι. Σκότωσαν τον Α.Α.
Τον χτύπησαν στα πόδια, στα χέρια, στον κορμό, στο πρόσωπο, όλα σε μια στιγμή. Ένας τύπος κράτησε τα γυαλιά του για κάποιο λόγο. Α.Α. είναι τα αρχικά του, δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω πραγματικό όνομα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ο φύλακας μας ενημέρωσε, έδωσε εικόνα, και μας εξουσιοδότησε. Εγώ δεν είχα καμία σχέση. Ήμουν πολύ έξω από τον κύκλο. Είναι άσχημο που ήμουν μπροστά. ΑΛΛΑ του άξιζε».–
