Ή ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος ή παίζει το παιγνίδι του καταμερισμού ευθυνών όταν φτάσει η στιγμή της κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων ή γνωρίζει κάτι σημαντικό, που όλοι οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένων των συνεργατών του, δεν γνωρίζουν. Πώς να εξηγηθεί αλλιώς η στάση του;
Ενώ η Τουρκία και ο κατοχικός ηγέτης έχουν σκληρύνει τη θέση τους και απαιτούν ακόμα και… αποζημιώσεις για την τουρκική κατοχή, ο κ. Αναστασιάδης δήλωσε την Παρασκευή ότι η λύση εντός του 2016 είναι ακόμη εφικτή… Πρόσθεσε βεβαίως ότι οι δυο πλευρές πρέπει να λάβουν μέρος με σοβαρότητα, να υποβάλουν εποικοδομητικές προτάσεις για όλα τα ζητήματα που εκκρεμούν και να αποφύγουν ενέργειες οι οποίες θα θέσουν σε κίνδυνο την εμπιστοσύνη.
Δυστυχώς οι ξένοι, και ειδικά οι Αμερικανοί, κρατούν ό,τι τους ακούγεται όμορφο και ωραίο, και στην περίπτωση του κ. Αναστασιάδη επαναλαμβάνουν το αισιόδοξο κομμάτι των δηλώσεών του. Από την Τρίτη μέχρι την Πέμπτη, που διεξήχθη στην Ουάσιγκτον το συνέδριο της ΠΣΕΚΑ, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, τόσο από τον Λευκό Οίκο όσο και από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έκαναν και τους έξυπνους και επέμεναν ότι σημειώθηκε σημαντική πρόοδος στο Κυπριακό και ότι τα μηνύματα από τη Λευκωσία είναι όλα θετικά. Ένας εξ αυτών «κούφανε» τους ηγέτες της ομογένειας μιλώντας για τις καλές… προθέσεις της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να αντιδράσουν με έκδηλο και δικαιολογημένο θυμό οι παριστάμενοι.
Ο κ. Αναστασιάδης δήλωσε ότι με βάση τη μεθοδολογία που συμφωνήθηκε την Τετάρτη με τον κατοχικό ηγέτη, έχει την πεποίθηση ότι μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερη πρόοδος μέσα στους επόμενους μήνες. Στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον προφανώς κατάλαβαν κάτι άλλο. Νόμισαν ότι επειδή οι συζητήσεις θα είναι στοχευμένες, πρακτικές και όχι θεωρητικές, όπως είπε ο Κύπριος Πρόεδρος, θα έχουν και αποτελέσματα. Όμως πώς θα έχουν αποτελέσματα όταν οι Τούρκοι απέσυραν και τις ελάχιστες -τρόπος του λέγειν- «παραχωρήσεις»;
Στην εισαγωγή του κειμένου ανέφερα και την πιθανότητα ο κ. Αναστασιάδης, ως ο πραγματικός διαπραγματευτής, αφού έχει και συνομιλίες με τον κατοχικό ηγέτη χωρίς την παρουσία κανενός άλλου, να γνωρίζει τα σημεία εκείνα που θα φέρουν την ανατροπή στις διαπραγματεύσεις και θα οδηγήσουν στην πολυπόθητη δίκαιη λύση και όχι στην «όποια διευθέτηση» στην οποία τον σπρώχνουν μερικοί ανόητοι δημοσιογράφοι και παράγοντες της διεφθαρμένης ελίτ του τόπου, οι οποίοι σκέφτονται μόνο τα συμφέροντά τους. Είναι τόσο ανόητοι, που πιστεύουν πως η λύση θα φέρει ευημερία και αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος κατά 5 χιλιάδες ευρώ για τον κάθε Κύπριο.
Η λύση που απαιτεί ο Ταγίπ Ερντογάν δυστυχία θα φέρει στον τόπο και οικονομική καταστροφή. Και δεν είναι τυχαίο ότι κρύβουν σαν τρελοί και παλαβοί τα ακριβή νούμερα για το κόστος της λύσης, ενώ την ίδια στιγμή ψιθυρίζουν ότι θα πληρώσουν τα έξοδα οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό. Το αμερικανικό Κογκρέσο αποκλείεται να εγκρίνει το τρομακτικό ποσό που απαιτείται για την ανοικοδόμηση.
Το θέμα του κόστους της λύσης αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο των οπαδών της «όποιας λύσης», διότι για τα πάντα μπορούν να κοροϊδέψουν τους πολίτες, όχι όμως και για το μέγα ζήτημα που αφορά την τσέπη τους. Η κυβέρνηση και οι ξένοι θα προσπαθήσουν να μαγειρέψουν τους αριθμούς, αλλά η ατυχία τους έγκειται στο γεγονός ότι ανέμειξαν και το ΔΝΤ στη διαδικασία αυτή. Και το Ταμείο δεν πρόκειται να τους δώσει συγχωροχάρτι αν δεν επιβεβαιώνεται η βιωσιμότητα της λύσης.
Πληροφορήθηκα ότι οι μάγκες της Παγκόσμιας Τράπεζας που ασχολούνται με την οικονομική πτυχή της λύσης κλήθηκαν να ξαναδούν τους αριθμούς, με την ελπίδα ότι το μαγικό νούμερο -αν είναι δυνατόν- ΔΕΝ θα υπερβαίνει τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί από τα δεδομένα και επί του εδάφους, και στην περίπτωση που συμβεί, θα έχουν φορτώσει τα σπασμένα της εισβολής και της κατοχής στους Ελληνοκύπριους πολίτες της Κύπρου.
Όταν την περασμένη Τετάρτη υπολόγισα -μιλώντας στο Mega- ότι το κόστος της λύσης θα φτάσει τα 32 δις, λέγοντας ότι θα απαιτηθούν τέσσερα μνημόνια για να το καλύψουν, δεν κινδυνολογούσα, όπως θα σκέφτηκε ο συνάδελφος Χριστάκης Γεωργίου και έσπευσε εν τη απουσία μου να με διαψεύσει -διαψεύδονται τα αδιάψευστα; Βεβαίως με εξέπληξε η αντίδρασή του, η οποία ήταν και αντιδεοντολογική, διότι έδειξε πόσο φόβο έχουν οι οπαδοί της «όποιας λύσης» όταν η συζήτηση φτάνει σ’ αυτό το μείζον θέμα.
Όταν τίθεται το ζήτημα, τους πιάνει όλους πανικός, διότι αποκαλύπτεται η μεγάλη απάτη που επιχειρείται εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Το κόστος έπρεπε να το καλύψει η Τουρκία ως η δύναμη της εισβολής και της κατοχής. Τι είναι 32 δις ευρώ για την (οικονομική)… υπερδύναμη Τουρκία; Στραγάλια… Όμως δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Οι Τούρκοι και θέλουν να ελέγχουν την Κύπρο και μετά τη λύση, και ΔΕΝ θέλουν να πληρώσουν για την καταστροφή που προκάλεσαν. Αντίθετα, απαιτούν να φορτωθούν όλα τα έξοδα οι πολίτες του νέου κράτους, σε ποσοστό 80-20. Ενώ στις εξουσίες απαιτούν τα πάντα 50-50, όταν φτάνει η ώρα του ταμείου, θυμούνται ότι οι Ελληνοκύπριοι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία.
Το ξέρω… Μιλούμε για απαράδεκτες καταστάσεις, που τις τροφοδοτεί η υπεραισιοδοξία του κ. Αναστασιάδη, η οποία δεν δικαιολογείται από τις μέχρι στιγμής συζητήσεις του με τον κατοχικό ηγέτη…
