Μετά την κατάρρευση του ρωσικού βομβαρδιστικού από την τουρκική πολεμική αεροπορία, στα τέλη Νοεμβρίου, η Ρωσία φρόντισε να εκθέσει ανεπανόρθωτα την Τουρκία φέρνοντας στην επιφάνεια όλες τις σχέσεις και διαπλοκές της με τους τζιχαντιστές στη Συρία.
Σχέσεις και διαπλοκές που ήταν γνωστές αλλά ποτέ δεν είχαν ειπωθεί από επίσημα χείλη.
Ο Τούρκος αναλυτής Μπεχλούλ Οζκάν (Behlul Ozkan) γράφει, ότι τώρα η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί αγχωμένα να βρει έναν τρόπο να ξεμπερδέψει με όλα αυτά που τη συνδέουν με το Ισλαμικό Κράτος.
Η Τουρκία έχει καταφέρει και διασυνδέεται με ένα ολόκληρο δίκτυο εξτρεμιστικών ισλαμιστικών οργανώσεων, ενώ έχει κοινούς εχθρούς με το Ισλαμικό Κράτος, γράφει ο Μπεχλούλ Οζκάν, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μαρμαρά, σε άρθρο του στο Politico.
Οι σκοτεινές σχέσεις της Άγκυρας με τους τζιχαντιστές ήρθαν στο φως μετά την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού στις 24 Νοεμβρίου.
Ένα από τα καυτά πλέον ζητήματα είναι ποιες οργανώσεις της αντιπολίτευσης πρέπει να υποστηριχτούν στη Συρία. Η Τουρκία και οι σύμμαχοί της [δηλ. οι ΗΠΑ] υποστηρίζουν διαφορετικές οργανώσεις [η Τουρκία στηρίζει σουνίτες τζιχαντιστές και οι ΗΠΑ στηρίζουν τους Κούρδους σοσιαλιστές με τους Άραβες δημοκρατικούς συμμάχους τους].
Αρκετοί σημαντικοί Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν κατακρίνει την Τουρκία για τις σχέσεις της με τους εξτρεμιστές.
Για παράδειγμα, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζόσεφ Μπάιντεν έχει πει ότι η Τουρκία υποστηρίζει οποιονδήποτε «θα πολεμούσε ενάντια στον Άσαντ», συμπεριλαμβανομένων τζιχαντιστών της Αλ Νούσρα [της Αλ Κάιντα δηλαδή] όπως και άλλες εξτρεμιστικές ομάδες.
«Παρά αυτές τις δηλώσεις, οι εξτρεμιστές στη Συρία έχουν παραλάβει συχνά πολεμοφόδια από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ μέσω Τουρκίας, με την απόλυτη γνώση της CIA», σημειώνει ο Τούρκος πανεπιστημιακός.
Στην παρούσα φάση η Τουρκία βρίσκεται σε αντίθεση με τρεις αντιπάλους της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος: τους Κούρδους, τους σιίτες και την κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Από την έναρξη της Αραβικής Άνοιξης το 2011, η Άγκυρα έχει κάνει τα πάντα για να ανατρέψει τον Άσαντ.
Το κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα της Ενότητας, το σοσιαλιστικό κόμμα των Κούρδων της Συρίας, το οποίο μάχεται ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος με την ένοπλη πτέρυγά του, το YPG/YPJ, κατηγορείται από την Τουρκία ότι είναι ο συριακός βραχίονας του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK), με το οποίο η Τουρκία πολεμά εδώ και 30 χρόνια.
Στην Τουρκία δεν αρέσει επίσης καθόλου που το Ιράκ έχει σιτική κυβέρνηση και έχει επιφυλάξεις για την ολοένα αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στο νοτιοανατολικό (σιιτικό) Ιράκ.
«Η Τουρκία και το Ισλαμικό Κράτος έχουν κοινούς εχθρούς», συμπεραίνει ο καθηγητής Οζκάν.
Η πιο ειλικρινή κριτική στην πολιτική της Τουρκίας σε ό,τι αφορά το Ισλαμικό Κράτος, ήταν αυτή του Βλάντιμιρ Πούτιν, σύμφωνα με τον Τούρκο αρθρογράφο. Μετά την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού, ο Πούτιν αποκάλεσε το γεγονός ως «μια μαχαιριά στην πλάτη» από αυτούς που υποστηρίζουν τους τρομοκράτες.
Η Ρωσία επίσης κατήγγειλε την Τουρκία ότι αγοράζει το πετρέλαιο που κλέβουν οι τζιχαντιστές από τις πετρελαιοπηγές που έχουν καταλάβει στη Συρία και το Ιράκ.
Ο Οζκάν υπογραμμίζει ότι έχει ειπωθεί και παλαιότερα ότι το Ισλαμικό Κράτος εκμεταλλεύτηκε τα «τρύπια σύνορα» της Συρίας και του Ιράκ, όπως και τη μαύρη αγορά που είχε δημιουργηθεί ήδη από το παρελθόν εξαιτίας των συνεχόμενων πολέμων, για να πουλήσει πετρέλαιο στην Τουρκία και σε άλλες χώρες στην περιοχή.
Για παράδειγμα, το 2014 ο Τζον Κέρι ήταν εκείνος που είχε πει ότι Τουρκία και Λίβανος είναι οι κύριοι προορισμοί που διοχετεύει το Ισλαμικό Κράτος το κλεμμένο πετρέλαιο.
Αλλά και ο τουρκικός Τύπος έχει κάνει πολλές καταγγελίες για παράνομη διακίνηση ανθρώπων και λαθρεμπόρια κατά μήκος των τουρκικών συνόρων.
Σύμφωνα με τα τουρκικά Μέσα, οι παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες συμβαίνουν με τη συμμετοχή των τοπικών τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας που χρηματίζονται από τους τρομοκράτες.
Ακόμα ένας ανησυχητικός παράγοντας, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, είναι ότι πολλοί Τούρκοι ισλαμιστές υποστηρίζουν το Ισλαμικό Κράτος.
Επικαλείται μάλιστα ένα άρθρο από τους New York Times το οποίο περιγράφει πώς οι τζιχαντιστές είχαν καταφέρει και είχαν στήσει γραφείο στρατολόγησης σε φτωχογειτονιά της Άγκυρας.
Τον Ιούλιο Τούρκοι ισλαμιστές φίλα προσκείμενοι στο Ισλαμικό Κράτος συγκεντρώθηκαν στην κεντρική Κωνσταντινούπολη να εορτάσουν το τέλος του Ραμαζανιού, δίχως καμία ενόχληση από την Αστυνομία.
Επίσης είναι βουνό οι καταγγελίες ότι τραυματίες τζιχαντιστές νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της Τουρκίας.
Τα πράγματα άρχισαν να χειροτερεύουν όταν το Ισλαμικό Κράτος άρχισε να χρησιμοποιεί Τούρκους πολίτες ως βομβιστές αυτοκτονίας σε τουρκικό έδαφος.
Τον Οκτώβριο δύο βομβιστές αυτοκτονίας από το Ισλαμικό Κράτος ανατινάχτηκαν σε διαδήλωση υπέρ της ειρήνης που διοργάνωσαν Κούρδοι και Τούρκοι Αριστεροί στο κέντρο της Άγκυρας, σκοτώνοντας 102 ανθρώπους.
Εάν η Τουρκία αποφασίσει να πάρει μια σκληρή στάση απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος, τότε η ίδια η Τουρκία κινδυνεύει να μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη, γράφει ο Τούρκος πανεπιστημιακός.
Αλλά ακόμα και αυτή τη στιγμή, η τουρκική κυβέρνηση υποστηρίζει τη θέση ότι το Ισλαμικό Κράτος είναι το σύμπτωμα, όχι το κυρίως πρόβλημα.
Η ισλαμιστική κυβέρνηση της Τουρκίας επιμένει ότι η ανατροπή του Άσαντ θα διευκολύνει τον πόλεμο ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Ωστόσο, τα σχέδια της Άγκυρας [πλέον] δεν τα υποστηρίζει κανείς από τους περιφερειακούς και παγκόσμιους παίκτες, μεταξύ των οποίων ΗΠΑ και Ρωσία που έχουν επικεντρώσει να καταστρέψουν τους τζιχαντιστές και όχι τον Άσαντ.
Η Τουρκία δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάει με αυτή τη στρατηγική, αν και είναι η μοναδική χώρα του ΝΑΤΟ που έχει σύνορα με το Ισλαμικό Κράτος και ίσως να πληρώσει βαρύ τίμημα. Ό,τι και να επιφυλάσσει το μέλλον για την Τουρκία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ηγεσία της είναι αγχωμένη για το πώς θα ξεμπερδέψει με το Ισλαμικό Κράτος, καταλήγει ο αρθρογράφος.
Πράγματι, σχολιάζουμε με τη σειρά μας, έχει μπλέξει άσχημα ο Ερντογάν. Αφού υποστήριξε και εξέθρεψε όλους αυτούς τους τζιχαντιστές, όχι μόνο στη Συρία αλλά και μέσα στην ίδια την Τουρκία, τώρα πιέζεται από τη Δύση να τους πολεμήσει. Να πολεμήσει τα ίδια τα δημιουργήματά του. Και αυτό που τρέμει είναι μην ξεσπάσει τζιχάντ εναντίον του, μην πέσει μέσα στον λάκκο που έσκαβε ο ίδιος για τον Άσαντ. Και όπως επισημαίνει ο Τούρκος καθηγητής, προσπαθεί να… «ξεμπερδέψει», αλλά… «καλά ξεμπερδέματα» δεν φαίνεται να έχει.
