Οι Ταλιμπάν κατέκτησαν ξανά το Αφγανιστάν, αφήνοντας τις γυναίκες σε ολόκληρη τη χώρα τρομοκρατημένες για τις αυστηρές ποινές που θα ακολουθήσουν και την απώλεια των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους.
Καθώς οι Ταλιμπάν κατέλαβαν τις πρωτεύουσες των επαρχιών και κατευθύνθηκαν προς την Καμπούλ, οι γυναίκες στο Αφγανιστάν μιλούν για το πώς φοβούνται για το μέλλον τους και, ειδικά οι γυναίκες που υπήρξαν ακτιβίστριες και πολιτικά πρόσωπα, για την τιμωρία τους.
Κάποιες, μάλιστα βγήκαν να αγοράσουν μπούρκες για να καλύψουν τα πρόσωπά τους, καθώς αναμένουν την επιστροφή των αυστηρών κανόνων για το πώς θα πρέπει να κυκλοφορούν οι γυναίκες στην καθημερινότητά τους.
Δεν είναι ακόμη σαφές ποιους κανόνες θα θέσουν οι Ταλιμπάν για τις γυναίκες αυτή τη φορά. Ωστόσο παρακάτω παρατίθενται μερικοί από τους κανόνες που εφαρμόστηκαν αυστηρά την τελευταία φορά που οι Ταλιμπάν βρίσκονταν στην εξουσία, σύμφωνα με μια έκθεση του 2001 από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ:
Οι γυναίκες έπρεπε να φορούν καλύμματα από το κεφάλι ως τα νύχια.
Δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να εργάζονται, εκτός από πολύ περιορισμένες συνθήκες.
Απαγορεύτηκε στις γυναίκες να παρακολουθήσουν σχολεία.
Η υγειονομική περίθαλψη των γυναικών ήταν περιορισμένη.
Δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να βγουν από το σπίτι τους, εκτός εάν συνοδεύονταν από άντρες συγγενείς τους.
Οι γυναίκες μπορούσαν να χρησιμοποιούν μόνο ειδικά λεωφορεία και τους επιτρεπόταν να παίρνουν ταξί μόνο όταν είναι με άνδρες συγγενείς.
Οι γυναίκες δεν θα μπορούσαν να είναι με άντρες που δεν είχαν σχέση με αυτούς στο δρόμο.
Τα παράθυρα των σπιτιών έπρεπε να βαφτούν για να σταματήσουν οι ξένοι να βλέπουν γυναίκες στα σπίτια τους.
Σε περίπτωση που παραβίαζαν αυτούς τους κανόνες, οι γυναίκες τιμωρούνταν με μεθόδους όπως ξυλοδαρμό και θάνατο με λιθοβολισμό.
Οι γυναίκες υποβάλλονταν επίσης σε βιασμό, απαγωγή και αναγκαστικό γάμο από τους Ταλιμπάν.
H μαρτυρία μιας κοπέλας από το Αφγανιστάν σοκάρει:
«Η χώρα μου είναι ένα νεκροταφείο, μια γωνιά του κόσμου ξεχασμένη από όλους». Η Ράζια Ρέχα είναι 26 χρόνων. Δεν μπορεί να βγει στο μπαλκόνι ή την αυλή της. Δεν μπορεί να βγει από το σπίτι αν δεν συνοδεύεται από τον σύζυγο, τον πατέρα ή τον γιο της. Δεν μπορεί να πάει στο Πανεπιστήμιο. Δεν μπορεί να εργαστεί έξω από το σπίτι της. «Εκεί που ζω, οι γυναίκες, τις ελάχιστες φορές που κυκλοφορούν στον δρόμο, μοιάζουν με ζωντανά πτώματα. Δεν μιλούν, δεν κάνουν θόρυβο, δεν γελούν. Οι περισσότερες είναι συνέχεια κλεισμένες στο σπίτι, δεν
βλέπουν ποτέ τον ήλιο, υποφέρουν από κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές. Πολλές βλέπουν ως μοναδική διέξοδο την αυτοκτονία».
Η Ράζια ζει στο Αφγανιστάν. Και από ‘κεί δραπετεύει και ξαναγυρνά. Διέξοδος για εκείνη είναι ο αγώνας, είναι η φωνή της. Η δική της, κοντά στις φωνές χιλιάδων ακόμη γυναικών που προσπαθούν να ξεφύγουν από την ολοκληρωτική καταπίεση, την απόλυτη φυλακή, για το σώμα, το πνεύμα, τη φύση, την ίδια την ύπαρξή τους. Στην πόλη της, καμία γυναίκα δεν επιτρέπεται να γελάσει δυνατά ή να μιλήσει σε ξένους. Η Ράζια μιλάει στα «ΝΕΑ», μέσω e-mail. Όχι από την Καμπούλ. Το Internet επίσης απαγορεύεται στο Αφγανιστάν. Πέρασε τα σύνορα, για λίγο, και βρίσκεται στο Πακιστάν. Έχει βγάλει το μπούρκα, το ολόσωμο πέπλο που δεν αφήνει ίχνος θηλυκότητας ή ανθρωπιάς να ξεχωρίσει. Έχει σταθεί μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή της και απο εκεί δίνει τη δική της μάχη. Η φωνή της τώρα ακούγεται. Ταξιδεύει στον Κυβερνοχώρο…
Η Ράζια διαμαρτύρεται. Γράφει βιαστικά για να προλάβει να περιγράψει όλα τα «δεν μπορώ…» εκείνα που διατρέχουν την καθημερινότητά της. «Δεν μπορώ να φορέσω τα ρούχα που μ’ αρέσουν, καλλυντικά ή παπούτσια που κάνουν θόρυβο στον δρόμο. Δεν μπορώ ν’ αφήσω τους αστραγάλους μου ακάλυπτους. Δεν μπορώ να πλησιάσω ούτε στο τζάμι του σπιτιού μου, αν δεν είναι βαμμένο μαύρο, ώστε να μη με βλέπουν από τον δρόμο».
Να σημειωθεί ότι οι Ταλιμπάν ισχυρίστηκαν ότι θα προστατεύσουν τα δικαιώματα των γυναικών αυτή τη φορά.
Αλλά, όπως ανέφερε η The Guardian , σε περιοχές που αιχμαλωτίστηκαν από τους Ταλιμπάν πρόσφατα, ορισμένες γυναίκες έχουν ήδη υποχρεωθεί σε τήρηση των παλιών κανόνων, όπως η απαγόρευση στα σχολεία και η έξοδος από το σπίτι χωρίς ανδρική συνοδεία.
Ορισμένοι Αφγανοί ανέφεραν στη Wall Street Journal ότι οι διοικητές των Ταλιμπάν διέταξαν ορισμένες κοινότητες να παραδώσουν τις ανύπαντρες γυναίκες για να γίνουν «σύζυγοι» των μαχητών, αν και ένας διοικητής των Ταλιμπάν διέψευσε αργότερα αυτούς τους ισχυρισμούς.
