Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η παρατεταμένη οικονομική κρίση στην Ελλάδα, που έχει καθηλώσει τη χώρα και έχει δημιουργήσει στρατιές ανέργων, δεν επιτρέπει καν σκέψεις για άλλα θέματα, εξίσου σοβαρά, όπως είναι τα εθνικά.
Και είναι ευτύχημα ότι αν εξαιρέσουμε το Κυπριακό, όπου κακώς συνεχίζεται ο «διάλογος κωφών» με τους αυλικούς του Ταγίπ Ερντογάν, οι συζητήσεις για τα ελληνοτουρκικά έχουν παγώσει. Εσχάτως, στην Ουάσιγκτον κυριαρχεί η ανησυχία στους απασχολούμενους με την Τουρκία, καθώς ο “μεγάλος ηγέτης” της επιδεικνύει μία σχιζοφρενική συμπεριφορά.
Οι γραφειοκράτες του Λευκού Οίκου και των βασικών αμερικανικών υπουργείων δεν μένουν ασυγκίνητοι από τις κακές ειδήσεις που φτάνουν στα γραφεία τους από την Αγκυρα, ειδήσεις που προκαλούν μερικές φορές τρόμο. Και μία από αυτές αφορά τον «φιλοαμερικανό» πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος απώλεσε τη θέση του επειδή -όπως διαρρέουν οι άνθρωποί του- δεν δέχθηκε να γίνει υποχείριο του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Μία άλλη (είδηση) αφορά τους τουρκικούς σχεδιασμούς για εισβολή στη Συρία με το πρόσχημα να εκκαθαρίσουν πυρήνες του Ισλαμικού Κράτους. Στην πραγματικότητα στοχεύει τους μόνους πραγματικούς συμμάχους των Αμερικανών, τους Κούρδους της Συρίας.
Αναφορικά με τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του κ. Νταβούτογλου, και πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες, είναι τραγικό και συνάμα άκρως δικτατορικό και αυταρχικό να εκδιώκεις έναν πρωθυπουργό που πριν από πέντε μήνες έλαβε τις ψήφους εμπιστοσύνης του μισού πληθυσμού. Και έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι ο κ. Νταβούτογλου ήταν ο άνθρωπος που «ωραιοποίησε» στο εξωτερικό την ακραία ισλαμική ατζέντα του προέδρου της Τουρκίας.
Χωρίς τον «αδελφό Αχμέτ» είναι αμφίβολο εάν θα άντεχε μέχρι σήμερα η ισχύς του κ. Ερντογάν. Δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας εάν υποστηρίξω ότι οι σχέσεις της Τουρκίας και της Αμερικής βρίσκονται σε περίοδο παρατεταμένης έντασης, διότι ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να δείξει στους υπηκόους του ότι δεν υποκύπτει σε καμία δύναμη, και πολύ περισσότερο στην υπερδύναμη Αμερική. Οι απειλές του κ. Ερντογάν εναντίον της Συρίας αποτελούν άλλη μία πηγή ανησυχίας και εάν την υλοποιήσει θα προκαλέσει σύρραξη όχι μόνο με τον Ασαντ, που με την υποστήριξη της Μόσχας παραμένει δυνατός, αλλά και με τους Κούρδους της χώρας, οι οποίοι εθνικά και ιδεολογικά είναι ταυτισμένοι με τους αντάρτες του PKK.
Οι Κούρδοι είναι αποφασισμένοι να μη χάσουν όσα κέρδισαν με αίμα στο πεδίο των μαχών, άρα θα αντιδράσουν. ΕΡΩΤΗΜΑ: Ο Ερντογάν θα διακινδυνεύσει το άνοιγμα ενός μετώπου στον ταραγμένο νότο; Η απάντηση είναι αβίαστα θετική, διότι ο πρόεδρος της Τουρκίας, όπως ομολογεί το ψυχογράφημά του, είναι μία ψυχασθενική περίπτωση που έχει άγνοια κινδύνου, και ο οποίος όταν αντιμετωπίζει την απειλή, αντί να εισέλθει σε διάλογο και να συζητήσει, δείχνει εξτρεμιστικές επιθετικές τάσεις. Ο Ερντογάν δεν είναι ηγέτης που εμπνέει εμπιστοσύνη στους γείτονες της Τουρκίας. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κρατήσει ανοικτά τα κανάλια επικοινωνίας, αλλά να τερματίσει κάθε συζήτηση που θα μπορούσε να θέσει σε αμφισβήτηση την εθνική της κυριαρχία και ανεξαρτησία… Δεν είναι η ώρα για να κλείσει κανένα εθνικό θέμα, ούτε βέβαια το Κυπριακό. Εχοντας απέναντι τον Ερντογάν και τους αυλικούς του στην κατεχόεμνη Κύπρο, κάθε προσπάθεια είναι μάταιη…
