ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ
Στη μεγάλη μάχη που διεξάγεται στο Χαλέπι της Συρίας συμμετέχουν και Ιρανοί στρατιωτικοί στο πλευρό των κυβερνητικών δυνάμεων. Αυτό προκύπτει τουλάχιστον από τις απώλειες.
Συνολικά οκτώ Ιρανοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί στο Χαλέπι, εκ των οποίων οι Κολάμ Χουσεΐν Μουσαβιί και Αλ Ναζαρί ήταν αξιωματικοί Φρουροί της Επανάστασης.
Οι οκτώ απώλειες επιβεβαιώνονται από ιρανικές ιστοσελίδες, συμπεριλαμβανομένης της Defapress, όπως μεταδίδει η παναραβική με έδρα το Λονδίνο διαδικτυακή εφημερίδα Asharq al Awsat.
Σκοτώθηκαν επίσης και τρεις Αφγανοί που υπηρετούν στους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης. Τα ονόματά τους είναι Φαρίντ Καουμπανί, Μοχάμεντ Χασάν Κασμί και Σαντίκ Μοχάμεντ Ζαντέχ.
Στο Ιράν ζουν 3 εκ. περίπου πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, στην πλειονότητά τους σιίτες Αφγανοί Χαζάροι, οι οποίοι μιλάνε περσικά και είναι μια φυλή που κατά πάσα πιθανότητα προέκυψε από επιμειξία Ιρανών (Περσών) με τουρκομογγόλους εισβολείς. Επισήμως αποτελούν το 9% του πληθυσμού του Αφγανιστάν, άλλοι τους ανεβάζουν στο 20%.
Λόγω θρησκείας (σιίτες) και γλώσσας (περσικά) οι Χαζάροι αισθάνονται (και είναι) περσική φυλή. Όταν λοιπόν διαβάζετε ότι Αφγανοί πολεμάνε στη Συρία, εννοούν τους Πέρσες Χαζάρους.
Οι Χαζάροι που κατατάσσονται στους Φρουρούς της Επανάστασης και πολεμάνε στη Συρία λαμβάνουν 500 δολάρια μισθό τον μήνα και ιρανική υπηκοότητα. Οι Χαζάροι υπηρετούν στη Λίγουα Φατεμιγιούν (Liwa Fatemiyoun), που υπάγεται στους Φρουρούς της Επανάστασης. Λίγουα είναι αραβική λέξη και μεταφράζεται Ταξιαρχία ή Μεραρχία, ωστόσο είναι εμφανές ότι προέρχεται από τη Λεγεώνα.
Στη Συρία μάχονται και πολλοί σιίτες από το Πακιστάν (οι οποίοι επίσης έχουν ιρανική ή χαζαρική καταγωγή) και υπηρετούν στη Λίγουα Ζαϊνεμπιγιούν (Liwa Zainebiyoun).
Τόσο οι «λεγεωνάριοι» από το Αφγανιστάν όσο και από το Πακιστάν μάχονται υπό τις διαταγές Ιρανών αξιωματικλων και οι απώλειές τους στο Χαλέπι συνεχώς αυξάνονται. Πληροφορίες μέσα από το Χαλέπι αναφέρουν ότι στην πρώτη γραμμή στις νοτιοδυτικές συνοικίες μάχονται Λιβανέζοι σιίτες της Χεζμπολάχ.
Οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις έχουν πρόβλημα και γίνονται προσπάθειες να τους ανασυντάξουν. Ουσιαστικά αυτοί που κρατάνε τις δυτικές συνοικίες του Χαλεπιού είναι οι Λιβανέζοι και οι άλλοι ξένοι σύμμαχοι του Άσαντ.
Οι τζιχαντιστές από την πλευρά τους λέγεται ότι φέρνουν στο Χαλέπι, από τα μέτωπα της Λαττάκειας και της Χάμα, τους τουρκομογγόλους του Ισλαμικού Κόμματος Τουρκεστάν, δηλαδή Ουιγούρους Τούρκους της Κίνας και άλλους Τούρκους της κεντρικής Ασίας, όλοι αυτοί μέλη της Αλ Κάιντα.
Υπολογίζονται σε 4.000 άνδρες οι τουρκομογγόλοι και θα χρησιμοποιηθούν στις σκληρές μάχες που θα δοθούν.
Η μεγάλη επική μάχη του Χαλεπιού
Τον Φεβρουάριο οι κυβερνητικές δυνάμεις και οι σύμμαχοί τους απέκοψαν την οδό ανεφοδιασμού των τζιχαντιστών μέσω Τουρκίας από τον βορρά.
Στις αρχές Ιουλίου οι κυβερνητικές δυνάμεις απέκοψαν και τον τελευταίο διάδρομο, βορειοδυτικά, που ανεφοδίαζε τις ανατολικές τζιχαντοκρατούμενες συνοικίες, ολοκληρώνοντας πλήρη περικύκλωση του ανατολικού Χαλεπιού.
Σε εκείνη τη φάση ο πρόεδρος Άσαντ έταξε αμνηστία στους τζιχαντιστές που θα παραδοθούν.
Το Σάββατο 30 Ιουλίου κι ενώ οι πρώτοι τζιχαντιστές άρχισαν να παραδίδονται στον στρατό, οι δυνάμεις της Αλ Κάιντα και του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) από τις γειτονικές επαρχίες κινητοποιήθηκαν για να σπάσουν την πολιορκία του ανατολικού Χαλεπιού.
Την Κυριακή 31 Ιουλίου το πρωί οι τζιχαντιστές επιτέθηκαν στα νοτιοδυτικά του Χαλεπιού για να σπάσουν την πολιορκία των δικών τους και το Σάββατο 6 Αυγούστου τα κατάφεραν απελευθερώνοντας έναν διάδρομο.
Όπως μεταδίδεται από μιντιακούς ακτιβιστές, η κυβέρνηση της Συρίας στέλνει ό,τι έχει και δεν έχει από ειδικές δυνάμεις στο Χαλέπι.
Η μάχη στο Χαλέπι, που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη, αποκαλείται ήδη στο διαδίκτυο «η μεγάλη και επική μάχη του Χαλεπιού».
Στόχος της κυβέρνησης είναι να θέσει όλη την πόλη υπό τον έλεγχό της για να στραφεί στη συνέχεια στην απελευθέρωση της επαρχίας Ιντλίμπ, στα δυτικά του Χαλεπιού.
Οι τζιχαντιστές από τη μεριά τους γνωρίζουν ότι εάν πέσει το ανατολικό Χαλέπι η «επανάστασή» τους κινδυνεύει να σβήσει στη βορειοδυτική Συρία.
Είναι η μητέρα των μαχών για την επιβίωση της «επανάστασης» των τουρκόφιλων ισλαμιστών.
