Τα ιδεώδη που οδηγούν τη νεολαία στη Συρία, γρήγορα κρημνίζονται και κυριαρχεί η απογοήτευση, οι ξένοι μαχητές που πηγαίνουν στη χώρα αυτή, εμπλέκονται σε μάχες μεταξύ αντίπαλων τρομοκρατικών ομάδων, για το ποια θα λεηλατήσει πρώτη και θα επεκτείνει την επιρροή της στα εδάφη της αραβικής δημοκρατίας.
Μάρτυρας αυτών των γεγονότων είναι ο Αρμπέν από το Κοσσυφοπέδιο.
Ο 27χρονος Αλβανός που πέρασε 10 μήνες στη Συρία, έγινε μάρτυρας της εχθρότητας των ανταρτών (τρομοκρατών) κατά των αμάχων που συλλαμβάνονται στις ζώνες των συγκρούσεων.
Μιλώντας στην βαλκανική υπηρεσία του Radio Free Europe, ο Κοσοβάρος που είναι εγγονός ιμάμη του Κοσσυφοπεδίου, είπε ότι τα βίντεο που έβλεπε τον έπεισαν να πάει στη Συρία, το Μάρτιο του 2013.
Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι η ιδέα του πολέμου κατά του καθεστώτος του Σύρου Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ δεν ήταν το κύριο μέλημα των ανταρτών, μόνο οι μάχες μεταξύ των ισχυρών τρομοκρατικών ομάδων, για το ποια θα κυριαρχήσει.
«Ο κάθε διοικητής ήθελε να έχει την δική του επικράτεια, το δικό του έδαφος», προσθέτοντας «δεν υπήρχε γλυτωμός ούτε για τις γυναίκες ούτε για τα παιδιά. Κανείς δεν ήταν ασφαλής».
Ο Αρμπέν λέει ότι η ‘Τζαμπχάτ αλ Νούσρα’ και το ISIS ήταν οι πιο βάναυσες ομάδες εναντίον των αμάχων.
Η ομάδα ‘Τζαμπχάτ αλ Νούσρα’ άρπαζε τις γυναίκες όταν καταλάμβανε μια περιοχή και λεηλατούσε όλα τα σπίτια».
Ο ίδιος θα πει ότι εκφόβιζαν τους πολίτες σε τέτοιο βαθμό που δεν εμπιστεύονταν τους ξένους μαχητές, όπως ήταν αυτός.
«Στην αρχή όταν πήγα στη Συρία, μας υποδέχθηκαν όλοι», θυμάται, «αλλά αργότερα μας έβλεπαν διαφορετικά. Μας φοβόντουσαν, δεν μας εμπιστεύονταν».
Επέστρεψε στο Κοσσυφοπέδιο στα μέσα του 2015. Ο Αρμπέν θα πει ότι οι Κοσοβάροι στη Συρία είναι εκατοντάδες και οι πιο πολλοί έχουν ενστερνισθεί το ριζοσπαστικό Ισλάμ.
Θα δηλώσει ο ίδιος ότι είχε άλλη ψυχολογία με όλα αυτά που έβλεπε. Θυμόταν τη σύγκρουση του Κοσσυφοπεδίου το 1998-99, όταν ήταν ακόμη παιδί.
«Βίωσα τον πόλεμο, όπως όλα τα παιδιά του Κοσσυφοπεδίου, αλλά επιθέσεις τρόμου και λεηλασίας δεν είχα ξαναδεί. Ήθελα να βοηθήσω τα παιδιά της Συρίας και τις οικογένειές τους από το καθεστώς του Άσαντ. Έτσι νόμιζα.»
«Η θρησκεία δεν ήταν το κύριο μέλημά μου. Εκεί είχε εάν τζαμί, αλλά δεν πήγαινα τακτικά, εργαζόμουν σε ένα Internet café».
Γίνονταν τακτικά επιθέσεις αυτοκτονίας σε πολλές περιοχές, σε σχολεία και σε τζαμιά. Οι επιθέσεις αυτές, όπως λέει, γίνονταν για να τρομοκρατήσουν τον τοπικό πληθυσμό και να τον υποτάξουν καθώς οι διοικητές των ομάδων επέκτειναν την εξουσία τους.
Ο Αρμπέν θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που γύρισε μετά από 10 μήνες. Για να κατορθώσει να φύγει είχε πει ψέματα στους ανωτέρους του, ότι είχε άρρωστους γονείς και τους παρακάλεσε να επιτρέψουν να γυρίσει στην πατρίδα του.
Ερωτηθείς εάν θα πήγαινε πάλι, είπε:
«Ποτέ. Λυπάμαι που ήμουν εκεί. Από τότε που επέστρεψα από τη Συρία δεν θέλω να ακούσω τίποτε για αυτούς, ούτε να δω κάποιο βίντεο»
Θα προσθέσει:
«Τώρα πια, εκπλήσσομαι που υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται να ενταχθούν σε αυτόν τον πόλεμο, ακόμη και γυναίκες. Αυτό εκεί κάτω δεν έχει καμία σχέση με το Ισλάμ».
