Μιχαήλ Χριστοδουλίδης – Εκπρόσωπος Τύπου Πανελλήνιου Συλλόγου Πιστοποιημένων Ενεργειακών Επιθεωρητών
1. Ποια είναι η άποψη σας για το νόμισμα, δηλαδή ευρώ ή δραχμή?
Η αλλαγή ή η παραμονή στο νόμισμα είναι ένα ψευτοδίλημμα. τo νόμισμα, συνιστά μόνο το εργαλείο άσκησης οικονομικής πολιτικής. Ετσι όπως κάθε εργαλείο κρίνεται με βάση το «ποιανού» τη δουλειά κάνει, και σε ποιο πλαίσιο την κάνει, είτε με τη δραχμή, είτε τώρα με το ευρώ, εκείνα που υπηρετούνται, όπως αποδείχθηκε, δεδομένης της ανισομετρίας εντός της ΕΕ, είναι τα συμφέροντα των ισχυρών χωρών του βορά, η οποία γι’ αυτό άλλωστε, επέλεξε την προσχώρηση της χώρας στο ευρώ, καταθέτοντας από την πρώτη στιγμή ένα κομμάτι εθνικής κυριαρχίας διά της απεμπόλησης της δυνατότητας άσκησης αυτοτελούς νομισματικής πολιτικής.Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά από τη στιγμή που μέσω της νομισματικής πολιτικής καθορίζονται οι χειρισμοί στους τομείς της προσφοράς του χρήματος, της πίστης, των επιτοκίων. Με άλλα λόγια όταν μιλάμε για νομισματική πολιτική μιλάμε για τον παράγοντα που σφραγίζει το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας. Από τις επενδύσεις μέχρι το επίπεδο των τιμών, από τις εισαγωγές και εξαγωγές (ειδικά σε συνθήκες δυνατότητας υποτίμησης ή ανατίμησης του νομίσματος) μέχρι τους όρους και τη δυνατότητα του εξωτερικού δανεισμού.
2. Πιστεύεται ότι με την αλλαγή νομίσματος η οικονομική κρίση θα αμβλυνθεί?
Το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό και όχι τόσο οικονομικό όπως θέλουν να το παρουσιάζουν, το νόμισμα είναι το μέσο εμπορικών συναλλαγών, η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στο προβληματικό εδώ και δεκαετίες εγκατεστημένο παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας. Εαν δεν γίνουν ριζικές τομές στην δημόσια διοίκηση, στην αλλαγή κυρίως των αρρωστημένων αντιλήψεων και νοοτροπιών του πολιτικού προσωπικού είμαστε καταδικασμένοι είτε με ευρώ, είτε με δραχμή.
3. Ποιες πιστεύεται ό,τι είναι οι αιτίες που έχουν δημιουργήσει αυτόν το φαύλο κύκλο του αδιεξόδου?
Η χώρα έχει οπισθοδρομήσει σε όλους τους τομείς, έχει μετατραπεί σε μια χώρα του τρίτου κόσμου, η ανταγωνιστικότητα της έχει φθάσει στο ναδίρ. Ο πρωτογενής τομέας έχει πλέον συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό που πάνω από το 70% εισάγουμε αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα για να καλύψουμε τις ανάγκες της εγχώριας ζήτησης. Η γραφειοκρατία και οι στρεβλώσεις του τραπεζικού μας συστήματος παραμένουν ως τα μεγαλύτερα αντικίνητρα προσέλκυσης εγχώριων και ξένων επενδύσεων. Οι συνεχόμενες αλλαγές στην φορολογική και ασφαλιστική νομοθεσία και φυσικά πάντα προς το χειρότερο, επίσης αποτελεί μια κύρια αιτία στο να μην επιτευχθεί μια βιώσιμη ανάπτυξη. Θα μπορούσα να σας αριθμήσω δεκάδες λόγους για τους οποίους η χώρα δεν μπορεί να ορθοποδήσει με τέτοιες δομικές παθογένειες ώστε να γίνει μια σύγχρονη και ανταγωνιστική σε ένα διεθνές οικονομικό περιβάλλον.
4. Πιστεύεται ότι ο κίνδυνος άτακτης χρεοκοπίας είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο?
Θα σας πάω ένα βήμα πίσω, κατά αρχήν θεωρώ ‘’εγκληματική’’ αμέλεια των προηγούμενων, αλλά και των νυν κυβερνήσεων που δεν είχαν εκπονήσει ένα εθνικό σχέδιο μετάβασης σε εθνικό νόμισμα, αν θέλετε αυτό έπρεπε να είχε δουλευτεί και από την πρώτη μέρα που η χώρα εισήλθε στην ευρωζώνη. Στην Ελλάδα πάντα αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με το γνωστό <<βλέποντας και κάνοντας>> και εννοείται ότι ποτέ δεν εφαρμόζουμε την γνωστή ρήση του Ιπποκράτη <<Κάλλιον του θεραπεύειν το προλαμβάνειν>>. Η άποψη μου είναι ότι δεν θα συμβεί μία ακαριαία εκδίωξη απο την ευρωζώνη, αλλά θα υπάρξουν σχετικές διαδικασίες για ομαλή μετάβαση, δεν συμφέρει κανέναν ούτε εμάς, ούτε την Ε.Ε μια άτακτη χρεοκοπία. Φαντάζομαι ότι από τη στιγμή που θα υπάρξει ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μας δοθεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να προετοιμάσουμε τους μηχανισμούς μετάβασης.
[irp posts=”111090″ name=”Πρώιμη έναρξη εφηβείας και πότε να ανησυχούμε”]
5. Εαν τελικά υπάρξουν αστοχίες στα προγράμματα ανάκαμψης και τελικά βρεθούμε σε αδιέξοδο με αποτέλεσμα η χώρα να εκδιωχθεί αναγκαστικά απο την ευρωζώνη, τι πιστεύεται ότι άμεσα θα πρέπει να γίνει ώστε η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα να γίνει με τον λιγότερο πόνο και αίμα?
Αρχικά η ΕΕ θα πρέπει να μας δώσει μια περίοδο χάριτος πληρωμών των οφειλόμενων τοκοχρεολύσιων των δανείων, τουλάχιστον πάνω από δέκα έτη, στην συνέχεια θα πρέπει να αξιώσουμε ένα άτοκο πακέτο χρηματοδότησης πάνω από 70 δις ευρώ , κάτι που ο κος Σοίμπλε το είχε θέσει και το 2015 ως πακέτο για την οικειοθελή αποχώρηση μας στα πλαίσια αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, όμως η ουσία και ο σκοπός αυτού του πακέτου θα πρέπει να είναι για να αντιμετωπίσουμε τις συναλλαγματικές μας ανάγκες για την κάλυψη εισαγόμενων πρώτων υλών και αγαθών, ή ακόμα αν θέλετε ως μαξιλάρι στους κλυδωνισμούς που θα δημιουργηθούν από τις σχετικές υποτιμήσεις και τις επαγόμενες πληθωριστικές τάσεις.
Παράλληλα θα πρέπει στο μεταβατικό διάστημα ‘’εκεχειρίας’’:
Να ανασυγκροτηθεί η εθνική παραγωγική μηχανή του πρωτογενούς τομέα.
Να εθνικοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα.
Να γίνει σημαντικό κούρεμα των κόκκινων τραπεζικών δανείων με προϋποθέσεις και αντικειμενικά θεσμοθετημένα κριτήρια.
Να αλλάξει όλο το φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα ώστε να γίνει ελκυστικό για επενδύσεις.
Να επανεκκινήσει με γοργούς ρυθμούς το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Να τρέξουν τα προγράμματα εκσυγχρονισμού της τουριστικής βιομηχανίας με κρατικές χρηματοδοτήσεις για να καταστεί ελκυστικό το τουριστικό προϊόν.
Να δοθεί έμφαση σε καινοτόμες τεχνολογίες, σε συνεργασία με ευρωπαϊκά προγράμματα, κάτι ανάλογο που γίνεται και σε χώρες της Ε.Ε που είναι εκτός ευρωζώνης.
Να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο για την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων με όρους και προϋποθέσεις για υψηλή και σύγχρονη εκπαίδευση – έρευνα συνδεδεμένη με τις ανάγκες της αγοράς και όχι με τις πελατειακές ανάγκες του εκάστοτε πολιτικού κόμματος.
Να δοθούν κίνητρα, φοροαπαλλαγές και ειδικό πολεοδομικό-χωροταξικό νομοθετικό πλαίσο για επενδύσεις στην πράσσινη ενέργεια, σε κλάδους της βιομηχανίας και βιοτεχνίας και στην οικοδομική δραστηριότητα που αφορούν κυρίως τον κλάδο των κατασκευών , ειδικά σε κτήρια και υποδομές του τριτογενούς τομέα.
6. Υπάρχει τελικά διέξοδος απο την κρίση μέσα απο την αλλαγή νομίσματος?
Το δίλημμα όπως σας είπα είναι εξόχως παραπλανητικό κι εν τέλει κοιμίζει για μία ακόμη φορά την κοινωνία της χώρας, αποκρύπτοντας τις πραγματικές συνθήκες, τις αναπόδραστες αλλαγές που πρέπει να γίνουν, αν δεν θέλουμε το βιοτικό μας επίπεδο να κατρακυλήσει στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Επιμένω η κρίση δεν δημιουργήθηκε απο το νόμισμα, αλλά κυρίως από τις άθλιες πολιτικές ενός σαθρού πολιτικού κατεστημένου.
Αυτό που έχει σημασία είναι να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της χώρας, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, να καταλάβουμε ότι έχουμε μείνει πίσω από τις εξελίξεις και να προσπαθήσουμε να αντλήσουμε βέλτιστες πρακτικές από το εξωτερικό, ώστε να χτίσουμε το δικό μας «εθνικό σχέδιο» εξόδου από την κρίση. Ένα σχέδιο θα λέγαμε πραγματικής επανίδρυσης της χώρας και όχι όπως προεκλογικά ευαγγελίζονταν τα κόμματα εξουσίας.
7. Είπατε οτι το πρόβλημα του σημερινού αδιεξόδου είναι κυρίως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό, που ακριβώς κολλάει η λύση?
Δυστυχώς, μέχρι τώρα δεν υπάρχει ένα ενιαίο εθνικό στρατηγικό σχέδιο διαγυφής, η εθνική συνεννόηση κολλάει σε πληθώρα κατεστημένων συμφερόντων, σε αναχρονιστικές αντιλήψεις που αντιστέκονται σε κάθε πιθανή αλλαγή, αλλά και σε ιδεοληψίες που ψάχνουν την αριστερή, ή τη δεξιά, ή φιλελεύθερη «ταυτότητα» κάθε εναλλακτικής, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι επί της ουσίας, μέσα στο καθεστώς αναποτελεσματικότητας, προχειρότητας, αναξιοκρατίας,διαφθοράς και συναλλαγής το οποίο εγκαθιδρύσαμε, κανένας δρόμος δεν μπορεί να οδηγήσει στην λύση.
Από εδώ λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουμε. Από μια προσπάθεια επανίδρυσης της χώρας με νέους όρους, με πόνο, με δυσκολίες, με το βλέμμα στην κοινωνία και στις ανισότητες που δημιουργούνται. Διότι χωρίς την κοινωνία να ακολουθεί, τέτοιες αλλαγές δεν γίνεται να υλοποιηθούν.
Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία που έχει η Ελλάδα. Κι αν δεν αξιοποιηθεί, η ολοσχερής πλέον καταστροφή θα είναι θέμα σύντομου χρόνου.
Χριστοδουλίδης Μιχαήλ
Εκπρόσωπος Τύπου ΠΣΥΠΕΝΕΠ
Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός
