Η χρονιά τελειώνει και οι περισσότεροι άνθρωποι παγκοσμίως ασχολούνται με τα περί των εορτών, τα όνειρα και τις ευχές για την επερχόμενη χρονιά. Λογικό και ανθρώπινο.
ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΧΟΥΝΤΑ
Όλοι έχουμε δικαίωμα σε ένα εορταστικό κλίμα και πολλοί περισσότερο, όλοι έχουμε δικαίωμα στην ελπίδα.
Τι συμβαίνει όμως, όταν καλούμαστε να συνδιαμορφώσουμε άμεσα το αύριο; Πόσο έτοιμοι και πόσο αποφασισμένοι είμαστε;
Γιατί είναι εύκολη και ανώδυνη η κριτική για τις ενέργειες κάποιου άλλου αλλά είναι πολύ δύσκολη και επώδυνη όταν συμμετέχουμε οι ίδιοι. Και που εγγυάται η συμμετοχή μας; μα φυσικά, στη μάστιγα των δύο τελευταίων ετών: τον κορωνοϊό.
Δεν είναι σκοπός, να επαναλαμβάνουμε τα ίδια συνεχώς. Σκοπός είναι, να γίνει κατανοητό, ότι οι ειδικοί επιστήμονες και μόνο σε όλο τον κόσμο εκτιμούν καθημερινά την κατάσταση και εισηγούνται τις επόμενες κινήσεις και οι Κυβερνήσεις αποφασίζουν επί των εισηγήσεων αυτών.
Η Χώρα μας έχει υπερβεί τους είκοσι χιλιάδες ανθρώπους που απεβίωσαν λόγω του κορωνοϊού. Όσοι κατοικούν σε μία μεγάλη πόλη. Τεράστιος πραγματικά και πολύ τρομακτικός αριθμός. Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, για συγγενείς μας, για φίλους μας, για γνωστούς μας. Έχουν γεμίσει τα νεκροταφεία και συνεχίζεται ο όλεθρος. Τι άλλο πρέπει να γίνει, για να αλλάξουν και οι τελευταίοι την άποψή τους; Πόσοι ακόμη νεκροί;
Όσα μέτρα και να ληφθούν, αν οι ίδιοι δεν πιστέψουμε, ότι η εφαρμογή τους γίνεται για την προστασία μας και μόνο, τίποτα δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Οι ημέρες αυτές, με την κοσμοσυρροή στην αγορά και τα μαγαζιά, αποτελούν κρίσιμο σημείο της πορείας της πανδημίας.
Και σίγουρα, όλοι μας έχουμε εικόνα του ότι ειδικά σε χώρους διασκέδασης τα όποια μέτρα είτε εφαρμόζονται πλημμελώς είτε αγνοούνται επιδεικτικώς. Λίγο η χαρά, λίγο το ποτό, λίγο η ψυχολογία και όλα πάνε περίπατο … Όμως, δεν πάει περίπατο ο κορωνοϊός, ο οποίος κάνει και αυτός πάρτυ δίπλα μας.
Η χρονιά αυτή σημαδεύτηκε από τα εμβόλια που παρουσιάστηκαν και την ελπίδα που έφεραν για άμυνα έναντι της πανδημίας.
Επίσης, όμως, η χρονιά αυτή σημαδεύτηκε, απ’ όλους όσους απέκτησαν γνώμη και επί των εμβολίων και εν τέλει, σαν να ήταν επιστήμονες του τομέα αυτού, «αποφάσισαν» να μην εμβολιαστούν, για τον όποιο λόγο. Δεν μας αντιπρότειναν όμως όλοι αυτοί οι «ειδικοί», τι θα έπρεπε να κάνουμε, για να προστατεύσουμε τη ζωή μας; Και τελικά, ποιος τους διόρισε κριτές και επικριτές των πάντων;
Η δική μου ελπίδα έχει δύο στόχους: από την μία, τους επιστήμονες και την ευόδωση των προσπαθειών τους για εξολόθρευση του κορωνοϊού και από την άλλη, όλους αυτούς που αρνούνται να εφαρμόσουν όσα η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα προτείνει, ώστε να αλλάξουν άποψη.
Ήδη, τα δύο τελευταία χρόνια ζήσαμε τις οδυνηρές συνέπειες της πανδημίας. Η νέα χρονιά ας μας επιτρέψει, να γυρίσουμε στον παλαιότερο τρόπο ζωής μας. Και το σπουδαιότερο όλων είναι, να βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί, με τις λιγότερες δυνατές απουσίες στο προσκλητήριο των φίλων.
