Είθισται να ομιλούμε συχνά- πυκνά για την «σύγκρουση δύο κόσμων», εννοώντας ότι οι πολίτες, οι οποίοι συγκροτούν τις κοινωνίες, είναι μοιρασμένοι σε δύο αντίθετες και αντιμαχόμενες παρατάξεις.
Του Γιάννη Μιχαήλ
Η θεωρία αυτή η οποία έχει την βάση της, από την εποχή του ψυχρού πολέμου, όποτε υπήρχαν οι φοβερές αντιθέσεις ανάμεσα στις δύο μεγάλες δυνάμεις ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση, σήμερα είναι εντελώς ξεπερασμένη.
Όχι γιατί έπαψαν οι αντιθέσεις των ιδεολογιών, αλλά επειδή σήμερα, οι διαφορές ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες είναι κατακερματισμένες και δεν είναι συμπαγείς όπως στο παρελθόν. Στην εποχή που διανύουμε, οι αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, τρέχουν με διαστημικές ταχύτητες και όσοι δεν μπορούν να τις παρακολουθήσουν, θα παραμείνουν οι γραφικές φιγούρες που θα εκτονώνουν την μιζέρια, την κακομοιριά και τα συμπλέγματά τους, γράφοντας στο διαδίκτυο όλα τα καταβολικά απωθημένα τους.
Έτσι, σήμερα δεν υπάρχει «σύγκρουση δύο κόσμων», αλλά η σύγκρουση ενός συμπαγούς κόσμου, που αγωνίζεται για την πρόοδο και την ευημερία των λαών και ενός κατακερματισμένου όχλου ζιζανίων, που «μάχονται», προκειμένου να δικαιώσουν την θεωρία του Νίτσε «περί του μηδενισμού».
Ο μεγάλος φιλόσοφος και αρχαιολάτρης, υποστηρίζει ότι η πιο ισχυρή θέληση για δύναμη είναι η πιο πνευματική, δηλαδή εκείνη που χαρακτηρίζει τους «μεγάλους εφευρέτες καινούργιων αξιών» ή δημιουργούς.
Ιδού λοιπόν, ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων και όχι σε δύο κόσμους.
Ενθυμούμαι, μια ομιλία, που έκανε τον Μάιο του 2019, παραμονή των Ευρωεκλογών, ο Αλέξης Τσίπρας, στην πλατεία του Αιγάλεω, κραυγάζοντας με την οίηση που τον περιέβαλε ο τίτλος του τότε πρωθυπουργού. Ο… τέως και τότε μίλησε για «σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων» και υπογράμμισε χαρακτηριστικά, αφού έκανε σκληρή κριτική στον Μητσοτάκη, ότι «ο κόσμος τους είναι ο κόσμος των ελίτ, είναι ο κόσμος της βαθιάς κρίσης και χρεοκοπίας. Είναι η Ελλάδα στην οποία υποφέρουν οι πολλοί για να καλοπερνούν οι λίγοι».
Για την ιστορία υπογραμμίζουμε ότι το καλοκαίρι του 2019, ο Τσίπρας (και ο ΣΥΡΙΖΑ) υπέστησαν συντριβή σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις γιατί φαίνεται ότι οι πολίτες δεν εκτίμησαν τα έργα και τις ημέρες της κυβερνητικής του θητείας.
Τώρα ο Αλέξης και ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν να μην πέρασε καμία μέρα από τότε, συνεχίζουν το ίδιο βιολί με την απίστευτη εχθροπάθεια, την οποία κουβαλούν από τα πολιτικά τους γεννοφάσκια, υβρίζοντας χυδαία την κυβέρνηση και διαδίδοντας, μέσω και μιας μερίδας ανερμάτιστων ακολούθων τους στο διαδίκτυο, ασύστολα ψεύδη. Όλο αυτό το ΣΥΡΙΖΑΪΚΟ μπλοκ, δεν ορρωδεί μπροστά σε καμία πασιφανή αποκάλυψη. Είναι η χαρακτηριστική νοοτροπία ότι «καλύπτω» τις πομπές, περνώντας στην αντεπίθεση.
Γιατί, μάλλον δεν γνωρίζουν την λατινική φράση «Verba volant, scripta manent». (τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν). Θα συμπληρώσουμε ότι μένουν και οι φωτογραφίες.
Έτσι, τι έχει να δηλώσει ο Αλέξης, ο προστάτης του Νίκου Παππά για τις φωτογραφίες που δημοσίευσαν τα «Παραπολιτικά», οι οποίες δείχνουν πρώτο πλάνο, τον Μανόλο Πετσίτη, να υποδέχεται στα σκαλιά του Μαξίμου τον κ. Κοντομηνά, όταν ο υπουργός Επικρατείας, δήλωνε το 2016, ότι δεν «γνώριζε» τον Μανόλο.
Και τι έχει να πει ο Τσίπρας και οι λαλίστατοι υπουργοί του, για το έγκλημα της MARFIN, όταν «αγανακτισμένοι» διαδηλωτές έκαψαν τρεις υπαλλήλους της Τράπεζας (ανάμεσα τους μια έγκυο).
Μια δεκαετία κρατούσαν «κλειστό» το φάκελο και τώρα που αναμένονται αποκαλύψεις, ο Τσίπρας τηρεί αιδήμονα σιγή.
Επομένως, που συναντώνται οι δρόμοι της πλειοψηφίας των Ελλήνων, με αυτούς που έχει χαράξει ο Αλέξης στην δαιδαλώδη πορεία του; Η απάντηση είναι πουθενά!
