Οιονεί «αιχμάλωτος του κυβερνητικού παρελθόντος του ο Αλέξης Τσίπρας εισπράττει τώρα τα επίχειρα των επιλογών του, πολιτικών και σε πρόσωπα, με άλλα λόγια τα’ θέλε και τά’ παθε, αλλά πρόβλημα κανένα, εξακολουθεί να κάνει κουμάντο».
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ
Αυστηρός στις διαπιστώσεις και στις διατυπώσεις του παλαιός αριστερός «εκ των στυλοβατών της ανανεωτικής αριστεράς στη χώρα και τώρα απλός ιδιώτης» για όσα προέκυψαν στον δημόσιο διάλογο από την ανελέητη αντιπαράθεση Κοτζιά και Κοντονή με τον Τζανακόπουλο και τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τον Αλέξη Τσίπρα, με αντικείμενο «το κυνηγητό του πρώην Υπουργού Εξωτερικών από το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ».
Δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να αποδεχθεί τις αιτιάσεις του κ. Κοτζιά ως «αληθείς» και να επιβεβαιώσει όσα δημοσίως καταγγέλλει ο κ. Κοντονής «για το παραμάγαζο της Κουμουνδούρου και τις δολοφονίες χαρακτήρων που το χαρακτηρίζουν», αλλά απορρίπτει πως συνέβη κάτι συνταρακτικό ή ότι ο κ. Τσίπρας έπαθε κάτι σημαντικό από τις δημόσιες παρεμβάσεις των δύο πρώην υπουργών.
Ότι στην υπόθεση εμπλέκεται ο κ. Σταυρομπάμπης Κοντονής, ηγετική μορφή της πρώτης περιόδου της «πρώτης φοράς αριστεράς κυβέρνησης» και «μεγάλο μαχαίρι» κατά των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με σειρά επιλογών στο όριο της νομιμότητας και με αποδεδειγμένη υπόγεια δράση υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων του χώρου, δεν δείχνει να επηρεάζει τον «παλαιό ανανεωτικό».
Αντίθετα, θεωρεί ότι «ο Σταύρος εργαλείο ήταν και πίστεψε ο ταλαίπωρος πως ο εγγενής σταλινισμός του θα τον διασώσει. Όταν κατάλαβε για τι τον προορίζουν επαναστάτησε, αλλά ήταν ήδη αργά, τον είχε καταναλώσει η ηγετική ομάδα και τον απέσυρε σαν στημένη λεμονόκουπα».
Η υπόθεση αυτή που βγήκε και πάλι στην επιφάνεια, μετά την άφρονα επιλογή Τζανακόπουλου να ακυρώσει εκδήλωση τοπικής οργάνωσης με θέμα τη Συμφωνία των Πρεσπών και ομιλητή τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, έχει ταράξει σε μεγάλο βαθμό τον ΣΥΡΙΖΑ και προκάλεσε εσωκομματικές αντιδράσεις σε διάφορα επίπεδα, όχι σε κορυφαίο. Δεν είναι κρυφό πως ο κ. Κοντονής διατηρεί ακόμη σχέσεις με την ομάδα «53+» και τους διάφορους που την περιτριγυρίζουν, αρνούμενος μέχρι τώρα να δεχθεί πως η ηγετική ομάδα τον θεωρεί «τελειωμένη» υπόθεση και δεν ασχολείται μαζί του.
Η ευκαιρία που βρήκε ο κ. Κοντονής να βγει από την πολιτική αφάνεια και να επιτεθεί στην ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου έχει τραυματίσει τις σχέσεις Τσίπρα – Τζανακόπουλου, έχει προκαλέσει συζητήσεις για μερικές από τις βασικές επιλογές της κυβερνητικής περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ (ειδικά τη συνεργασία με τον κ. Καμένο), επαναφέρει στο προσκήνιο μνήμες από ένα παρακμιακό παρελθόν της εγχώριας αριστεράς που σημαδεύτηκε από δολοφονίες χαρακτήρων (και φυσικές) σε μια αδυσώπητη μάχη για την εσωκομματική επικράτηση, αλλά έως εκεί.
Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να θεωρεί το παρελθόν αυτό σημαντικό ή ελκυστικό ακόμη, αλλιώς δεν θα κατέληγε να το αναστήσει χρησιμοποιώντας σε βάρος πρωτοκλασσάτων στελεχών του σταχανοβιτών της αριστερής θεοκρατίας ιδεολογικά και πολιτικά όπλα που κάποτε είχε σμιλεύσει η επίσημη αριστερά του Ζαχαριάδη.
Ο κ. Κοντονής σημάδεψε στην καρδιά της ανανεωτικής αριστεράς, που αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας την μαύρη εκείνη περίοδο του εγχώριου σταλινισμού, οι επισημάνσεις του και οι πολιτικές του αναφορές έκαναν αίσθηση, αλλά τα βέλη του την πόρτα της ηγετικής ομάδας περί τον κ. Τσίπρα δεν την πέρασαν ποτέ.
Άλλωστε, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ την παραμικρή σχέση με την παραδοσιακή ανανεωτική αριστερά στη χώρα, Κνίτης γεννήθηκε και Κνίτης μεγάλωσε, ως πολιτικό ενεργούμενο της Περιστέρας περιγράφεται στα νιάτα του, συνεπώς η κομματική του οπτική πόρρω απέχει από την παραδοσιακή κουλτούρα του Ρήγα και του ΚΚΕ Εσωτερικού, το κείμενο του κ. Κοντονή «πέρασε πάνω του και κύλησε σαν τη βροχή στον τσίγκο».
Όσες συζητήσεις προκλήθηκαν έμειναν σε χαμηλότερο επίπεδο και μεταξύ των μυημένων της ανανεωτικής αριστεράς, αν εκεί στόχευε ο κ. Κοντονής πέτυχε το στόχο του, αν όχι, αν ήθελε να προκαλέσει ρήγμα στην ηγετική ομάδα ή στο προφίλ της, χαμένος κόπος.
Ο κ. Τσίπρας επέλεξε, όπως συμβαίνει πάντα στο αγγελικά πλασμένο κόσμο της παλαιοκομμουνιστικής αριστεράς, την αιδήμονα σιωπή, ούτε κρύο, ούτε ζέστη δεν του προκάλεσε η παρέμβαση Κοντονή όπως και αυτή του κ. Κοτζιά που προηγήθηκε, στην επικοινωνία είχε ένα θέμα, αλλά επένδυσε στη λήθη που όλα τα στρογγυλεύει και ήδη κανένας δεν θυμάται τι συνέβη και για ποιους λόγους.
Ο κ. Κοτζιάς είναι μια ανάμνηση και ο κ. Κοντονής μια γραφική περσόνα που περιφέρει τον καημό του στο διαδίκτυο «είς ανάμνησιν στιγμών ιστορικών» που πέρασαν και δεν ξαναγυρίζουν.
Μπορεί προσωπικά ο κ. Τσίπρας να είδε να τραυματίζεται συγκυριακά το αφήγημα του για τις μεγάλες επιτυχίες της κυβερνητικής περιόδου της αριστεράς, αλλά κομματικά κανένα πρόβλημα, άλλωστε ο κακός της υπόθεσης είναι ο κ. Καμένος, αυτός είχε κάνει εκείνες τις τρομακτικές (πλην αβάσιμες) καταγγελίες σε βάρος του πρώην υπουργού Εξωτερικών, αυτός ας βρει τώρα την άκρη.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει πολύ σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί, ό,τι ήταν να πάθει πολιτικά και επικοινωνιακά από τον Κοτζιά και τον Κοντονή το έπαθε, διάθεση να συνεχίσει να ασχολείται μαζί τους δεν έχει καμία, αντίθετα τους ευγνωμονεί κιόλας που του έδωσαν την ευκαιρία να «κοντύνει» τον Τζανακόπουλο και να «καρφώσει» την κυρία Αχτσιόγλου.
