Κυνική ομολογία υπονόμευσης της εθνικής προσπάθειας για έξοδο από την υγειονομική κρίση συνιστά η πρόσφατη παρέμβαση της Έφης Αχτσιόγλου του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ανέδειξε για μία ακόμη φορά τον παλαιοκομματικό τρόπο σκέψης των κορυφαίων στελεχών της Κουμουνδούρου.
Ο θόρυβος που προκλήθηκε από την ουσία των όσων είπε η τομεάρχης του κ. Τσίπρα υπήρξε εκκωφαντικός, με την κοινή γνώμη να παρακολουθεί εμβρόντητη το πώς ενεργεί ένας από τους θεσμικούς πυλώνες της δημοκρατίας όπως είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, αδιαφορώντας για το πραγματικό συμφέρον των πολιτών και υπηρετώντας ένα στοχευμένο κομματικό αφήγημα βγαλμένο από το χρεοκοπημένο παρελθόν.
Το γεγονός ότι η Αριστερά υπήρξε διαχρονικά απέναντι στην κανονικότητα δεν αποτελεί είδηση. Προκαλεί όμως αλγεινή εντύπωση η εμμονή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να υποδαυλίζει σκηνικά αναταραχής εν μέσω πανδημίας, την ώρα που οι πολίτες προσδοκούν σε ένα καλύτερο αύριο και ομαλή μετάβαση σε μία νέα εποχή ασφάλειας και σταθερότητας.
Εκτός των άλλων, η αναφορά της κας. Αχτσιόγλου για τη συσχέτιση των ρωγμών της πανδημίας με πολιτική αλλαγή, αφήνει εκτός των άλλων και μια γεύση εσωκομματικής κριτικής, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ με την αποτυχημένη στρατηγική που ακολούθησε καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας καταγράφει διαρκώς απογοητευτικές επιδόσεις στις έρευνες κοινής γνώμης με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για το πολιτικό μέλλον του κ. Τσίπρα.
Συμπερασματικά, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης παραμένει εγκλωβισμένο σε λογικές άκρατης αυτοσυντήρησης που μπορεί να το βοηθούσε την εποχή του 3%, αλλά αδυνατίζει την οποία σκέψη επανάκαμψης σήμερα με την εκλογική του συντριβή να είναι πλέον ένα ορατό σενάριο.
