Έσχατη -υπαρξιακή – προειδοποίηση!
Θανάσης Κ.
Οι “κυρώσεις” της Δύσης κατά του Πούτιν δεν έφτασαν στο αληθινά δραστικό μέτρο, να βγάλουν τη Ρωσία συνολικά από το παγκόσμιο σύστημα τραπεζικών συναλλαγών, SWIFT!
Κάτι τέτοιο θα ήταν όντως πολύ οδυνηρό για τη Ρωσία! Αλλά δεν το αποφάσισαν, γιατί:
— Πρώτο μέσα στην Ευρώπη υπήρξε κατηγορηματική αντίδραση. Από την ίδια τη Γερμανία, μεταξύ άλλων. (Η Ιταλία και η Αυστρία είχαν εκφράσει την απόλυτη αντίθεσή τους και για τις πολύ μικρότερες κυρώσεις του πρώτου κύματος). — Ο άλλος λόγος που δεν προχώρησαν σε τέτοιο μέτρο οικονομικής ασφυξίας κατά της Ρωσίας ήταν το γεγονός ότι πέντε μεγάλες χώρες διεθνώς εξέφρασαν την αντίθεσή τους να καταδικάσουν τη Ρωσία:
Η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία, η Νότιος Αφρική και η Βραζιλία.
Ακόμα και η Ινδία (που είναι πολύτιμος σύμμαχος των ΗΠΑ έναντι της Κίνας) ακόμα και η Νότιος Αφρική, η χώρα του Μαντέλα…
Οι χώρες αυτές – και άλλες ασφαλώς, όπως το Πακιστάν, για παράδειγμα – δεν δέχθηκαν ούτε να καταδικάσουν την εισβολή του Πούτιν! Πολύ περισσότερο να πάρουν μέτρα εναντίον του…
Πράγμα που σημαίνει ότι αν επιχειρήσουν να του προκαλέσουν “διεθνή απομόνωση” και “οικονομική ασφυξία”, έχουν ήδη χάσει. Θα τον ενοχλήσουν, προσωρινά, αλλά όχι στο σημείο που απαιτείται για να τον “τιμωρήσουν σκληρά”.
Άλλωστε, “κυρώσεις” κατά της Ρωσίας έχουν επιβληθεί και ήδη ισχύουν από το 2014. Αυτό δεν “πόνεσε” τη Ρωσία μέχρι τώρα. (Ούτε εμπόδισε το εμπόριο ΗΠΑ-Ρωσίας να… αυξάνεται στα χρόνια που ακολούθησαν).
Υπάρχει όμως κι ένας λόγος ακόμα: Η Ρωσία πουλάει ενεργειακές πρώτες ύλες (πετρέλαιο και αέριο) σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα και οι ΗΠΑ αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο (γύρω στις 600 χιλιάδες βαρέλια ημερησίως!) είτε απευθείας, είτε (κυρίως πλέον) μέσω “τριγωνικών συναλλαγών” με τη μεσολάβηση τρίτων χωρών.
Οπότε “τιμωρώντας” τη Ρωσία τιμωρούν και τους εαυτούς τους (όπως ομολόγησε ο απρόσμενα ειλικρινής μέχρις ωμότητας Αμερικανός Πρόεδρος Μπάϊντεν.
Κι αυτό που ισχύει για τους Αμερικανούς μια φορά, ισχύει για τους Ευρωπαίους πολύ περισσότερο.
Να καταδικάσουμε τον Πούτιν λοιπόν. Καμία αντίρρηση…
Εισβολή έκανε σε γειτονική χώρα. Αναθεωρητική πολιτική εφαρμόζει.
Τον καταδικάζουμε λοιπόν!
Και για μια χώρα σαν την Ελλάδα, ίσως είναι και αναγκαστική επιλογή.
Αυτό όμως, είναι πλέον το “εύκολο”.
Πάμε στα δύσκολα, τώρα:
Αν η Κίνα επιχειρήσει να καταλάβει αύριο την Ταϊβάν, τι θα κάνουμε – ως δυτικός κόσμος συνολικά;
Θα αντιδράσουμε ακριβώς το ίδιο;
Βέβαια, από στενά “νομική” άποψη δεν είναι το ίδιο με την Ουκρανία (από τη στιγμή που έχει επιβληθεί η θεωρία της “μίας Κίνας”. Άρα η Ταϊβάν δεν θεωρείται “ξεχωριστή χώρα”. Αν και ουσιαστικά, είναι…)
Αλλά η Αμερική (και σε μικρότερο βαθμό η Ιαπωνία) έχουν δεσμευτεί να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία της Ταϊβάν.
Είμαστε έτοιμοι, λοιπόν, ως Δύση, να εμπλακούμε σε Πόλεμο με την Κίνα αυτή τη φορά (αλλά και με τη Ρωσία, αφού έχουμε σπρώξει την Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας), λόγω Ταϊβάν;
Το δύσκολο λοιπόν, είναι όχι να καταδικάσουμε ένα ηγέτη που κάνει εισβολή σε άλλη χώρα, αλλά να καταλάβουμε δύο πράγματα:
–Πρώτον τι ευθύνες έχουμε εμείς ως Δύση, για ό,τι έγινε ως τώρα…
–Και δεύτερον που πάνε τα πράγματα για τον κόσμο ολόκληρο από δω και μπρός...
* Πρώτα μια παρατήρηση:
Αν η κρίση της Γιουγκοσλαβίας (1991-1995) σηματοδότησε την αρχή της Αμερικανικής παντοκρατορίας διεθνώς, η κρίση της Ουκρανίας, τώρα, το 2022, σηματοδοτεί και επίσημα το τέλος αυτής της εποχής: την πλήρη ανατροπή των παγκόσμιων συσχετισμών και μια νέα εποχή πολυ-κεντρισμού διεθνώς.
Και τότε είχαμε μια στρατιωτική σύρραξη, πολύ πιο “μέσα στην Ευρώπη”, που κόστισε ασύγκριτα περισσότερο σε ανθρώπινες ζωές και κράτησε πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η σημερινή κρίση στην Ουκρανία.
Τότε ενοχοποιήθηκαν για τα πάντα οι Σέρβοι: για όσα προηγήθηκαν της διάλυσης και για τα εγκλήματα που έγιναν στους εθνοτικούς πολέμους που ξέσπασαν μετά τη διάλυση. Ενώ όλοι ξέρουμε ότι ευθύνες υπάρχουν – και πολύ σοβαρές μάλιστα – όχι μόνο στους Σέρβους, αλλά και σε πολλούς άλλους.
(Παρεμπιπτόντως, σήμερα “φιλορωσική” στάση για το Ουκρανικό κρατάνε και οι δύο τότε μεγάλοι αντίπαλοι του Γιουγκοσλαβικού “εμφυλίου”: και οι Σέρβοι αλλά και οι Κροάτες…!)
Και κυρίως όλοι ξέρουμε ότι η “λύση” που επικράτησε μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας αρχικά, αλλά και μετά τον διαμελισμό της ίδιας της Σερβίας στη συνέχεια, ούτε σχέση με το Δίκαιο είχε, ούτε τη “διεθνή σταθερότητα” προωθούσε μακροχρόνια…
— Τον Αλβανικό αναθεωρητισμό στο Κόσσοβο οι δυτικοί τον δημιούργησαν και τον ενεθάρρυναν τότε! Και ακόμα το κάνουν…
(Υπόψιν: η απόσχιση μιας επαρχίας της Σερβίας – του Κοσσυφοπεδίου – το 1999, δεν θεωρήθηκε “επικίνδυνη ανατροπή συνόρων”! Ενώ η απόσχιση δύο επαρχιών της Ουκρανίας σήμερα θεωρείται “άκρως επικίνδυνη αλλαγή συνόρων!)
— Τον ψευτομακεδονικό αλυτρωτισμό των Σκοπίων (όπου ακόμα κυκλοφορούν επίσημοι σχολικοί χάρτες, όπου εμφανίζεται ολόκληρη η βόρειος Ελλάδα ως μέρος της “Μεγάλης Μακεδονίας”) ακόμα τον ανέχονται και τον επιβραβεύουν…
— Κανείς δεν αποθάρρυνε τις επίσημες αλυτρωτικές επιδιώξεις της Αλβανίας κατά της Ελλάδας για την… Θεσπρωτία (“Τσαμουριά”)
Τον βίαιο διαμελισμό χωρών τον ανέχθηκε η Δύση! Και κάποιες φορές τον επέβαλε κι όλα (στο Κόσσοβο).
* Τον αναθεωρητισμό, επίσης τον ανέχθηκε η Δύση! Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Τουρκίας, η οποία – για να μη ξεχνιόμαστε – έχει εισβάλλει παράνομα και κατέχει μεγάλο μέρος της Κύπρου,
έχει εισβάλλει παράνομα και κατέχει λωρίδα γης στο Βόρειο Ιράκ και στη Συρία,
έχει παραβιάσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας με το Τουρκολυβικό Μνημόνιο,
αμφισβητεί συνεχώς και παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο,
αμφισβητεί συνεχώς και παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο,
αμφισβητεί συνεχώς και την ίδια την κυριαρχία της Ελλάδας πάνω στα νησιά της στο Αιγαίο!
Χώρια που προωθεί στη Δυτική Θράκη αντίστοιχες “επιδιώξεις” με εκείνες που προώθησε και ο Πούτιν στο Ντομπάς.
Όλα αυτά η Δύση τα ανέχθηκε από την πλευρά της Τουρκίας.
Και τώρα ξαφνικά “ανακάλυψε” με φρίκη – και καταγγέλλει “μετά βδελυγμίας” – τον αναθεωρητισμό του Πούτιν στην Ουκρανία…
Όταν στέλνεις συνεχώς το μήνυμα ότι ανέχεσαι τον αναθεωρητισμό μικρότερων χωρών, μη σου φανεί περίεργο, αν βρεθεί μια χώρα πολύ μεγαλύτερη να εκδηλώσει αναθεωρητισμό…
Και τότε είναι μάλλον πολύ αργά για… καταγγελίες!
* Μια δεύτερη ιστορική παρατήρηση είναι ότι η Δύση αποφάσισε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου – και την κατάρρευση του εχθρού της, της ΕΣΣΔ – να… επεκτείνει το ΝΑΤΟ, το οποίο είχε δημιουργηθεί για να συγκρατήσει την επιθετικότητα της ΕΣΣΔ. Που ποια δεν υπήρχε!
Η Ρωσία απάντησε με το να επεκτείνει κι εκείνη την εξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό φυσικό αέριο!
Όσο επεκτεινόταν το ΝΑΤΟ ανατολικότερα, τόσο επεκτείνονταν οι Ρωσικοί αγωγοί δυτικότερα…
–Αν είχε στοιχειώδη ανακλαστικά η Ευρώπη, έπρεπε να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Δεν το έκανε…
Κι έπρεπε να αναπτύξει τους δικούς της φυσικούς πόρους. Κι όχι να βαυκαλίζεται ότι θα μπορέσει με ΑΠΕ να υποκαταστήσει σε λίγα χρόνια τους υδρογονάνθρακες.
–Αν είχε στοιχειώδη ανακλαστικά η Ευρώπη έπρεπε να αναζητήσει τη δική της παραγωγή φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2010 άρχισαν να ανακαλύπτονται σημαντικά κοιτάσματα, από το Ισραήλ στην αρχή, από την Κύπρο στη συνέχεια και από την Αίγυπτο μετά…
Δεν ασχολήθηκαν σοβαρά…
— Αν είχε στοιχειώδη ανακλαστικά επιβίωσης η Ευρώπη, θα έπρεπε να ενθαρρύνει τα κράτη μέλη της στην περιοχή – την Ελλάδα και την Κύπρο – να ψάξουν και να βρουν κοιτάσματα ενεργειακών πόρων στην περιοχή. Δεν ασχολήθηκαν.
Η Ρωσία από την πλευρά της, επειδή δεν ήθελε να βρεθεί εναλλακτική πηγή ενεργειακού εφοδιασμού – και μάλιστα από “ίδιους πόρους” – για την ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο, “συμμάχησε” κατά κάποιον τρόπο με την Τουρκία, που αμφισβητούσε και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην περιοχή.
Για τη Ρωσία αυτή η “λυκο-συμμαχία” με την Τουρκία είχε διπλή αξία: πρώτον να παροξύνει τις τριβές ανάμεσα σε δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ (της Ελλάδας και της Τουρκίας) και δεύτερον, να ματαιώσει προς το παρόν την εξόρυξη υδρογονανθράκων από δύο κράτη-μέλη της Ένωσης (της Ελλάδας και της Κύπρου).
Κι έτσι, ενώ Ρωσία και Τουρκία “συγκρούονταν”
και στη Συρία και στη Λιβύη, οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας πέρασαν για κάποιο διάστημα… “μήνα του μέλιτος”!
Κι όσοι περιμένουν από την Ρωσία να βοηθήσει ουσιαστικά την Ελλάδα, μάλλον πλανώνται πλάνην…
Από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι δεν συμπαραστάθηκαν στα δύο κράτη- μέλη τους, την Ελλάδα και την Κύπρο. Η Γαλλία συμπαραστάθηκε (γιατί έχει δικά της προβλήματα με την Τουρκία), αλλά η Γερμανία κράτησε
“ίσες αποστάσεις”. Ευνοώντας ουσιαστικά την Τουρκία…
Κι όσοι περιμένουν ότι θα λύσουμε τα προβλήματά μας με την Τουρκία, από την Ευρωπαϊκή στήριξη, επίσης πλανώνται πλάνην…
Τελικά η ΕΕ είναι ένα απίστευτο κουβάρι αφόρητης και ανούσιας φλυαρίας, σύγκρουσης αντιμαχομένων συμφερόντων και απίστευτων αντιφάσεων…
–Ψήφισαν το φυσικό αέριο ως “καύσιμο μετάβασης” για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
–Αλλά ταυτόχρονα ψηφίζουν τώρα την… απαγόρευση χρηματοδότησης έργων φυσικού αερίου (που είναι, ωστόσο, το βασικό καύσιμο μετάβασης)!
Στήνουν παντού επιδοτούμενες ΑΠΕ (αιολικά και φωτοβολταϊκά), αλλά καταλαβαίνουν στην συνέχεια ότι χρειάζονταν, παράλληλα, εφεδρικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, για τις ώρες που δεν φυσάει και δεν έχει ήλιο.
Στη Γερμανία καταργούν τα πυρηνικά τους εργοστάσια, αλλά στη συνέχεια αγοράζουν ηλεκτρικό ρεύμα από τη γειτονική Γαλλία που παράγεται από… πυρηνικά εργοστάσια!
Και στην Ελλάδα πήγαμε να κλείσουμε τις – σύγχρονης τεχνολογίας – λιγνιτικές μονάδες, για να αγοράσουμε στη συνέχεια το ρεύμα που μας έλειπε από τα Σκόπια όπου παράγεται από… λιγνίτη!
Φαίνεται ότι το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται στην Ελλάδα “βλάπτει” τη γη! Αντίθετα το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται έξω από τα σύνορα της Ελλάδας δεν έχει πρόβλημα…
— Οι ίδιοι οι Γερμανοί συμφώνησαν το 2015 να φτιαχτεί ο NorthStream-2 που θα φέρνει φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία παρακάμπτοντας την δίοδο της Ουκρανίας. Και ύστερα μόλις ολοκληρώθηκε (πέρσι τον Σεπτέμβριο) δεν τον εγκρίνουν! Κι ύστερα ανακοινώνουν ότι δεν θέλουν πια καθόλου υδρογονάνθρακες! Κι ύστερα παγώνουν τον NorthStream-2 για… γραφειοκρατικούς λόγους, Κι ύστερα τον.. ξανά-παγώνουν (μετά την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία), ενώ ήδη έχουν ενεργοποιήσει και τα λιγνιτικά τους εργοστάσια (που παράγουν περισσότερα διοξείδιο του άνθρακα, απ’ ό,τι το φυσικό αέριο).
— Κι ύστερα κυνηγάνε και την Πολωνία που επεκτείνει κι εκείνη τις λιγνιτικές της μονάδες…!
— Καταγγέλλουν την Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά δεν θέλουν δραστικά μέτρα εναντίον της, αφού είναι εξαρτημένοι από τη Ρωσία.
— Ενθαρρύνουν την Ουκρανία να “τα σπάσει” με τη Ρωσία, αλλά όταν η Ρωσία ετοιμάζεται να επέμβει και τελικά επεμβαίνει, οι Ευρωπαίοι διακηρύσσουν ότι δεν μπορούν να τη βοηθήσουν εμπράκτως (και της στέλνουν μερικές χιλιάδες… κράνη!)
Τελικά το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι στέλνει στρατιωτικό εφοδιασμό στην Ουκρανία, μόλις την Παρασκευή, όταν οι ρώσοι βρίσκονται στα προάστια του Κιέβου – και διαπραγματεύονται την παράδοση της χώρας…
Οι Ευρωπαίοι είναι βαθιά διχασμένοι μεταξύ τους, αφού οι χώρες της οριογραμμής με τη Ρωσία είναι έντονα αντί-ρωσικές (κι έχουν τα δίκια τους κι αυτές), ενώ οι χώρες πιο μέσα δεν δίνουν δεκάρα.
Γενικότερα, αγνοούν ότι υπάρχουν δύο τουλάχιστον χώρες της Ευρώπης που έχουν πρόβλημα με την Ουκρανία – όχι με τη Ρωσία – για την μεταχείρισή των μειονοτήτων τους από την Ουκρανία (η Ουγγαρία και κυρίως η Ρουμανία).
Και τη στιγμή που κινδυνεύει άμεσα η Ουκρανία, το ΝΑΤΟ ορκίζεται ότι θα προασπιστεί κάθε σπιθαμή εδάφους των….Βαλτικών!
* Γενικότερα υπάρχει κι ένα βαθύτερο “πολιτιστικό” πρόβλημα, καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ασχολούνται πολύ περισσότερο με την γενικότερη ατζέντα του “δικαιωματισμού” (και ειδικότερα με τους ΛΟΑΤΚΙ) με τις διαφορετικές σεξουαλικές “ταυτότητες”, με τα κηρύγματα της Gretta και με το woke culture ή cancel culture (δηλαδή με την.,.. αυτο-αποδόμηση του Δυτικού Πολιτισμού), παρά με την ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής παραγωγικής μηχανής ή με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, ή με την γεωπολιτική ασφάλεια της Ευρώπης ή με τα κύματα της “εργαλειοποιημένης” παράνομης μετανάστευσης, ή με την ακεραιότητα των κρατών μελών της από επιβουλές τρίτων χωρών…
Από την μια πλευρά, οι λαοί της Ουκρανίας σκοτώνονται διεκδικώντας το δικαίωμα να είναι Ουκρανοί ή Ρώσοι. Από την άλλη η κοινή γνώμη της ΕΕ ασχολείται αν θα διδάσκεται η ομοφυλοφιλία στα δημοτικά σχολεία και αν υπάρχουν 62 διαφορετικά “φύλλα”!
Δεν είναι σαφές ποιός θα κερδίσει απ’ όλα αυτά.
Αλλά είναι μάλλον προδιαγεγραμμένο ποιός έχει ήδη χάσει…
Το δράμα της Ουκρανίας είναι ίσως η τελευταία προειδοποίηση για όλους μας.
Όχι απλώς πολιτική και γεωπολιτική προειδοποίηση…
Υπαρξιακή προειδοποίηση, κυριολεκτικά!
Πρέπει, επειγόντως να ξυπνήσουμε.
Δεν λέω “να σοβαρευτούμε”, γιατί δεν είμαι τόσο αιθεροβάμων…
Τουλάχιστον να αφυπνιστούμε…
