Στον δημόσιο διάλογο τίθεται συχνά πυκνά και μάλλον αναπόφευκτα, η σύγκριση της σημερινής Ελλάδας με την… Ελλαδίτσα της περιόδου 2015-2019.
ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Κατ΄ αρχάς για έναν θεατή των εξελίξεων που διαθέτει νου, γνώση, οξυδέρκεια, διορατικότητα και λογική, οι όποιες συγκρίσεις ανάμεσα στον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα, δεν αντέχουν σε κριτική. Δεν μπορούν να μπουν στο ζύγι και μάλλον υποβιβάζουν και αυτήν ακόμη την έννοια της συγκριτικής αξιολόγησης.
Ας πάμε στο “ψητό” και μάλιστα μέσα από τις ιδιαίτερες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί λόγω της πανδημίας. Δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε τι θα συνέβαινε, αν ο Τσίπρας, ο Καμμένος και η παρέα τους ήταν στην εξουσία. Ας σκεφτούμε μόνο τα capital controls, τα μνημόνια που δεν σκίστηκαν αλλά αυξήθηκαν και οι σελίδες τους, την μπόχα και τη δυσωδία της “αριστερής δημοκρατίας”, την περαιτέρω εξαθλίωση διά της υπερφορολόγησης, αλλά και τον παρασιτικό τρόπο που έδρασε αυτή η ομάδα υπό την καθοδήγηση ενός φαντασιόπληκτου λαϊκιστή, που έκανε δεύτερη φύση του το ψέμα και την απάτη.
Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περισσότερο την… Ελλαδίτσα που ήταν το ξέφραγο αμπέλι με τους μετανάστες που… λιάζονταν και εξαφανίζονταν. Η ζημιά σε όλα τα επίπεδα ήταν τεράστια και οριζόντια. Και δυστυχώς, θα μας συνοδεύει για πάρα πολλά χρόνια ως προς το κλείσιμο του… λογαριασμού και τον υπολογισμό του τελικού κόστους.
Ας αφήσουμε στη λήθη την… Ελλαδίτσα του Τσίπρα και ας σκεφτούμε ποια είναι σήμερα η θέση της χώρας. Είναι μια χειρότερη Ελλαδίτσα ή μια Ελλάδα; Ας παρατεθούν μια σειρά γεγονότων και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.
Η κρίση στα σύνορα μας την περυσινή άνοιξη, σηματοδότησε την αλλαγή στάσης των εταίρων μας. Από τη στάση της παρακολούθησης εκ του μακρόθεν, πέρασαν στο πρακτικό σκέλος. Ταρακουνήθηκαν με την απειλή των προσφυγικών… εξορμήσεων και έτσι κατάλαβαν ότι η… Ελλαδίτσα των Βαλκανίων, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως… Ελλαδάρα της Ευρώπης!
Οι μαγκιές του Ερντογάν στο Αιγαίο, ανέδειξαν την ετοιμότητα των στρατιωτικών μας δυνάμεων να… απαντήσουν εφόσον προκληθούν και τελικώς υπό την κατακραυγή των συμμάχων μας, να αναγκάσουν την Τουρκία να υποχωρήσει.
Η Ελλάδα του Μητσοτάκη αποτελεί ισότιμο σύμμαχο σε διμερές επίπεδο με τη Γαλλία του Μακρόν. Η αμυντική συμφωνία και η πώληση στην Ελλάδα των μαχητικών τέταρτης γενιάς “Ραφάλ”, καθώς και των φρεγατών “Μπελαρά”, δεν μπορεί να είναι μια συμφωνία μιας χώρας που είναι… παρίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η συμφωνία με τους Αμερικανούς για ενίσχυση της παρουσίας τους στο ακρότατο σημείο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά και η συμπερίληψη της Ελλάδος στην συμπαραγωγή των μαχητικών F-35, σημαίνει ότι δεν είμαστε… ψιλικατζίδικο, αλλά ένας σημαντικός “παίκτης” σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον που παρουσιάζει ιδιομορφίες, λόγω του… ενοχλητικού γείτονα που λέγεται Τουρκία. Ενός περιβάλλοντος που μπορεί να “παράγει” συνεχώς μεγαλύτερη ασφάλεια και καλύτερη προοπτική οικονομικής μεγέθυνσης.
Μέσα από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και διάστημα 2,5 ετών, το φυσικό μέγεθος της χώρας μεγάλωσε μέσω των συμφωνιών για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και τον σεβασμό που εμπνέουμε σε φίλους, σε πρώην αλλά και σε ορκισμένους εχθρούς.
Ο ρόλος “κλειδί” της Ελλάδας στους ενεργειακούς δρόμους της μεσογειακής… σκακιέρας, έχει φέρει δίπλα μας το Ισραήλ και την Αίγυπτο και ακόμη πιο κοντά τη Λιβύη.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και Πρόεδρος των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ, παρότρυνε το νέο υπουργικό συμβούλιο του “φωτεινού σηματοδότη” (Σοσιαλιστές-Φιλελεύθεροι-Πράσινοι) να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο η υπερχρεωμένη Ελλάδα, προχωρά σε μεταρρυθμίσεις ώστε να καταστεί αξιόχρεη και ανταγωνιστική. Θέλουν να μάθουν πώς αυτός ο… κακός μαθητής έχει ωριμάσει και είναι επιμελής. Και κυρίως βλέπουν ότι μέσα σε μια έκτακτη κατάσταση παρουσιάζουμε χαρακτηριστικά χώρας του Πρώτου και όχι του Τρίτου Κόσμου. Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα, όταν πριν από 6 χρόνια, οι Ευρωπαίοι είχαν έρθει στο αμήν και συζητούσαν ανοικτά το ενδεχόμενο εξοστρακισμού της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Βέβαια, και αυτός ο… εξοστρακισμός μια… κουβέντα είναι, γιατί θα βίωναν και οι ίδιοι μια κρίση τύπου Lehman Brothers επί… 10 φορές! Ωστόσο και μόνο η συζήτηση που γινόταν, ήταν πέρα για πέρα εις βάρος της… Ελλαδίτσας.
Ο Μητσοτάκης μιλούσε με τη Μέρκελ και ήταν σαν να καλούσε στο τηλέφωνο κάποιο μέλος της οικογένειας του! Με τον Μακρόν και τον Ντράγκι; Το ίδιο σκηνικό. Και από την άλλη πλευρά, σκεφτόμαστε έναν πρώην πρωθυπουργό που έψαχνε τους φακέλους με τα θέματα που θα συζητούσε με τη Μέρκελ! Με έναν άνθρωπο που μιλούσε με τους… κλητήρες της, είτε έβγαινε φωτογραφίες σε συνόδους κορυφής σε σημείο που ήταν σχεδόν κοντά στην έξοδο… κινδύνου!
Η Ελλάδα του σήμερα έχει επενδυτές του βεληνεκούς της Amazon ή της Microsoft ή της Pfizer, ενώ έπονται και άλλοι. Έρχονται με… κλειστά μάτια γιατί βλέπουν ότι έχουμε γίνει σοβαρή χώρα. Αλλιώς, δεν θα περνούσαν ούτε έξω από την πόρτα μας. Φυσικά, όλοι αυτοί οι κολοσσοί θα είναι και πολύτιμοι αρωγοί της κυβέρνησης έτσι ώστε με τις παρατηρήσεις τους, να αντιμετωπίσουμε χρόνιες παθογένειες του συστήματος διοίκησης και οργάνωσης του κράτους και της οικονομίας.
Η Ελλάδα του σήμερα είναι μια χώρα που κυριαρχεί στις αναζητήσεις για ακίνητα σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί ακριβώς έχουν συμβεί όλα τα παραπάνω. Αναμφίβολα, δεν είμαστε στον… παράδεισο. Δεν είμαστε… Ελβετία. Δεν έχουμε το τελειότερο σύστημα υγείας στον κόσμο, αλλά τηρουμένων των αναλογιών και της εκτεταμένης βλακείας μας στην εποχή του κορωνοϊού, αυτό κρατιέται αξιοπρεπώς. Και όλα αυτά τη στιγμή που η πρώτη χώρα στον κόσμο σε αναλογία μονάδων εντατικής, η Γερμανία, στέλνει με μεταγωγικά αεροσκάφη, τους ασθενείς από κορωνοϊό σε άλλες χώρες. Δεν είμαστε η χώρα που έχει υψηλούς μισθούς γιατί ακόμη μας κυνηγάει η κακομιζέρια της παρασιτικής νοοτροπίας των δανεικών, τα οποία επί της ουσίας ανεβάζουν το χρέος και διευρύνουν τη φτώχεια, διώχνοντας επενδύσεις και αφαιρώντας δουλειές. Δεν γίναμε σαν την εξαθλιωμένη Τουρκία με τη λίρα να έχει μετατραπεί σε… χαρτομάντηλο, για να μας θυμίζει τι θα παθαίναμε πριν από μερικά χρόνια αν βγαίναμε από το Ευρώ. Τότε που δεν υπήρχε κορωνοϊός, και οι αγορές σε ολόκληρο τον κόσμο έκαναν ξέφρενο πάρτι.
Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τη φτώχεια και να βελτιώσουμε το επίπεδο ευημερίας μας, πρέπει να συνυπάρχουν η εθνική ασφάλεια, η πολιτική
σταθερότητα, η ηρεμία, η παραγωγικότητα, η ανταγωνιστικότητα, η αποτελεσματικότητα και το αμείωτο ενδιαφέρον για επενδύσεις. Κυρίως δε, να εκλείψουν όλες αυτές οι άρρωστες καταστάσεις όπου κάποιοι νομίζουν ότι υπάρχουν λεφτόδεντρα ή ότι με 6… αθερίνες θα ταίσουν ένα ολόκληρο σύνταγμα του Στρατού Ξηράς! Όποιος έχει στοιχειώδη λογική σκέψη και αλληλουχία στην επεξεργασία των δεδομένων, μπορεί να ξεχωρίσει τι σημαίνει… Ελλαδίτσα και τι σημαίνει Ελλάδα. Η Ελλαδίτσα είναι το φτωχό μας το μυαλό που μας καταδικάζει να δίνουμε μάχη σαν αυτόν που παλεύει για να μην πνιγεί. Η Ελλάδα που θέλουμε είναι αυτή που ξέρει κολύμπι και μπορεί να γίνει πρωταγωνίστρια στις “ανοικτές θάλασσες” της γνώσης, της καινοτομίας και της δημιουργίας.
Ως λαός οφείλουμε να επιδείξουμε τη μέγιστη ωριμότητα μέσα από σωστές επιλογές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα στέρεο έδαφος προόδου και διαρκώς βελτιούμενης ευημερίας. Όχι ευημερία με δανεικά που ξοδεύονται αλόγιστα, αλλά ευημερία μέσα από την εμπιστοσύνη που θα εμπνέουμε. Γιατί μόνο έτσι θα αυξάνεται ο ζωτικός χώρος υποδοχής των επδνδύσεων, έτσι θα ανοίξουν δουλειές. Δεν θέλουμε την Ελλαδίτσα των “προοδευτικών” που είναι οπισθοδρομικοί, επικίνδυνοι και σαμποτέρ της εθνικής μας πορείας. Θέλουμε την Ελλάδα που χτίζει την πρόοδο της σε γερές βάσεις, με τη συμβολή χρήσιμων, σοβαρών και αποτελεσματικών πολιτικών, οι οποίοι ανεβάζουν τη φήμη της και ενισχύουν την προοπτική του καλού ονόματος.
Η απαίτηση των λογικών ανθρώπων αυτής της χώρας είναι να συνεχίσει η σημερινή κυβέρνηση στην ίδια ρότα, θέτοντας συνεχώς πιο υψηλούς ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους. Τα επόμενα χρόνια με τον πακτωλό κεφαλαίων και το όνομα που χτίζουμε ως χώρα, θα μηδενίσουμε τις πιθανότητες να λεγόμαστε Ελλαδίτσα και θα πολλαπλασιάσουμε αυτές που θα μας κάνουν Ελλαδάρα! Αν δεν πυροβολήσουμε τα πόδια μας ως λαός, τότε μπορούμε να πυροβολούμε στον αέρα πανηγυρίζοντας…
