Μια σημαντική μερίδα του ελληνικού λαού, η οποία ποδηγετείται από αριστερά κόμματα, αλλά και πέραν αυτών από διάφορα γκρουπούσκουλα, τηρεί απαρέγκλιτα τις παραδόσεις, με τις οποίες έχει γαλουχηθεί εδώ και χρόνια, μεταδίδοντάς της από γενιά σε γενιά.
Του Γιάννη Μιχαήλ
Έτσι είθισται κάθε Πέμπτη, να γίνονται διαδηλώσεις πεζοπόρων, ξεκινώντας από τα Προπύλαια, κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, στρίβοντας μετά την Σταδίου, με κατεύθυνση το Σύνταγμα και από εκεί πάλι στην Πανεπιστημίου, ολοκληρώνοντας μια κουραστική, είναι αλήθεια, διαδρομή.
Και να σημειωθεί ότι αυτή η πεζοπορία συνοδεύεται και από συνθήματα, καθώς το πλήθος υπακούει στον εκφωνητή της ντουντούκας, επαναλαμβάνοντας τρις το σύνθημα. Όλα αυτά συμβαίνουν συχνά- πυκνά στο κλεινόν άστυ, αλλά δεν είναι τα μοναδικά. Η πρωτεύουσα, αστυνομοκρατείται και γίνεται φρούριο κάθε 17 Νοεμβρίου, οπότε διαδηλωτές πορεύονται προς την Αμερικανική Πρεσβεία, εξαιτίας της εισβολής των τανκς της χούντας, στο Πολυτεχνείο για να καταστείλουν την εξέγερση των φοιτητών.
Προφανώς, επειδή οι χουντικοί εξέλιπαν, το μένος εκτονώνεται στην γνωστή πρεσβεία, γιατί οι Αμερικανοί ευθύνονται για την 7ετή χούντα και την εισβολή στην Κύπρο. Έτσι το εθιμικό δίκαιο επικρατεί για 50 χρόνια, όμως ανάλογες πορείες σημειώνω, ότι δεν γίνονται προς την Γερμανική και Ιταλική Πρεσβεία, σε δύο χώρες που εισέβαλαν στην Ελλάδα και προκάλεσαν εκατοντάδες θύματα. Άβυσσος οι ψυχές των ανθρώπων.
Μια άλλη πορεία κατ’ έθιμον, γίνεται στις 6 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο για την δολοφονία του μαθητή Γρηγορόπουλου, από έναν άθλιο αστυνομικό. Το θέμα, δεν είναι το γεγονός, ότι τιμάται η μνήμη ενός αδικοσκοτωμένου μαθητή, αλλά το γιατί αυτή η εκδήλωση, συνοδεύεται από πόλεμο… μολότοφ, ανάμεσα σε συγκεντρωμένους και αστυνομία. Έτσι αμαυρώνεται και το νόημα της εκδήλωσης, γεγονός το οποίο λίγη σημασία έχει για όλους αυτούς που πιστεύουν ότι με τον… πετροπόλεμο εκδικούνται το κράτος. Οικτρά πλάνη, η οποία δεν επιδέχεται κάποια λογική ερμηνεία. Απ’ εναντίας έχει σχέση, με αυτά που κρύβονται στα εσώψυχα πολλών ανθρώπων και δυστυχώς μεταδίδονται και στις νεότερες γενιές.
Ο Έλληνας κρύβει στα εσώψυχά του πολλές «μυστήριες διαστάσεις», οι οποίες είναι βαθειά ριζωμένες στο DNA και δεν μεταβάλλονται όσα χρόνια και αν περάσουν. Αν ανατρέξουμε στην μακραίωνη ιστορία της χώρας, θα συναντήσουμε χαρακτήρες τους οποίους βλέπουμε ακόμα και σήμερα μπροστά μας. Όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επηρέασαν την ροή των γεγονότων στην διάρκεια πολλών χρόνων, άφησαν απογόνους, οι οποίοι ζουν ανάμεσά μας, έχοντας ακριβώς τις ίδιες πάνω- κάτω συμπεριφορές και αντιλήψεις.
Όλες οι ταραγμένες και σημαδεμένες από μεγάλα γεγονότα περίοδοι (όπως είναι αυτή της πανδημίας), επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από πρόσωπα, οι χαρακτήρες των οποίων ήταν σχεδόν ταυτόσημες. Πιστεύω, ότι όλοι αυτοί που ασπάζονται τον ανορθολογισμό, είναι πασίγνωστοι και έχουν γνωστές πεποιθήσεις, ενώ επηρεάζουν μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης. Λένε όχι σε όλες τις κυβερνητικές αποφάσεις, χωρίς όμως, να προφέρουν πειστικό και τεκμηριωμένο αντίλογο, αφού επικροτούν την Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας της γκρίνιας και της μιζέριας.
Τέτοια στάση… πρωτοπορίας, κρατάει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος άκριτα λέει, όχι σε όλα. Ενορχηστρώνει όλων των ειδών τις αντιδράσεις, χωρίς να λέει κάτι θετικό. Κακία, μοχθηρία, αντιζηλία, για να ξεπεράσει την πολιτική μοναξιά που τον κατατρύχει. Όμως, ματαιοπονεί… Ευτυχώς η πλειοψηφία των πολιτών τον έμαθε και από την καλή και από την ανάποδη και γνωρίζει από πού ελαύνεται κάθε του κίνηση.
