Η αξία της ηγεσίας αποτελεί σηματωρό για την προοπτική μιας χώρας. Αποτελεί το εχέγγυο της ομαλής οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Αντιθέτως, η απαξία της και οι κατά καιρούς ηγετίσκοι είναι απλά ανίκανοι διαχειριστές που μόνο δεινά μπορούν να συσσωρεύσουν.
ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Η γλώσσα της αλήθειας, η επίδειξη πυγμής, η σωστή κατανόηση του γενικότερου περιβάλλοντος για τη λήψη των κατάλληλων αποφάσεων και ο βαθμός αντιμετώπισης πολύπλοκων, πολυσύνθετων και πολυπαραγοντικών κρίσεων “ψήνουν” τους κυβερνήτες και αναλόγως της ανταπόκρισης τους, τους κατατάσσουν στη χορεία των ηγετών ή στο… πάνθεον των χαβαλέδων!
Η χώρα έχει τεθεί ενώπιον μεγάλων προκλήσεων μέσα σε 20 μήνες. Πρωτοφανείς συνθήκες σε πολλά επίπεδα. Πανδημία με οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Απειλή της εθνικής ασφάλειας με κινητοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων για δυνητικές πολεμικές επιχειρήσεις. Πίεση με αθώες ψυχές που τις κατευθύνουν άφρονες και καιροσκόποι γείτονες, προκειμένου να μας πλήξουν.
Φυσικά φαινόμενα πρωτοφανή σε ένταση που δοκιμάζουν τις αντοχές της ανθρώπινης φύσης και του κρατικού μηχανισμού, κατά τρόπο δυσανάλογο. Όλο αυτό το… πακέτο, εξελίσσεται από τις αρχές του 2020 έως σήμερα.
Η αξία του ηγέτη “τιμολογείται” στο πολιτικό χρηματιστήριο και στα διεθνή φόρα, ανάλογα με τον βαθμό εμπιστοσύνης που εισπράττει ο ίδιος αλλά και του σεβασμού που εισπράττει η χώρα του.
Αντανακλάται στον τρόπο με τον οποίο βλέπουν οι… απέξω μια προβληματική μεν, ελπιδοφόρα δε οικονομία. Πιστώνεται τη θετική εικόνα σε επίπεδο κόστους δανεισμού του Δημοσίου. Κεφαλαιοποιείται στη φωνή που… τολμά και υψώνει ο κυβερνήτης έχοντας την ικανότητα να αποστομώνεις με επιχειρήματα, φλερτάροντας με την αναβάθμιση του σε ηγέτη.
Η σημερινή ηγεσία της χώρας, δηλαδή, ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αντιμετώπισαν πολυσυστημική και πρωτοφανή πίεση. Όλα όσα δεν συνέβησαν επί δεκαετίες, έπεσαν μαζεμένα.
Ο βαθμός ανταπόκρισης και διαχείρισης της κατάστασης σίγουρα δίνει με απόλυτη βεβαιότητα το μέτρο της σύγκρισης, ανάμεσα στον σημερινό πρωθυπουργό και στον κακό διαχειριστή της προηγούμενης διακυβέρνησης. Για την ακρίβεια ο νυν “ψήνεται” ως ηγέτης, ενώ ο πρώην τσουρουφλίστηκε ως ηγετίσκος!
Όσοι πιστεύουν ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ας αναλογιστούν τι θα συνέβαινε με την εξάπλωση της πανδημίας, αν δεν υπήρχαν τα αρχικά αντανακλαστικά ή τι θα γινόταν στα σύνορα της χώρας ή στην Πλατεία Ομονοίας, όπου θα… λιάζονταν διάφοροι απρόσκλητοι… επισκέπτες. Είναι σαν να ξεκινούν για αγώνα ταχύτητας ένας Μερσεντές 3.000 κυβικών εκατοστών και ένα… Autobianchi της δεκαετίας του ΄80!
Ένας μέσος πολίτης μπορεί να αντιληφθεί τις διαφορές. Σε τέτοιο βαθμό που δίνει μπόνους στον πρώτο και καταλληλότερο, αναδεικνύει σε “αντίπαλο” του τον… Κανένα και σπάει… πλάκα με το… τρίτο πρόσωπο.
Οι χαβαλέδες πολιτικοί έχουν ένα μεγάλο ακροατήριο σε μια χώρα με χαρακτηριστικά… φρενοκομείου. Όταν έχεις νυχτερινό μαγαζί, δεν στοχεύεις στους πιστούς της ενορίας του Αγίου Παντελεήμονος, αλλά στους “μπράβους” της παραλιακής. Όταν έχεις κενότητα ως προσωπικότητα δεν στοχεύει στους λογικούς και νοήμονες, αλλά στους παλαβούς και ανισόρροπους. Η πρώτη κατηγορία θέλει να τον κυβερνούν ηγέτες.
Η δεύτερη κατηγορία θέλει να… φτιάχνεται από ψεύτες, τυχοδιώκτες και ηγετίσκους της κακιάς ώρας. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν δύο διαφορετικοί κόσμοι. Αυτός των αξιών, της προόδου, της αισθητικής, του πραγματισμού και της σύνεσης από τη μία.
Ο κόσμος της τσάμπα μαγκιάς, της τσογλανιάς, της παλαβωμάρας, της αθλιότητας, του σαμποτάζ και της οπισθοδρόμησης από την άλλη. Αν πιστεύουμε ότι ο… πρώτος κόσμος εκφράζεται από τον… Τσίπρα, τότε υπάρχει πρόβλημα αντίληψης.
Αν πιστεύουμε ότι ο… δεύτερος κόσμος, εκφράζεται από τον Μητσοτάκη, τότε έχουμε πρόβλημα ψυχιατρικής φύσεως. Αν ξέρουμε να ξεχωρίσουμε τον ηγέτη από τον ηγετίσκο, τότε είμαστε στον σωστό δρόμο. Ο ηγέτης εμπνέει σεβασμό και πολιτικός… χαβαλές προκαλεί οίκτο! Τόσο απλά…
