Η έντονη πολιτική αντιπαράθεση στη σκιά της υλοποίησης μεταρρυθμίσεων και αλλαγών στον πολύπαθο τομέα της Παιδείας έρχεται στην πραγματικότητα να καταδείξει με ξεκάθαρο τρόπο μια σκληρή σύγκρουση μεταξύ δύο κόσμων στην πολιτική ζωή του τόπου.
Από τη μία πλευρά βρίσκονται οι δυνάμεις που εκφράζονται μέσα από το κυβερνητικό σχήμα και επιδιώκουν τομές σε όλες τις βαθμίδες με στόχο μια νέα βιώσιμη εναλλακτική και μοντέρνα πρόταση στο χώρο της Εκπαίδευσης, λαμβάνοντας υπόψη τις μεγάλες ψηφιακές προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά και από την άλλη πλευρά καταγράφονται φωνές που εκφράζονται κυρίως μέσα από τις τάξεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, δείχνουν αγκυλώσεις, εμφανίζονται ως οπαδοί της ήσσονος προσπάθειας και θέλουν ένα σχολείο εγκλωβισμένο σε ιδεοληψίες της περιόδου της μεταπολίτευσης που έχουν βασικό στοιχείο την ισοπέδωση των πάντων.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Αλέξη Τσίπρα που σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού ζήτησε να καταργηθεί η βάση του δέκα για την εισαγωγή στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για να μείνει κανείς δυσαρεστημένος ανεξάρτητα αν διαθέτει τα προσόντα για να μπορέσει να σταθεί επαρκώς σε ένα προπτυχιακό τμήμα.
Με αυτό τον τρόπο ο κ. Τσίπρας δείχνει να αδιαφορεί για όσους έχουν πραγματικά μοχθήσει και αξίζουν να βρίσκονται στο πανεπιστήμιο και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να κλείνει πολιτικά το μάτι και να γίνεται αρεστός σε όλους μιας και στους περισσότερους τομείς αδυνατεί να διατυπώσει μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
