Γράφει ο Λάκης Λαζόπουλος
Η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση σε επίπεδο ενημέρωσης, ξεψύχησε χθες παρουσία Θεού και Αλλάχ.
Στη Μυτιλήνη, χθες, ο Θεός συνάντησε τον Αλλάχ και ο Αλλάχ του φίλησε με ευγνωμοσύνη το χέρι.
Οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές, τις έδειχναν ζωντανά όλα τα κανάλια σχεδόν στον κόσμο, το CNN διέκοψε για να μεταδώσει τα πλάνα.
Απουσίασαν μόνο τα ιδιωτικά ελληνικά κανάλια για ένα γεγονός τεράστιας σημασίας που συνέβαινε στην Ελλάδα.
Τα κανάλια του φιλελευθερισμού και του Κυριάκου κλείσαν μάτια και αυτιά, έκαναν ότι μπορούσαν για να αποσιωπήσουν αυτό το υψίστης σημασίας γεγονός.
Ας σταθούμε πρώτα στη στιγμή, αυτή τη μοναδική ιστορικά.
Πιστεύεις, δεν πιστεύεις.
Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που πιστεύουν που και μόνο ο σεβασμός απέναντι σε αυτούς αρκεί.
Κι όμως οι ιδιωτικές τηλεοράσεις της Ορθοδοξίας δεν σεβάστηκαν ούτε κι αυτούς. Διάλεξαν τον Κρυφοχρυσαυγιτισμό, που τρέχει σιωπηλά στα κανάλια μας.
Μετατράπηκαν σε Κασιδιάρηδες που δεν αντέχουν να βλέπουν αυτά τα πλάνα.
Πρώτη φορά μουσουλμάνοι να φιλούν το χέρι του Πάπα, το χέρι του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Πρώτη φορά τρεις θρησκείες να αγκαλιάζονται κάτω από ένα κοινό ανθρώπινο δράμα, το μεγαλύτερο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και η ιδιωτική τηλεόραση να είναι απούσα.
Πέθανε, υπέκυψε στα συμφέροντα της, μίκρυνε.
Η μικρή οθόνη έγινε μικρότερη.
Πρώτη φορά οι θρησκευτικοί ηγέτες ξήλωσαν τα πολιτικά τείχη αποκλεισμού ανθρώπων, γκρέμισαν μπετά μισαλλοδοξίας και νεοφασισμού, αντιμίλησαν στην απόλυτη φιλελευθεροποίηση.
Ο ΟΗΕ άφαντος…
Ακόμα σκέφτεται τι θα κάνει για τους πρόσφυγες. Αντανακλαστικά χελώνας σε έναν κόσμο που ρημάζεται, βομβαρδίζεται, ξεριζώνεται.
Ο Πάπας μιλά για τους Έλληνες και για τον ρόλο της Ελλάδας στη σύγχρονη Ευρώπη, θεμελιώνει η χώρα μας ξανά τις πανάρχαιες αξίες του ανθρωπισμού και είναι παρούσα εκεί μόνο η κρατική τηλεόραση.
Αν η ΕΡΤ ήταν κλειστή σήμερα, θα έπρεπε να μάθουμε από το CNN ότι επισκέφτηκαν τη χώρα μας και αγκάλιασαν τους πρόσφυγες ο Πάπας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος Ελλάδας.
Η ιδιωτική τηλεόραση σαν κακομαθημένα παιδιά που επειδή αναγκάζονται να πληρώσουν τις άδειες που εκπέμπουν τα κανάλια τους, δεν πρόβαλαν τίποτα και υποχρεώθηκαν και να ξεφτιλιστούν μπροστά στον κόσμο λέγοντας καθαρά και ξάστερα: ‘Ναι είμαστε υπηρέτες του Κυριάκου, είμαστε υπηρέτες του συστήματος Σαμαρά – Βενιζέλου, ναι δεν δείχνουμε εικόνες οι οποίες αλλάζουν το κλίμα για τη χώρα μας και δείχνουν μια καινούργια εικόνα μας στο εξωτερικό’.
Αυτοί που νοιάζονται τόσο για την εικόνα μας στο εξωτερικό και ουρλιάζουν όλη μέρα οι εντεταλμένοι της, αυτή την εικόνα που θα έπρεπε να πάει να κάνει το γύρο του κόσμου, οι ίδιοι εδώ αρνήθηκαν να την δείξουν.
Θα δείξουμε μόνο τις εικόνες των προσφύγων στις λάσπες, θα φωνάζουμε ντροπή, θα λέμε τι θα πάθει ο τουρισμός μας και όταν η Ελλάδα σηκώνει ανάστημα απέναντι στον απανθρωπισμό της σύγχρονης Ευρώπης, η ιδιωτική τηλεόραση μετατρέπεται σε Άδωνη Γεωργιάδη και ακολουθεί νέα χουντική πορεία.
Οι λαοί μπορούν να ζήσουν μαζί, μπορούν να στηρίξουν ο ένας τον άλλον στις δύσκολες στιγμές. Οι πράξεις που κάνουμε τώρα είναι παρακαταθήκη για τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας στο μέλλον.
Η αγάπη αυτή που δείχνουμε στους πρόσφυγες, παρά το δικό μας ατελείωτο δράμα, θα δημιουργήσει μελλοντικά ένα στρώμα προστασίας από ενέργειες που φαίνεται ότι θα γίνουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αλλά όχι στην Ελλάδα, ακριβώς εξ αιτίας της συμπεριφοράς μας, καθιστώντας την Ελλάδα μέσα στα επόμενα χρόνια την ασφαλή καρδιά της Ευρώπης.
Αλήθεια, γιατί δεν δεν αναρωτιούνται οι προπαγανδιστές δημοσιογράφοι πως παρά τις εικόνες των προσφύγων, ο τουρισμός στην Ελλάδα αυξάνει; Δεν βλέπουν στις τηλεοράσεις τους;
Ή μήπως βλέπουν το ανθρώπινο πρόσωπό της χώρας και νιώθουν την ανάγκη να το στηρίξουν, ενώ παράλληλα νιώθουν ότι από το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν μετέχει των πολέμων, θα αποφύγει τρομοκρατικές ενέργειες, που αποτελούν τον «αντίλογο»στους πολέμους που έχει εξαπολύσει η Άγρια Δύση!
Αυτό που συνέβη στη Μυτιλήνη, αυτό που συμβαίνει στη Μυτιλήνη και στα νησιά μας τα τελευταία – αρκετά – χρόνια είναι ένα καινούργιο ιστορικό υφαντό.
Η Ευρώπη των τοκογλύφων των τραπεζών και των θλιβερών τεχνοκρατών, νικήθηκε από τρεις γριές γυναίκες, που με συντάξεις πείνας στους καιρούς της εξαθλίωσης, άρπαξαν το μωρό της γυναίκας από τη Συρία και το τάιζαν με το μπιμπερό σ’ ένα παγκάκι του νησιού.
Εκεί η Ευρώπη άρχισε να ξαναθυμάται τον εαυτό της.
Κι όμως το καινούργιο υφαντό ξεκίνησε να πλέκεται.
Και κρίμα σε όσους δεν το βλέπουν.
Τυφλοί από τη στέρηση της εξουσίας οι δεξιοί και οι Πασοκοδεξιοί, απαγόρευσαν στα κανάλια υπαλλήλους τους να δουν.
Η ιδιωτική τηλεόραση που βλέπει τους πρόσφυγες που υποφέρουν απ την αριστερή κυβέρνηση, ήταν απούσα από την κορυφαία, αυτή, συνάντηση.
Και θυμήθηκα τις φράσεις που λένε γι’ αυτούς που έχουν πεθάνει πια.
Κρίμα που δεν ζεις να δεις.
Κρίμα που πεθάνετε και δεν είδατε και δεν βλέπετε.
Οι σκοπιμότητες προφανείς!
Η εκκλησία στηρίζει τους πρόσφυγες.
Τι θα έχουν να πουν στην Ανατροπή η παλιοπαρέα του Πρετεντέρη.;
Αν ήταν κυβέρνηση του Κυριάκου θα λείπανε; Όχι βέβαια.
Η απουσία της ιδιωτικής τηλεόρασης, καθώς και η εσκεμμένη απουσία του θέματος από τις κυριακάτικες εφημερίδες επιβεβαίωσε τη λήξη της ενημέρωσης με τον τρόπο που την ξέραμε.
Υπηρέτες του Κυριάκου.
Σε μια εποχή που οι πόλεμοι πάνε να γίνουν θρησκευτικοί με μίσος από παντού, η Ορθοδοξία που άργησε, αναγκάστηκε να ακολουθήσει τον Πάπα.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Το θρησκευτικό μίσος πρέπει να τελειώσει.
Όταν ο Αλλάχ εγκαταλείπει έναν πιστό του στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, ο Θεός μπορεί να του δώσει το δικό του χέρι.
Αλλά ο Θεός δεν είναι ιδιοκτησία των δεξιών για να κάνουν ψεύτικους μεγαλόσταυρους, καθώς σηκώνουν τα δημόσια ταμεία της χώρας.
Ο θεός είναι όλων.
Και θλίψη και ντροπή που η τηλεόραση έλειπε από αυτή την κορυφαία συνάντηση.
Αυτό ένοιωσα όταν έβλεπα τους μουσουλμάνους πρόσφυγες να φιλούν ευλαβικά το χέρι του Πάπα και του Οικουμενικού μας Πατριάρχη.
Ότι ο Αλλάχ συνάντησε τον Θεό και οι εντεταλμένοι υπηρέτες τους Σόιμπλε αρνήθηκαν να παραστούν…
