Οι πολιτικοί άνδρες του τόπου μας [οι κυβερνώντες με πράξη και οι μη κυβερνώντες με παράλειψη] αποφάσισαν να αναλάβουν «το ρίσκο» της [απ]ελευθέρωσης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής όλων όσων ζούν κάτω από τον Ελληνικό ουρανό και μάλιστα καθ’ όν χρόνο ο Εθνικό σύστημα υγείας βρίσκεται ήδη πέρα από τα όριά του.
Του Δημήτρη Λ & Π Λαμπράκη
Ας μη νομίζουν όσοι δεν κυβερνούν, εάν και εφόσον κάτι πάει στραβά και αντιμετωπίσουμε ως Χώρα μέσα στον Απρίλιο διπλάσια κρούσματα και θανάτους και εκ νέου lockdown το Πάσχα αλλά και ακόμη μία απώλεια της τουριστικής σεζόν πως δεν θα έχουν και αυτοί μεγάλη ευθύνη, διότι όχι μόνον δεν έδωσαν το απαιτούμενο χέρι βοηθείας αλλά ούτε καν προσπάθησαν, ούτε καν είχαν μία ολοκληρωμένη πρόταση… και δεν μιλάμε μόνον για το παράδειγμα της υποκίνησης των πορειών σε κάθε Ελληνική πόλη αλλά και για το γεγονός ότι δεν υπήρξε ούτε μία συντονισμένη δημόσια παραίνεση προς τους πολιτικούς φίλους.
Μπορεί να πολλαπλασιάσθηκαν αισθητά οι κλίνες ΜΕΘ αλλά και το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, μπορεί να έγιναν επιτάξεις ιδιωτών, μπορεί να έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για την στήριξη της οικονομίας [σ.σ σε άλλα κράτη δεν καταβάλλονται χρήματα] και να έχουν γίνει ιδιαίτερα σοβαρές προσπάθειες ανάσχεσης της πανδημίας και των αποτελεσμάτων αυτής, μπορεί το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να πασχίζει νυχθημερόν να δαμάσει την COVID-19 και τις μεταλλάξεις [ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ] όμως και παρά το συνεχές lockdown δεν υπήρξε το αναμενόμενο αποτέλεσμα και τούτο διότι πολλοί από εμάς -και το γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας- δεν δείξαμε “το λίγο φιλότιμο”.
Επιτρέψαμε στον εαυτό μας αλλά και στα μικρότερα μέλη της οικογενείας μας να καταστρατηγήσουμε τα μέτρα κάθε φορά που χωρίς λόγο και χωρίς προστατευτικά μέτρα εξήλθαμε από την οικία μας, αποδεχόμενοι τον κίνδυνο να μεταφέρουμε τον κορωνοιό στους οικείους μας και το οποίο καταφέραμε χωρίς να το θέλουμε. Πόσοι από εμάς μαλώσαμε τους εαυτούς μας ή τα παιδιά μας μετά από κάθε «γιορτή» ή συμμετοχή μας π.χ σε ένα event σε ένα φιλικό σπίτι, σε ένα γραφείο εργασίας, στα σκαλιά ή στο πάρκο μίας πλατείας κλπ.
Αλλά -εξ αυτής της αήθους συμπεριφοράς μας- μπορεί κάποιους να μην μας ακούμπησε ακόμη η αρρώστεια ή ο θάνατος ΟΜΩΣ και επειδή δεν είμαστε όλοι βολεμένοι… τους περισσότερους από εμάς μας ακούμπησε οικονομικά γιατί μείναμε χωρίς δουλειά, χωρίς τα χρήματα που υπολογίζαμε για να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας κλπ αλλά ευτυχώς ακόμη, ελέω Θεού, δεν είδαμε τον διχασμό.
Κλείνω,
και μπορεί μέν να ήταν δυνατή και αποτελεσματική πρίν από ένα [1] έτοςκαι η ιχνηλάτηση κι η επιτήρηση όλων των κρουσμάτων τώρα όμως με 3000 και με 4000 και με 5000 κρούσματα / ημέρα και με διασπορά σε όλη την Ελλάδα… αυτό φαντάζει και είναι αδύνατο από την Πολιτεία εκτός και εάν νομίζουμε ότι θέλουμε αλλά και
μπορούμε να έχουμε έναν αστυνομικό να εκτελεί ακόμη ένα «πάρεργο» αυτό της επιτήρησης μίας εκάστης κατοικίας.
Εάν λοιπόν δεν δείξουμε “ΤΟ ΛΙΓΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ” ο καθένας τότε… Να περιμένουμε μεγάλο κακό στο τόπο και αυτός που θα φταίει ίσως να είμαι μόνον εγώ που γελάω πονηρά ότι δήθεν όλους σας κορόιδεψα αλλά και εσύ και ο διπλανός σου.
*Ο Δημήτρης Λ & Π Λαμπράκης είναι δικηγόρος Άρτας
