του Ηλία Δ. Καλλιώρα, Δρ. Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας
Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήδη ξεκίνησε στη Συρία. Τώρα πια διανύουμε την πρώτη από τις 4 συνολικά φάσεις του εκεί διεξαγόμενου διεθνικού πολέμου.
Λόγω χωρικού περιορισμού και, ταυτόχρονα, για να αποφύγω την όποια αναγκαία ανάλυση και ερμηνεία των τρεχόντων γεγονότων, που λαμβάνουν χώρα στη Μέση Ανατολή, θα προσφύγω, κατ’ αρχήν, στον καθηγητή Huntington.
Τα βασικά αίτια, τις αφορμές και το «απόκρυφο φόντο» της σημερινής ένοπλης διεθνούς σύρραξης στη Συρία, τις περιγράφει διεξοδικώς ο περιβόητος Αμερικανός καθηγητής Samuel Huntington, στο άρθρο του «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών» (1993). Ο ίδιος υποστήριξε, τότε, ότι οι νέες μετέπειτα συγκρούσεις θα έχουν «πολιτισμική βάση και ταυτότητα», μακριά (δήθεν), από τα γνωστά θέματα της πολιτικής και της οικονομίας.
Δεν είναι καθόλου προφανές, αλλά θεωρώ ότι ο ίδιος (και φυσικά όχι μόνος!), εν πλήρη γνώση, συνέγραφε, ενορχήστρωνε και προετοίμαζε έκτοτε «τροχιοδεικτικά» ολόκληρη την ανθρωπότητα, για να ζήσει και αυτά τα γεγονότα, που όλοι μας βιώνουμε σήμερα, και όχι μόνο. Με άλλα λόγια, τώρα βιώνουμε όλα αυτά τα οποία ήταν ήδη για ολόκληρο τον πλανήτη επακριβώς προσχεδιασμένα. Γεγονότα τα οποία σχεδίαζαν, για να συμβούν διαδοχικά, με κάθε ασύλληπτη μικρή λεπτομέρεια, εδώ και περίπου 2 εκατονταετίες, οι διεθνείς Σιωνιστές: τις «χειρουργικώς» και σε κάθε επίπεδο προ-προετοιμασμένες συγκρούσεις «πολιτισμών», που θα κυριαρχήσουν, αλληλοδιαδόχως, στην παγκόσμια πολιτική σκηνή (σήμερα: έχοντας ως χρονική αρχή την λεγόμενη Αραβική Άνοιξη).
Τουτέστιν, πολύ απλά, και ναι, ορθώς το καταλάβατε, ο καθηγητής Huntington δεν έγραφε, στη δεκαετία του ’90, για να μας βοηθήσει ακαδημαϊκώς στο να μελετούμε, ερμηνεύουμε και να προβλέπουμε τα όποια επερχόμενα διεθνή γεγονότα. Όχι. Ο ίδιος δεν μας δίδαξε, ή μας παρείχε, κάποιες χρήσιμες «ακαδημαϊκές εργαλειοθήκες». Αλλά, αντιθέτως: Δημιουργούσε το διεθνικό θεωρητικό «κλίμα-φόντο» και για τα ίδια αυτά καθεαυτά τα γεγονότα, που όλοι μας τώρα βιώνουμε στο υλικό πεδίο: την γενική σύρραξη στη Συρία, έτσι απολύτως «τυχαία», όπου, ο εκεί διεξαγόμενος γενικός πόλεμος είναι δήθεν «πολυ-πολιτισμικός»…
Μετά την πρώτη αυτή φάση της διεθνούς σύγκρουσης, την οποία ήδη διανύουμε, θα επακολουθήσει η δεύτερη φάση, που θα έχει ως διεθνικό «πυροκροτητή» (για να εκκινήσει το β’ στάδιο, ή υπο-σενάριο) τον εγωισμό και τον μεγαλοϊδεατισμό του «νέου Τούρκου Σουλτάνου»: του προέδρου κ. Ερντογάν. Ναι, δεν έχει καθόλου άδικο αυτό που αναφέρει, ο Βρετανός ιστορικός Michael Burleigh («Μικροί Πόλεμοι, Μακρινοί Τόποι», 2013), για ηγέτες τύπου Ερντογάν. Ο ίδιος Βρετανός καθηγητής θεωρεί ότι ένα όμοιο θανατηφόρο υπο-σενάριο έχει ήδη τεθεί αθεάτως σε «γεωπολιτική τροχιά», λόγω του κ. Ερντογάν. Δεν είναι λοιπόν καθόλου μακριά και το επόμενο διαδοχικό υπο-σενάριο, όπου ο «μεγαλοπρεπής» Τούρκος Πρόεδρος επιτίθεται στρατιωτικά και κατά «άλλων γειτόνων»: περιλαμβανομένης πλέον και της ήδη προαιωνίως και «πολιτισμικώς» στοχοποιηθήσης, από το διεθνές απόκρυφο σύστημα, «Γραικίας» ή Ελλάδας. Χώρας που πλέον είναι πολλαπλώς χειμαζόμενη, ακυβέρνητη και («πολιτισμικώς») μια προσφυγο-Ελλάδα.
Την επερχόμενη τρίτη φάση της διεθνούς σύρραξης στη Συρία μας την περιγράφει θεωρητικά, την ερμηνεύει και την προβλέπει ο έτερος φημισμένος Αμερικανός καθηγητής, ο John Mearsheimer («Η Τραγωδία της Πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων», 1999). Ο εν λόγω καθηγητής, του Πανεπιστημίου του Σικάγου (όπου και εγώ ο ίδιος έκανα την διδακτορική εξειδίκευσή μου στην Διεθνή Πολιτική Οικονομία), είναι απόλυτα σαφής και αναλυτικός: είναι τόσο τραγικό, όσο είναι και παρόμοια ξεκάθαρο, ότι οι μεγάλες και περιφερειακές δυνάμεις είναι καταδικασμένες να επιδιώκουν συνεχώς την αύξηση της ισχύος τους, για να δύνανται να επιβιώσουν από επερχόμενες πραγματικές ή δυνητικές επιθέσεις. Και άρα, για το «εθνικό καλό σου», μην περιμένεις: ξεκίνησε «εσύ» πρώτος τον όποιο μελλοντικό «προληπτικό» πόλεμο…
Ο θεωρητικός πατήρ της λεγόμενης Σχολής του «επιθετικού ρεαλισμού», ο Mearsheimer, μας λέγει, ή μας προϊδεάζει ρητώς, για το εξής υπο-σενάριο, του πιθανώς ή μέλλει γενέσθαι: εάν, η Τουρκία κινηθεί ξαφνικά και στρατιωτικά, λ.χ., κατά της ακυβέρνητης χώρας μας, μεταξύ όλων των άλλων, η γειτονική χώρα θα αναγκασθεί να κλείσει άμεσα και τα Στενά του Βοσπόρου. Προκαλώντας ευθέως τον σκληρό Πρόεδρο Πούτιν: ο οποίος, σημειωτέον, ήδη έχει «μαζέψει» πάρα πολλά, από την μέχρι τώρα τουρκική επιθετική συμπεριφορά – και κυρίως δε, από όλα όσα έλαβαν χώρα μετά και την απρόκλητη κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους, από την Τουρκία, στα σύνορά της με την Συρία. Και έτσι, τόσο ίσως απλά, θα «τρέξει» η επερχόμενη τρίτη φάση του ήδη διεξαγόμενου διεθνικού πολέμου: αυτή τη φορά με την σύρραξη Ρωσίας-Τουρκίας, ή δηλ., το «στρατιωτικό χαλί» για την απαρχή της τέταρτης φάσης της παγκόσμιας σύρραξης.
Η τέταρτη φάση εκκινεί και «παραγοντίζεται» από αυτό επακριβώς το γεγονός: Η περιφερειακή σύρραξη Ρωσίας-Τουρκίας δεν μπορεί και δεν θα παραμείνει επ’ ουδενί πολιτικά αναπάντητη. Είναι ηλίου φαεινότερο σήμερα ότι η Τουρκία κάνει όλα όσα κάνει, έχοντας, «εγκλωβίζοντας», ή προσβλέποντας, σωστά ή λάθος, στις συμμαχικές «πλάτες» των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ. Και σε αυτό το σημείο, υπο-σενάριο, ή την φάση, θα παραθέσω προς αναλυτική χρήση και την δική μου θεωρητική προσέγγιση: του «προσαυξημένου ρεαλισμού» και της «διδύμου ισορροπίας της ισχύος» (βιβλίο μου, «Διεθνής Πολιτική Οικονομία», 1998).
Σύμφωνα με την θεωρητική υπόθεση της «διδύμου-ισορροπίας-της-ισχύος» τα κράτη-έθνη αναζητούν συνεργασία διαμέσου ή με την βοήθεια των διεθνών οργανισμών (π.χ., NATO), για να εξισορροπήσουν ή και να αντιδράσουν, τόσο σε μεταβολές τις ισχύος σε εξωτερικές του συνασπισμού απειλές ή προκλήσεις, όσο και, ταυτόχρονα, για να εξισορροπήσουν ή να αποτρέψουν ανάλογες εσωτερικές απειλές ή προκλήσεις από τον ισχυρότερο εσωτερικό τους συνασπισμένο αντίπαλο: βλέπε Τουρκία/ΝΑΤΟ κατά Ρωσίας.
Συγκεφαλαιώνοντας, η τέταρτη φάση του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου περνά, στην συνέχεια, στο επόμενο διαδοχικό υπο-σενάριο της πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ δύο τιτάνων: της Ρωσίας με τις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ. Ο πόλεμος θα είναι κάτι παραπάνω από σφοδρός, με περίπου 20 χώρες να λαμβάνουν μέρος σε αυτήν την «υπέρτατη σύγκρουση» (οι ΗΠΑ σίγουρα μαζί με τους ευρωπαίους, ίσως και μαζί με την Ιαπωνία). Άρα, για πρώτη φορά, η υφήλιος θα βρεθεί ίσως μπροστά σε αυτή την κατά πάσα πιθανότητα διεθνική πυρηνική σύγκρουση/ολοκαύτωμα: με άγνωστα όπλα και τεχνολογίες τύπου Αρμαγεδδώνα (π.χ., ηλεκτρονική διακοπή επικοινωνιών) της Ιεράς Αποκάλυψης.
Εν κατακλείδι, και έτσι όπως έχουν ή εξελίσσονται τα διεθνικά πράγματα έως σήμερα (φανερά, υπόγεια και απόκρυφα), αυτή η ήδη σταδιακά διεξαγόμενη Συριακή σύγκρουση είναι σχεδόν αδύνατο με κάποιον ανθρώπινο τρόπο ή παρέμβαση να σταματήσει. Και, κατά συνέπεια, ο σημερινός κόσμος θα γίνει πλέον αγνώριστος, θα καταστραφεί ολοσχερώς. Σε ό,τι αφορά ειδικώς την Ελλάδα, μετά την απρόσκλητη τουρκική πρόκληση, ως μικρή χώρα, μάλλον θα «ξεχασθεί» σε όλη αυτή την μέλλουσα διεθνική «μεγα-σύγκρουση». Η δε Τουρκία, αντιθέτως, με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη, θα είναι το κυρίως θέρετρο όλων των επερχόμενων υπερ-δραματικών γεγονότων. Κατά συνέπεια, μόνον εξ’ ουρανού μπορούμε να αναμένουμε λύση. Ναι, μόνον εξ’ ουρανού.
