Με τον χρόνο διεξαγωγής των Eκλογών να μην έχει οριστικοποιηθεί ακόμη ( το σενάριο να εξαντληθεί έως την τελευταία μέρα η τετραετία και στη συνέχεια να προκύψουν διπλές εκλογές είναι ισχυρότατο) στην κυβέρνηση αναθερμαίνεται “το μέτωπο των μεταρρυθμίσεων”, οι υπερασπιστές του αισθάνονται και πάλι πως “έχουν ζήτηση”, πως ήρθε και πάλι ο καιρός τους, πως αυτή είναι η μόνη οδός για να μετασχηματιστεί η ελληνική κοινωνία σε μια κανονική αστική δημοκρατία.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Η εικόνα “των δύο Κυριάκων” να εγγυώνται ο ένας την απολύτως αναγκαία στην εποχή που ζούμε κυβερνητική σταθερότητα (Μητσοτάκης) και ο άλλος “το άλμα της χώρας στο ψηφιακό μέλλον και 20.000 θέσεις εργασίας” (Πιερρακάκης) στην εκδήλωση με την Google (ούτε ως ανέκδοτο δεν διακινούνταν ανάλογη προοπτική πριν από μια πενταετία) είναι, αντικειμενικά, καταλυτική.
Είναι η καθαρή απάντηση όλων σε αυτή τη χώρα που επιμένουν πως “η μόνη οδός για την ανανέωση της κυβερνητικής θητείας είναι η εντατικοποίηση των μεταρρυθμίσεων, η αλματώδης υλοποίηση των κυβερνητικών διακηρύξεων μακριά από τις λογικές του πολιτικού κόστους που τόσο έχουν στοιχίσει στη χώρα”.
Την ίδια ώρα η αυτοκτονική στάση του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετεί ασμένως τον ρόλο του συνηγόρου υπεράσπισης σε εμπόρους ναρκωτικών, ληστές, προαγωγούς, νταβατζήδες και κάθε είδους συμμορίτες, τα στελέχη του (προεξάρχοντος του γραφικού Τζανακόπουλου) συνειδητά να ξεπλένουν σκληρούς ποινικούς, τη νεολαία της Κουμουνδούρου να “συνεργάζεται” καθημερινά με τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης ώστε να “διαφυλαχθεί το ιερό πανεπιστημιακό άσυλο” (εντός του οποίου όλο τα μπουμπούκια άνθιζαν με τα κουμπούρια στο χέρι) και την ΑΥΓΗ να έχει μετατραπεί σε αριστερό Μακελειό, έρχεται να επιβεβαιώσει το δόγμα “όλοι οι δρόμοι οδηγούν το Μαξίμου στο να εντείνει και πάλι την μεταρρυθμιστική του δυναμική”, τα κέρδη από μια ανάλογη εξέλιξη προσδοκώνται σημαντικά.
Εντός της κυβέρνησης οι αποφάσεις έχουν ληφθεί: στο επόμενο χρονικό διάστημα αναμένεται να ενταθεί η διάθεση για αλλαγές και ρήξεις στο μαλακό υπογάστριο της αριστεράς (στα ΑΕΙ) με στόχο να αυξηθεί η πίεση στον κ. Τσίπρα να αποφασίσει και δημοσίως να δηλώσει στην πράξη αν αυτός και η παρέα του ανήκουν στο επονομαζόμενο “συνταγματικό τόξο”. Αν είναι διατεθειμένοι να εργαστούν υπέρ της εφαρμογής του νόμου απέναντι στο κοινό έγκλημα (και περισσότερο απέναντι στο οργανωμένο εντός των ΑΕΙ) ή θα διακόψουν κάθε σχέση με τη νομιμότητα και θα βγουν σε ένα ιδιότυπο αντάρτικο κατά της οργανωμένης κοινωνίας και των θεσμών της χαριεντιζόμενοι με ληστές, δολοφόνους, απαγωγείς, νταβατζήδες όπως ο σκληρός πυρήνας των δικαιωματιστών του κόμματος έχει επιλέξει εδώ και καιρό να πράττει.
Στο Μαξίμου δεν διατηρούν πλέον αυταπάτες για την συγκολλητική ουσία μεταξύ των διάφορων συνιστωσών της Κουμουνδούρου, ούτε ελπίζουν πως οι πλεμπαίοι της εγχώριας αριστεράς θα αποκτήσουν θεσμική συνείδηση σε μια περίοδο που όλα είναι εναντίον τους και οι αποκαλύψεις σχετικά με την “συμμοριακή τους” πολιτική δραστηριότητα πληθαίνουν.
Για το λόγο αυτό αποφάσισαν να ενισχύσουν και πάλι την εικόνα της μοναδικής μεταρρυθμιστικής δύναμης στο πολιτικό τόξο και να προσποριστούν μόνοι αυτοί όλα τα οφέλη από την επιλογή τους να μετασχηματίσουν, ακόμη και αναγκαστικά αν χρειαστεί, την κοινωνία και τη δημοκρατία μας.
Η υπόθεση της επένδυσης της Google είναι η ρήξη με την παλιά Ελλάδα, με το τεφτέρι και τους φακέλους στα υπόγεια, με τη σφραγίδα και τον σφραγιδοκράτορα πίσω από το γκισέ, είναι το βήμα που θα απελευθερώσει τεράστιες δυνάμεις που σήμερα παραμένουν αδρανείς ή υπολειτουργούν εντός συνόρων και θα επαναφέρει στη χώρα μεγάλο μέρος από το επιστημονικό δυναμικό που διαβιεί εκτός συνόρων.
Τα ποσά που πρόκειται να επενδυθούν, οι θέσεις εργασίας, η ένταξη της Ελλάδας δυναμικά στον παγκόσμιο ψηφιακό χάρτη της επόμενης μέρας, η ανάδειξη της χώρας σε παγκόσμια ψηφιακή δύναμη, όλες οι έμμεσες προνομίες που θα προκύψουν σε δεκάδες επίπεδα (και γεωπολιτικά) είναι έργο Μητσοτάκη – Πιερρακάκη κι αυτό δεν αλλάζει, ούτε με επίσημες δηλώσεις των ΠαππαΣπίρτζηδων και των ΦλαμπουροΠαπαδημούληδων.
Εκτιμούν στην κυβέρνηση πως ο κ. Τσίπρας δεν έχει ατομικά και πολιτικά την ικανότητα να αντισταθεί στον προδιαγεγραμμένο από τους σκληρούς δικαιωματιστές θεσμικό κατήφορο, αναγκαστικά θα συμπράξει με τους επαγγελματίες ευαισθητούληδες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα παρασυρθεί σε ακόμη αρνητικότερες προσεγγίσεις και θα καταλήξει ένας πολιτικός Δον Κιχώτης να μάχεται φανταστικούς ανεμόμυλους σε μια κοινωνία που κραυγάζει για μεταρρυθμίσεις και τις αναζητεί παντού με αυξανόμενη αγωνία.
Η υπόθεση της Πολυτεχνειούπολης κρίνεται από κυβερνητικά στελέχη ως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τις ουσιαστικές στοχεύσεις των Συριζαίων έως τις εκλογές και δεν πρόκειται να φεισθούν επιθέσεων νομιμότητας για να υπερασπιστούν την κανονικότητα της αστικής δημοκρατίας και τον μετασχηματισμό της με όπλα σαν την επένδυση της Google απέναντι στην προφανή, οργανική και λειτουργική συνεργασία της παρέας του κ. Τσίπρα με τους ποινικούς, ειδικά στο χώρο των ΑΕΙ, όπου εκτιμάται πως υπάρχουν ακόμη και άλλες ανάλογες περιπτώσεις συνεργασίας αριστερούληδων με πρεζέμπορους και ληστές, ειδικά στο ΑΠΘ.
