Τη γνωστή συνταγή του «δώσ’ τα όλα δεν κοστίζει τίποτα» συνεχίζει να ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας σε μια απέλπιδα προσπάθεια αφενός να ακυρώσει τις αλλαγές της Κυβέρνησης στα εργασιακά αφετέρου να σταματήσει τα φαινόμενα αποσυσπείρωσης στις τάξεις των ψηφοφόρων του.
Με αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος που πλέον δεν προσφέρουν αλλά αντιθέτως προκαλούν αντιδράσεις ανάμεσα στους σκεπτόμενους πολίτες που ζητούν από τους πολιτικούς σοβαρότητα και υπευθυνότητα, η Κουμουνδούρου επιχειρεί να συντηρήσει το δήθεν κοινωνικό της προφίλ.
Όμως δυστυχώς γι αυτούς οι πολίτες δεν είναι λωτοφάγοι και θυμούνται πολύ καλά τα έργα και τις ημέρες Τσίπρα όταν ως πρωθυπουργός έβαλε την υπογραφή του σαν υπάκουος συνεργάτης της Τρόικας για να κοπεί το ΕΚΑΣ, να εξαφανιστούν οι επικουρικές συντάξεις, να μειωθούν δραστικά οι συντάξεις χηρείας να μειωθεί το αφορολόγητο, να αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές για τους μη έχοντες και τόσες άλλες πρωτοβουλίες που στράφηκαν εναντίον των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων και των μη προνομιούχων.
Και αναρωτιέται κανείς γιατί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν προχώρησε εκείνος στην αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, αλλά αντιθέτως με τις πολιτικές του οδήγησε στη δημιουργία της γενιάς των 300 ευρώ, ενώ η συνεισφορά του στην αντιμετώπιση της απλήρωτης υπερωριακής εργασίας υπήρξε στη διάρκεια της διακυβέρνησης του μηδενική.
Δεν εκπλήσσει πλέον κανένα η ευκολία με την οποία ο πρώην πρωθυπουργός εξαγγέλλει θέσεις και προτάσεις που όχι μόνο δεν πιστεύει αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων έχει πράξει τα ακριβώς αντίθετα, αφού βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια παλαιοκομματική αντίληψη εξαπάτησης των πολιτών με ανέξοδες υποσχέσεις και πρακτικές που θυμίζουν άλλες δεκαετίες όταν ο λαϊκισμός βρισκόταν στο ζενίθ και η Ελλάδα βυθισμένη σε λανθασμένες πρακτικές και στενόμυαλες προσεγγίσεις για το τι είναι πραγματικά προοδευτικό, φιλολαϊκό και κοινωνικά δίκαιο έφτασε μέχρι τη χρεοκοπία.
