Δεν γνωρίζω αν στη Νέα Δημοκρατία δεν έχουν κάτι σοβαρότερο αυτή την εποχή να ασχοληθούν και καταναλώνονται επικοινωνιακά με κάτι γραφικές περιπτώσεις νεόκοπων εκ μετεγγραφής Συριζαίων «της προσκολλήσεως» τύπου Κουρουμπλή, αλλά τζάμπα κόπος!
Του Χρήστου Υφαντή
Δηλώσεις, ανακοινώσεις, διαρροές κ.λ.π., επίσημες ή μη, που απηχούν μια διάθεση του κυβερνητικού κόμματος να «την πει» στον ΣΥΡΙΖΑ, να του ασκήσει επικοινωνιακή πίεση, να προκαλέσει ρωγμές στον αντιπολιτευτικό του, ίσως και να τον σπρώξει σε μια πολιτική κανονικότητα που τόσο έχει ανάγκη η χώρα με όσα βιώνει, είναι πεταμένα λεφτά.
Στην Κουμουνδούρου όχι μόνο δεν ασχολείται κανείς με τις ανακοινώσεις της κυβερνητικής παράταξης, αλλά, το αντίθετο, επιχαίρουν για το κατόρθωμα τους να οδηγήσουν την κυβέρνηση να παλεύει μαζί τους στις λάσπες, οι ίδιοι ικανοποιούνται μαζικά, φτιάχνουν χαρακτήρα και η κυβέρνηση λερώνεται χωρίς κέρδος κέρατα! Είναι η κλασσική ατάκα «για τα γουρούνια και τις λάσπες…».
Προφανώς, στη Νέα Δημοκρατία αρνούνται ή αδυνατούν να κατανοήσουν πως ο Κουρουμπλής, ομού μετά του Πολάκη και των λοιπών «σκληρών» του κόμματος είναι η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο χαρακτήρας του, είναι η ζώσα πολιτική του επιλογή, αυτή που τον χαρακτηρίζει και τον οδηγεί και από την οποία ποτέ δεν πρόκειται να αποστεί, ό,τι και να λένε οι διάφοροι τη αστικής ευγένειας από την Πειραιώς (περί το Μοσχάτο), που βαυκαλίζονται έναν ΣΥΡΙΖΑ «της πολιτικής κομψότητας», αντί να βλέπουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει.
Τελειωμό δεν έχει η λίστα με τους Συριζαίους κάθε φυράματος που διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πετάξει τη μεγαλύτερη «πατάτα» ποιος θα προκαλέσει σε ακραίο βαθμό, ποιος θα εγγράψει πολιτικές και ψηφοθηρικές υποθήκες (εκλογές έρχονται γαρ) σε ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που έλκεται αφετηριακά από τη σαπίλα, τη διαστροφή, την παρακμή και τις δυσειδαιμονίες των ψεκασμένων της παραπολιτικής κουλτούρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γέννημα αυτής ακριβώς της επικοινωνιακής ορθότητας στην οποία επενδύουν οι απανταχού λαϊκιστές κάθε ανάγνωσης και στην οποία βρίσκουν έδαφος όλες οι θεωρίες συνομωσίας, στις οποίες αρέσκονται και τις προωθούν συστηματικά καθεστώτα αυταρχικά και «αυτοκρατορικά», που μισούν βαθύτατα την αστική πολιτική παράδοση και λειτουργία και τον επιστημονικό ορθολογισμό.
Με άλλα λόγια κάθε απόπειρα να μετατοπιστεί η αξιωματική αντιπολίτευση σε θέσεις και απόψεις περισσότερο αστικοδημοκρατικές και να υπηρετήσει μια πολιτική και κοινοβουλευτική προοπτική με ισχυρό το ανθρώπινο αποτύπωμα και τον ορθολογικό δικαιωματισμό είναι «από χέρι» χαμένη, στην ουσία συνιστά μια «προδοσία» για την κανονικότητα της Κουμουνδούρου, είναι εκείνη η παλιά δοξασία για την ¨αφομοίωση και την αλλοτρίωσης του επαναστάτη αν συναγελάζεται με τους αστούς ή υποκύπτει στη γοητεία του μικροαστισμού και του κυρ Παντελή».
Στην ουσία η αξιωματική αντιπολίτευση αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να συγχρωτιστεί πολιτικά με την αστικοδημοκρατία, να λειτουργήσει σε μια κανονική κοινοβουλευτική συνθήκη και να ασκήσει αντιπολίτευση στην ουσία, επειδή… δεν διανοείται ότι μπορεί να το κάνει! Η παβλοφική του αντίδραση οδηγεί εκ του ασφαλούς στον πολιτικό τσαμπουκά, αυτό αναγνωρίζει ως μέθοδο, σε αυτόν ασκείται.
Η ίδια έχει εκπαιδευτεί παιδιόθεν στα νάματα μιας ιστορικής «ταξικής πάλης», το γεγονός πως αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε «η πάλη αυτή» ουδόλως τους απασχολεί, όταν οικονομικά και εργασιακά δεν προκύπτει την ανακαλύπτουν ή την κατασκευάζουν επικοινωνιακά, πάντα κάποια διαχωριστική γραμμή θα προκύπτει και θα διευκολύνει την προσκόλληση των παιδιών της επανάστασης, η λογική «εμείς οι καλοί κι οι άλλοι οι κακοί» δεν έχει αντίπαλο πέριξ της πλατείας.
Ότι και στην ανάγνωση αυτή της πολιτικής αντιπαράθεσης κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι διάφοροι «γενίτσαροι» με αφετηρία το παλιό ένδοξο ΠΑΣΟΚ και μεγάλες ανάγκες πολιτικής επιβίωσης είναι παρεπόμενο, πάντα όσοι είναι της προσκολλήσεως χρειάζεται να αποδεικνύουν την πίστη τους στον Μεγάλο Ηγέτη, σιγά τώρα μην κωλώσει ο Κουρουμπλής να ομνύει στον δήθεν αριστερό ορθολογισμό, δηλαδή στην επιβεβαίωση του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος, που περιλαμβάνει «εν τη αγιότητι του» ακόμη και έναν Κουρουπλή!
Ο Σπίρτζης δεν πιάνεται, έχει καταφέρει και έχει διεισδύσει στην ηγετική ομάδα, πλασάρεται ως μέγας καταφερτζής, φροντίζει να είναι πιο πολιτικός στις εκφράσεις του, προφανώς δεν έχει τόση ανάγκη τα ψηφαλάκια όση ο Κουρουμπλής.
Επείγει, προς δόξαν του αστικού κοινοβουλευτισμού, η Νέα Δημοκρατία να πάψει να παλεύει στο γήπεδο που ο ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνει, να ξεφύγει από αυτή την φθοροποιό λασπομαχία, να πάει τον αγώνα σε άλλο γήπεδο, εκεί όπου έχει οδηγηθεί την τελευταία τετραετία η σαφής κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, για την οποία ο Κουρουμπλής είναι πλέον «μια πικρή ανάμνηση» με την οποία δεν ασχολείται, την έχει απωθήσει στα έγκατα της σκέψης της, σε απλά ελληνικά «δεν τον βλέπει μπροστά της».
Μεταξύ μας, να καλείς τον κ. Τσίπρα να διαγράψει βουλευτή επειδή βρίζει είναι πολύ αισιόδοξη προσέγγιση των πραγμάτων, για να μην πω κάτι άλλο, περισσότερο λαϊκό!!!
