Την ώρα κατά την οποία η Ελλάδα δίνει αγώνα, προκειμένου να απεγκλωβιστεί από την μέγγενη των προβλημάτων που την κατατρύχουν, πολιτικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας λόγια του αέρα, δηλαδή «έπεα πτερόεντα» (φτερωτά λόγια κατά την ομηρική φράση), επιχειρούν να απαξιώσουν και να λοιδορήσουν τις προσπάθειες που γίνονται.
Του Γιάννη Μιχαήλ
Σημειωτέον ότι τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί αξιολογούνται με θετικό πρόσημο από την πλειοψηφία της κοινής γνώμης, από ξένα μέσα ενημέρωσης και διεθνείς οίκους αξιολόγησης.
Βεβαίως, είναι γνωστή η εγχώρια ρήση, ότι «ουδείς προφήτης εις την εαυτού πατρίδα», όμως ειδικά από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ που έχει ξεπεράσει τα εσκαμμένα του ορθολογισμού, τα επιχειρήματα που επικαλείται, προκειμένου να αμφισβητήσει κάθε μέτρο της κυβέρνησης, είναι όχι μόνον έωλα και παιδαριώδη, αλλά και εμμονικά που έχουν μόνιμο στόχο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οτιδήποτε και εάν ανακοινώσει, ο πρόεδρος της κυβέρνησης, ανασύρεται αμέσως από τα συρτάρια της Κουμουνδούρου, ένα πολυφορεμένο, τσαλακωμένο, παλαιομοδίτικο σλόγκαν, το οποίο όζει μούχλας και αποτελεί σήμα κατατεθέν του αριστερού μορφώματος.
Ο Μητσοτάκης, λένε με περισσή οίηση βάζοντας και το κερασάκι στην τούρτα, «έδειξε πάλι το πραγματικό πρόσωπο της δεξιάς». Οι ποιητές της πρώτη φορά αριστεράς, έχουν καταγράψει στο μυαλό τους, ότι τα κόμματα έχουν πρόσωπα, αλλά προφανώς αγνοούν, ότι η δική τους παράταξη χρησιμοποιεί «προσωπεία».
Ποιο είναι το πλέον ελκυστικό πρόσωπο, το αποφασίζουν πρώτα απ’ όλους οι ψηφοφόροι. Και απ’ ότι έχει δείξει η πρόσφατη ιστορία του τελευταίου αιώνα, μόνον μια ευκαιρία 4 ετών έδωσαν στην αριστερά και γι’ αυτήν μετενόησαν. Δεύτερη δεν θα δώσουν στους κομπορρήμονες, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται δήθεν αριστερά.
Κι αυτό γιατί είναι αποστεωμένοι από ιδέες, είναι παλαιομοδίτες, γιατί τους λείπουν η φαντασία και οι αποφάσεις της κοινής λογικής. Άλλωστε, είναι γνωστό, ότι ο Τσίπρας και το κομβόι που τον ακολουθεί, ομνύουν στα αλήστου μνήμης καθεστώτα, που υπήρξαν ολετήρες για τις χώρες στις οποίες και σήμερα διαφεντεύουν. Εάν θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά, θα πρέπει να απεκδυθούν τα «αμπέχονα» που φορούν ακόμα. Ο κόσμος αλλάζει και αφήνει πίσω του, όσους είναι εγκλωβισμένοι στη μιζέρια του παρελθόντος.
