Του Θανάση Κ.
Αναρωτιέται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αν έχει υπάρξει έστω και μια κυβερνητική δήλωση – έστω και ΜΙΣΗ, είπε για την ακρίβεια – που να υπονοεί έστω υποχωρητικότητα (έναντι της Τουρκίας)…
Η δήλωση αυτή έγινε μετά την σύντομη ομιλία Σαμαρά στην Κύπρο, την περασμένη Τετάρτη,
Ρητορικό το ερώτημα προφανώς, γιατί όπως όλοι ξέρουμε υπάρχει τέτοια δήλωση!
Από τον υπουργό Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη…
Ο οποίος μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή (του Παύλου Τσίμα, στο ΣΚΑΙ) πριν λίγες εβδομάδες ανέφερε κατά λέξη:
«Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου γιά τις επόμενες γενιές, νά είναι μια γειτονιά ήρεμη …ας χαρακτηριστώ και μειοδότης»!
Τα ίδια είχε πει δημόσια ο κ. Γεραπετρίτης και τον περασμένο Απρίλιο, στο forum των Δελφών.
Δεν υπάρχει λοιπόν “μία”, υπάρχουν τουλάχιστον δύο δηλώσεις που υπονοούν ότι προκειμένου να εξασφαλίσουμε “καλή γειτονία” με την Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα… “με γενναιότητα” (!), δηλαδή να κάνουμε δύσκολες παραχωρήσεις που μπορούν να εκληφθούν ως “εθνική μειοδοσία”…
Και δεν τις έκανε αυτές τις δηλώσεις όποιος-όποιος. Τις έκανε ο υπουργός των Εξωτερικών που προΐσταται των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία αυτή τη στιγμή.
(Κι ας μην επιμένει ο κ. εκπρόσωπος, γιατί υπάρχουν ΚΙ ΑΛΛΕΣ τέτοιες δηλώσεις. Κι ΑΛΛΩΝ…)
Κι όταν η Τουρκία ακούει τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών να λέει δημόσια ότι ετοιμάζεται για παραχωρήσεις που μπορούν να εκληφθούν στην Ελλάδα ως “εθνική μειοδοσία”, τότε η Τουρκία υποχρεωτικά γίνεται πιο ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΗ! Όχι πιο “συμβιβαστική”…
Γι’ αυτό και ο κ. Γεραπετρίτης έπρεπε να έχει πάει σπίτι του. Χθες!
* Κι επειδή δεν πήγε σπίτι του, κι επειδή, αντίθετα, ο Τούρκος ομόλογός του, ο κ. Φιντάν, πρόκειται να έλθει στην Ελλάδα στις 8 Νοεμβρίου, κάποιος έπρεπε να διαμηνύσει στην Τουρκικά πλευρά, ότι η “υπερβολική διαλλακτικότητα” του κ. Γεραπετρίτη, δεν περνάει στην Ελλάδα…
Κι αυτό ΕΝΙΣΧΥΕΙ τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία.
Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει αντιπολίτευση στην Ελλάδα να παίξει αυτό το ρόλο – δηλαδή να “μαζεύει” την υπερβολική “διαλλακτικότητα” του υπουργού Εξωτερικών, εν όψει κρίσιμης διαπραγμάτευσης.
Επειδή όμως, δεν υπάρχει αντιπολίτευση σήμερα, όπως καλώς γνωρίζουμε όλοι, έπρεπε να βρεθεί κάποιος να το κάνει.
Κι αυτός ο κάποιος ήταν ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Κι απ’ ό,τι φαίνεται δεν θα είναι μόνος. Αντίστοιχα έχει πει κι ένας ακόμα πρώην Πρωθυπουργός, επίσης της ΝΔ, ο Κώστας Καραμανλής.
* Άσε που ό,τι κι αν δώσει η Αθήνα, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η Τουρκία δεν θα ζητήσει κι άλλα αύριο. Επομένως με “οδυνηρές παραχωρήσεις” δεν διασφαλίζουμε την “καλή γειτονία” με την Τουρκία. Πιθανότατα της ανοίγουμε την όρεξη να ζητήσει κι άλλα στο μέλλον.
Πολύ περισσότερο που η ίδια έχει διακηρύξει – και τώρα διδάσκει και τα παιδιά της, στα σχολεία της – την “Γαλάζια Πατρίδα”, δηλαδή το δόγμα της απόλυτης ηγεμονίας της σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Πράγμα που αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την Ελλάδα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα…
Κάποιος λοιπόν, έπρεπε να διαμηνύσει στην Τουρκία να μην έχουν ψευδαισθήσεις ότι ζητώντας “πολλά”, θα πάρουν “αρκετά”. Γιατί οι Έλληνες – ό,τι κι αν λέει ο κ. Γεραπετρίτης – δεν θα του τα δώσουν.
* Ο κ. Μητσοτάκης μιλώντας από τις Βρυξέλλες, αναφέρθηκε στον κ. Σαμαρά λέγοντας ότι είναι γνωστές οι απόψεις του, κι ότι ο ίδιος έχει χειριστεί τα ελληνοτουρκικά και τα γνωρίζει καλά. Άλλωστε, έχει συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν και επί Σαμαρά συνεχίζονταν οι διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία.
Έτσι είναι…
Τι “ξέχασε” όμως;
Ότι επί Σαμαρά ΔΕΝ υπήρχε Τουρκολυβικό Μνημόνιο!
Δηλαδή δεν υπήρχαν νέα τετελεσμένα!
Τα οποία τώρα η Τουρκία μας ζητάει να τα “σεβόμαστε” προκειμένου να διατηρηθούν τα “ήρεμα νερά”…
Πράγματι! Όχι απλώς υπάρχει σήμερα το “Τουρκολυβικό μνημόνιο” – που δεν έχει διεθνή αναγνώριση και δεν το έχει επικυρώσει ούτε καν η Εθνοσυνέλευση της Λιβύης, και το οποίο ΔΕΝ υπήρχε, βέβαια, επί Σαμαρά – αλλά τώρα η Τουρκία απαιτεί να το… σεβόμαστε κι όλα!
Κι όταν πριν λίγες εβδομάδες Ιταλικό σκάφος έκανε έρευνες νοτίως της Κάσου σε περιοχή που ανήκει στην Ελληνική ΑΟΖ, και μάλιστα σε τμήμα της που η Ελλάδα έχει ήδη διακηρύξει και έχει οριοθετήσει με την Αίγυπτο, άρα έχει και διεθνή αναγνώριση πλέον, η Τουρκία απαίτησε – και πέτυχε – να “ενημερωθεί” η ίδια!
Ως να ανήκει στην Τουρκία αυτή η θαλάσσια ζώνη.
Δηλαδή, στην περίπτωση αυτή ΕΠΕΒΑΛΛΕ να γίνει “σεβαστό” το παράνομο Τουρκολυβικό Μνημόνιο, όπως επέβαλλε και έμπρακτη ΑΚΥΡΩΣΗ της Ελληνοαιγυπτιακής Συμφωνίας για οριοθέτηση της ΑΟΖ!
Αυτά όλα ΔΕΝ υπήρχαν επί Σαμαρά. Τώρα προέκυψαν.
* Ο Σαμαράς λοιπόν, δεν έχει καμία “προσωπική αντιπάθεια” προς τον Ερντογάν. Όταν ήταν Πρωθυπουργός ο Σαμαράς, ο Ερντογάν ΔΕΝ έκανε τουρκολυβικά μνημόνια, ούτε προσπαθούσε να τα επιβάλει εμπράκτως, ούτε δημιουργούσε νέα “τετελεσμένα”, ούτε προσπαθούσε να σαρώσει την Ελλάδα και την Ευρώπη με κύματα παράνομων μεταναστών – γιατί τότε τα σύνορά μας ήταν κλειστά κι όσοι τα περνούσαν κατέληγαν στην Αμυγδαλέζα.
Επί Σαμαρά ο Ερντογάν ΔΕΝ συμπεριφερόταν ως “πειρατής”. Κι ο Σαμαράς προσπαθούσε να βρει ένα τρόπο “ήρεμης” συνύπαρξης μαζί του. Και τα είχε καταφέρει. Επί δυόμιση χρόνια δεν είχαμε ούτε εντάσεις ούτε τριβές με την Τουρκία.
Το πρόβλημα προέκυψε όταν η Τουρκία άρχισε να συμπεριφέρεται ως “πειρατής”.
Και η διαφωνία υπάρχει για το πώς αντιμετωπίζεις μια χώρα που συμπεριφέρεται ως “πειρατής”:
— Της δίνει κάποια για να την “κατευνάσεις”;
— Ή της βάζεις όρια για να την αποθαρρύνεις;
— Ή φτιάχνεις συμμαχίες κατά κοινού εχθρού για να την σταματήσεις;
Πάντως όταν της διαμηνύεις ότι είσαι έτοιμος για οδυνηρές παραχωρήσεις ΔΕΝ την αποθαρρύνεις! Στέλνεις το “μήνυμα” σε άλλους εχθρούς της Τουρκίας στην περιοχή – δηλαδή σε άλλους δυνητικούς συμμάχους της Ελλάδας – να μην υπολογίζουν σε σένα, γιατί είσαι έτοιμος να τα βρεις με την Τουρκία!
Κι αυτό είναι λάθος, όχι μόνο για λόγους “εθνικής υπερηφάνειας”
Είναι λάθος και γεωπολιτικά. Είναι ολέθριο λάθος γεωπολιτικά!
* Είπε κι άλλα, πολύ ενδιαφέροντα, ο κ. Μητσοτάκης από τις Βρυξέλλες. ‘
Ότι η Ευρώπη σήμερα αποφάσισε ότι δεν μπορούν να αποφασίζουν οι… “διακινητές” ποιοί θα έρχονται στην Ευρώπη.
Πολύ σωστό!
Όταν τους το έλεγε δημόσια – αυτό ακριβώς και με τα ίδια λόγια – ο Αντώνης Σαμαράς ήδη από το 2014, ως Έλληνας Πρωθυπουργός τότε – στις επίσημες διαβουλεύσεις που έγιναν επί Ελληνικής Προεδρίας, πριν ακόμα υπάρξει η “μεταναστευτική” κρίση – οι εταίροι μας σφύριζαν αδιάφορα. Ή το θεωρούσαν “υπερβολικό”! Και εν πάση περιπτώσεις, απέφευγαν να πάρουν θέση τότε…
Τώρα που η “μεταναστευτική” κρίση θέριεψε και απειλεί να γκρεμίσει κυβερνήσεις, τώρα το θυμήθηκαν ξαφνικά. Ελπίζουμε να μην είναι πολύ αργά…
* Και το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης σήμερα, όταν παραδέχεται ότι από τα εκατομμύρια που έχουν έλθει στην Ευρώπη, για κάθε 5 που ΔΕΝ δικαιούνται άσυλο μόνον ο ένας επιστρέφει στη χώρα προέλευσής του.
Σήμερα, βρισκόμαστε στα τέλη του 2024. Η μεγάλη “μεταναστευτική κρίση” άρχισε στα τέλη του 2015 – επί ΣΥΡΙΖΑ, όταν οι παράνομοι έρχονταν καθημερινά κατά χιλιάδες στην Ελλάδα, το πρωί “λιάζονταν” κι ύστερα…. “εξαφανίζονταν” προς τα βόρεια σύνορά μας…
Άρα έχουν περάσει εννιά χρόνια και η Ευρώπη ακόμα ΔΕΝ έχει πολιτική ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ των παράνομων!
Δηλαδή, τόσα χρόνια η Ευρώπη ΔΕΝ είχε πολιτική αντιμετώπισης των λαθροδιακινητών και των παράνομων ροών…
Μπορεί να αποκτήσει τώρα, μαζί με πολιτική πιο αποτελεσματικής φύλαξης των ευρωπαϊκών συνόρων; Ίσως…;
Πάντως ως τώρα το πρόβλημα ΔΕΝ το είχε αντιμετωπίσει!
Κι έπρεπε να απειλείται με διάλυση ο κοινωνός ιστός της Ευρώπης, να ανατραπούν πολιτικοί συσχετισμοί δεκαετιών, να μετακινηθούν ολόκληρες κοινωνίες δεξιότερα, να ανατραπούν κυβερνήσεις, για να αποφασίσουν αυτό που ήταν προφανές εδώ και δέκα χρόνια περίπου…
Αυτό παραδέχθηκε στην ουσία ο κ. Μητσοτάκης προχθές.
Και είχε δίκιο, εδώ που τα λέμε…
* Στο μεταξύ την περασμένη Τετάρτη ξημερώματα (ώρα Ελλάδας) έγινε στη Νέα Υόρκη συνάντηση του Προέδρου της Κύπρου με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων όπου τέθηκε από την τουρκική πλευρά επίσημα η προοπτική των “δύο κρατών”!
Δηλαδή έγινε προσπάθεια να αρχίσουν “διαπραγματεύσεις”, πέρα από τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και έξω από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο που προϋποθέτει λύση στα πλαίσια της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι πλήρες κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για την Ευρώπη η “λύση” του Κυπριακού είναι η επέκταση του Κοινοτικού Κεκτημένου, στα πλαίσια της Κυπριακής Δημοκρατίας και στον κατεχόμενο σήμερα βορρά. Όχι η απόσχιση του βορρά με νομιμοποίηση των τετελεσμένων εισβολής επί ευρωπαϊκού εδάφους…
Μια ακόμα προσπάθεια της Τουρκίας να παραμερίσει το Διεθνές Δίκαιο όπου δεν την βολεύει και να επιβάλει τα τετελεσμένα της.
Κι αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει δεκτό από την πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι αν “μιλάμε” ή δεν μιλάμε με την Τουρκία. Το πρόβλημα είναι αν είμαστε διατεθειμένοι να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα της!
Δεν είναι…”νέες ιδέες” να αποδεχόμαστε αυτά που η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλλει εδώ και δεκαετίες.
Ούτε είναι “παλαιές ιδέες”, να επιμένουμε στις εθνικές θέσεις με τις οποίες πολιτεύθηκαν εδώ και δεκαετίες ΟΛΕΣ οι Ελληνικής κυβερνήσεις.
Ο Σαμαράς λοιπόν, είπε τα αυτονόητα.
Δεν τα είπε για πρώτη φορά.
Σίγουρα θα τα ξαναπεί αν χρειαστεί.
Και θα τα πουν και άλλοι…
Υπηρεσία προσφέρουν!
Κι ας δυσφορούν όσοι περιμένουν “ήρεμα νερά” και οδηγούν, ανέμελοι, σε τεράστιες φουρτούνες!
Το 1938, ο Βρετανός Πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλαιν, επιστρέφοντας “θριαμβευτής” – τρομάρα του – από το Μόναχο, όπου είχε υπογράψει τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας για να κατευνάσει το Χίτλερ, πανηγύριζε ότι “έφερε την Ειρήνη στην Ευρώπη για μια γενιά”!
Κούνια που τον κούναγε…
Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα ξέσπαγε ο χειρότερος Πόλεμος που γνώρισε η Ανθρωπότητα…
Τα “ήρεμα νερά” του κατευνασμού οδηγούν πάντα σε θύελλες!
ΥΓ. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι με την πολιτική των “ήρεμων υδάτων”, εξασφαλίσαμε μερικούς μήνες χωρίς παραβιάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.
Η αλήθεια είναι ότι, πράγματι, δεν έχουμε παραβιάσεις στον αέρα, όπου η Τουρκία έχει μείνει πίσω σε αεροπλάνα και ανταλλακτικά.
Αλλά στη θάλασσα, όπου η Τουρκία έχει πλεονέκτημα, έχουμε έξαρση προκλήσεων (αλλεπάλληλες Νavtex, επεισόδιο στην Κάσο κλπ.).
Ουσιαστικά πετύχαμε να σταματήσουν τις προκλήσεις εκεί που δυσκολεύονται οι Τούρκοι, και να τις κλιμακώσουν εκεί που τους παίρνει.
Τελικά τα “ήρεμα νερά” αφορούν τον… αέρα, όχι τη θάλασσα!
