Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;
Θανάσης Κ.
Ανασχηματισμού συνέχεια…
Το ανησυχητικό με αυτόν τον ανασχηματισμό δεν είναι απλώς ότι «απέτυχε» επικοινωνιακά. Αν αυτό ήταν όλο, θα λέγαμε «μικρό το κακό».
Το ανησυχητικό είναι ότι έγινε με πρόταγμα την «συναίνεση».
Δεν κατάλαβα. Ήταν αίτημα της κοινωνίας η «συναίνεση» με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Από πότε; Και από ποιους;
Την είχε ζητήσει κανένας τη «συναίνεση»; Την επιδίωκε κανένας;
Και για ποιο λόγο;
Οι ψηφοφόροι έδωσαν στη ΝΔ αυτοδυναμία για να εφαρμόσει την Πολιτική της. Κι όχι για να ψάχνει να βρει συναινετικούς «μέσους όρους» με το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για να… «εγκρίνει» ο ΣΥΡΙΖΑ τους υπουργούς της κυβέρνησής της!
Αν οι ψηφοφόροι ήθελαν «συναινετική διακυβέρνηση» (με το ΣΥΡΙΖΑ) δεν θα έδιναν στη ΝΔ αυτοδυναμία. Οπότε η «συγκυβέρνηση» δεν υπήρξε «εντολή» του εκλογικού σώματος το 2019.
Ούτε όσα έγιναν έκτοτε «δικαιολογούν» αυτό το «αίτημα» τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύεται ανεύθυνα και διχαστικά, ακόμα και σε όσα θα μπορούσε (και θα όφειλε) να είναι πιο «συναινετικός».
Και βρίσκεται πολύ χαμηλά στις δημοσκοπήσεις. Δηλαδή η κοινή γνώμη δείχνει να αποδοκιμάζει την ανευθυνότητά του.
Οπότε πόθεν προέκυψε το αίτημα της «συναίνεσης»;
* Εντολή για «συγκυβέρνηση» είχε δώσει το εκλογικό σώμα στη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά τον Ιούνιο του 2012. Τον έβγαλε πρώτο κόμμα τότε, αλλά με απόσταση από την αυτοδυναμία. Άρα τον ανάγκασε να κυβερνήσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά (γιατί άλλο κόμμα διατεθειμένο να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες τότε, στην πιο κρίσιμη στιγμή των μνημονίων, όταν παιζόταν το Grexit) δεν υπήρχε.
Και ο Σαμαράς έκανε συγκυβέρνηση τότε, που λειτούργησε μια χαρά. Και πέτυχε όλους τους στόχους που ΔΕΝ μπορούσε να επιτύχει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΓΑΠ. Και χωρίς τα πρόσθετα μέτρα λιτότητας που αναγκάστηκε να πάρει η επόμενη κυβέρνηση Τσίπρα, με το τρίτο μνημόνιο που εκείνη έφερε (αφού έριξε τη χώρα στα βράχια, τον Ιούλιο του 2015)…
Αλλά στα δυόμιση χρόνια 2012-15, ο Σαμαράς έκανε συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ (και ΔΗΜΑΡ) αρχικά, στη βάση της δικής του πολιτικής. Όπως είχε δεσμευτεί απέναντι στον Ελληνικό λαό…
Και συνεργάστηκε μια χαρά και με τον Βαγγέλη Βενιζέλο (τότε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ) και με υπουργούς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ (και της ΔΗΜΑΡ).
Και εκείνη η διακυβέρνηση άντεξε (έπεσε γιατί δεν βρέθηκε η διευρυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που χρειαζόταν τότε για εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας). Κι έπιασε όλους τους στόχους της (μερικούς μάλιστα νωρίτερα απ’ ό,τι προέβλεπε τότε το Πρόγραμμα της Τρόϊκας). Κι έβγαζε τη χώρα από τα μνημόνια (όπως της είχε βγάλει κι από την ύφεση), χωρίς πρόσθετα μέτρα και χωρίς τραυματικές υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα (όπως έκανε αργότερα η κυβέρηση Τσίπρα).
Είναι η μόνη δικομματική διακυβέρνηση που έγινε και άντεξε και πέτυχε στα χρόνια της μεταπολίτευσης! (Το μετέπειτα παράταιρο πείραμα συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, οδηγήθηκε στη διάλυση του ελάσσονος εταίρου, με τον Καμμένο να καταγγέλλει τον Τσίπρα ότι του λεηλάτησε το Κόμμα και βουλευτές του Τσίπρα ότι έκαναν «προδοσία» σε βάρος της χώρας)…
Τότε ο Σαμαράς έκανε πραγματικά «ανοίγματα» σε στελέχη που δεν προέρχονταν από τη ΝΔ και τα οποία είτε τα ενσωμάτωσε στην παράταξη (όπως ο Άδωνης Γεωργιάδης, ο Μάκης Βορίδης, ο Θανάσης Πλεύρης και ο Βασίλης Οικονόμου) είτε συνεργάστηκε στενά μαζί τους και διαχρονικά, όπως ο Γιάννης Στουρνάρας, ο Γκίκας Χαρδούβελης, ο Πάνος Τσακλογλου, οι περισσότεροι των οποίων στελεχώνουν και τη σημερινή διακυβέρνηση…
* Η συγκυβέρνηση που έγινε επί Σαμαρά λειτούργησε μέσα στην κοινωνία και μέσα στην ίδια τη ΝΔ διότι απλούστατα ήταν λαϊκή εντολή, είχε νομιμοποιητική βάση και έγινε πάνω στην πολιτική της ΝΔ. Που έφερε απτά αποτελέσματα!
Μόνο η μείωση της εξυπηρέτησης δανεισμού κατά 10 δισεκατομμύρια το χρόνο, κάθε χρόνο – μείωση χωρίς προηγούμενο διεθνώς – αρκεί για να τη δικαιώσει εκ των υστέρων.
Όμως, από το 2015 και μετά, η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε μια πόλωση εναντίον του! Ένα «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο που ανέδειξε την ΝΔ σε αντίπαλο δέος και την έφερε στη διακυβέρνηση το 2019 με αυτοδυναμία (για πρώτη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια).
Αυτό το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έδωσε εντολή στη νέα κυβέρνηση να ανατρέψει όλα τα σφάλματα του ΣΥΡΙΖΑ και να επαναφέρει τις μεταρρυθμίσεις που είχε ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση και ματαίωσε ο ΣΥΡΙΖΑ):
Από το κλείσιμο των συνόρων στα κύματα των εργαλειοποιημένων λαθρομεταναστών, μέχρι τη σταδιακή μείωση της υπέρ-φορολόγησης, την αξιολόγηση στο Δημόσιο, το ψηφιακό κράτος (που δεν το ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί καταργούσε τα κυκλώματα της γραφειοκρατίας) μέχρι το ξεμπλοκάρισμα του Ελληνικού και της εν γένει αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Σ’ αυτά όλα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι αντίθετος!
Και δεν πρόκειται να προχωρήσουν με τη συναίνεσή του.
Αντίθετα, αν αποζητούμε τη «συναίνεσή» του, τότε αναστέλλονται και οι μεταρρυθμίσεις που έχει ήδη ψηφίσει η τωρινή κυβέρνηση.
–Μπορεί να υπάρξει «συναίνεση» για την εφαρμογή της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας; Ο ΣΥΡΙΖΑ την καταγγέλλει…
–Μπορεί να υπάρξει «συναίνεση» για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια; Ο ΣΥΡΙΖΑ την καταγγέλλει κι αυτήν…
–Μπορεί να υπάρξει «συναίνεση» στην αποτροπή νέου κύματος λαθρομεταναστών; Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τον φράχτη στον Έβρο.
Η FRONTEX καταγγέλλει επισήμως ότι η Τουρκία «σπρώχνει» «εργαλειοποιημένους» στα νησιά μας και ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει (μαζί με κάποιες ΜΚΟ)… το Λιμενικό που τους εμποδίζει!
Μπορεί να γίνει «συναίνεση» με κάποιον που απλώς προσπαθεί να φθείρει την κυβέρνηση και να ακυρώσει κάθε πολιτική της;
Έχουμε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα πλέον;
- Υπάρχουν κάποιοι απ’ έξω που ωθούν σε «συγκυβέρνηση»;
Γι’ αυτούς έγινε η χειρονομία με την… παρά λίγο «υπουργοποίηση» Αποστολάκη; Στα μάτια αυτών η κυβέρνηση «εξέθεσε» την αδιαλλαξία του ΣΥΡΙΖA;
Αν αυτός ο «εξωτερικός παράγοντας» είναι η Γερμανία ή οι ΗΠΑ, τότε δείτε τι γίνεται στις χώρες αυτές σήμερα. Η εσωτερική τους κατάσταση είναι πολύ επισφαλής, για να κάνουν και… «υποδείξεις» σε άλλους εταίρους τους:
Η Γερμανία οδεύει σε εκλογές μετά από δύο εβδομάδες, όπου όπως φαίνεται ανατρέπονται οι πολιτικοί συσχετισμοί. Και στις ΗΠΑ η δημοτικότητα του νέο-εκλεγέντος Προέδρου Μπάϊντεν κατρακυλάει συνεχώς (μετά το φιάσκο στο Αφγανιστάν), γεγονός που προεξοφλεί κι εκεί μεγάλες ανατροπές συσχετισμών στις εκλογές της επόμενης χρονιάς για την ανανέωση του Κογκρέσου.
Όταν τέτοιες χώρες ζουν σε τέτοια απειλητική εσωτερική «ρευστότητα», δεν έχουν ούτε τα κουράγια, ούτε το ενδιαφέρον, ούτε την δύναμη (ούτε την «νομιμοποίηση») να κάνουν «πιεστικές υποδείξεις» (αν υποτεθεί ότι περί αυτού επρόκειτο).
* Ωστόσο, δεν είναι μόνο που λεγόμενη «συναίνεση» με το ΣΥΡΙΖΑ δεν εξέφραζε στην πραγματικότητα κανένα.
Είναι και ότι επιχειρήθηκε με τρόπο που έβλαψε και την ενότητα της παράταξης και τις σχέσεις της με τους πραγματικούς συμμάχους της.
Για παράδειγμα, όταν διώχνεις τον (από το ΠΑΣΟΚ προερχόμενο) Χρυσοχοϊδη που είχε στοχοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τελευταία για να υπουργοποιήσεις τον… πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Αποστολάκη, στέλνεις το μήνυμα στους «κεντρώους» ότι, αν μπείτε στην κυβέρνηση ΝΔ και σας βάλει στο στόχαστρο ο Τσίπρας, οι μέρες σας είναι μετρημένες!
Δεν ήθελε βέβαια αυτό το μήνυμα να δώσει η κυβέρνηση.
Αλλά έτσι το εξέλαβαν κάποιοι. Ποιος μπορεί να τους αδικήσει;
Όσον αφορά την «παράταξη», αυτή δεν είχε πρόβλημα με το Χρυσοχoίδη (ειδικά με αυτόν – μπορεί να είχε πρόβλημα με κάποιες επιλογές του στη στελέχωση του υπουργείου, όπως η «διάσωση» των υπευθύνων από την καταστροφή στο Μάτι, αλλά σε αυτό δεν είχε πρόβλημα μόνον η «δεξιά πτέρυγα της ΝΔ»…)
Με την πολιτική Χρυσοχοϊδη, λοιπόν, και με τον ίδιο δεν είχε πρόβλημα η παράταξη. Με τον Αποστολάκη είχαν όλοι! Και όχι μόνον η «δεξιά πτέρυγα» της ΝΔ, όχι μόνον το σύνολο της ΝΔ, αλλά και πολλοί προερχόμενοι από «το χώρο του Κέντρου»…
Τελικά αυτόν δεν τον ήθελε να μπει στην κυβέρνηση κανείς, όπως αποδείχθηκε!
Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ευρύτερο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, ούτε η ΝΔ, ούτε καν οι «εξω-θεσμικοί» που υποτίθεται ότι τον «έσπρωχναν». Κανείς!
Ωραία… συναίνεση!
ΥΓ. Και κάτι τελευταίο: Τα δάση μας καίγονται όχι λόγω… κλιματικής αλλαγής, ούτε γιατί δεν υπήρχε ως τώρα ξεχωριστό υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Καίγονται γιατί δεν καθαρίζονται, γιατί δεν συντηρούνται, γιατί δεν ανοίγονται δασικοί δρόμοι ώστε να υπάρχει πρόσβαση στο εσωτερικό τους και γιατί έχουν …«απαγορευτεί» κλασσικές τακτικές αντιμετώπισης τέτοιων πυρκαγιών όπως το «αντι-πύρ» (αντιμετώπισης την ανεξέλεγκτης δασικής πυρκαγιάς με ελεγχόμενη φωτιά).
Αυτά όλα δεν συμβαίνουν γιατί τα… απαγορεύει το Σύνταγμά μας, πείτε τους χαιρετίσματα! Όπου ρητά θεωρείται «δάσος» ακόμα και τα… πουρνάρια (ακόμα και «αραιά ξυλώδης βλάστηση») που έχουν λογγώσει παλαιά χωράφια και βοσκοτόπια. Και απαγορεύεται ρητά να κόψεις δέντρα – ή έστω πουρνάρια – για να προστατέψεις τα δάση!
Ευθύνεται ακόμα γιατί υπάρχουν εκατοντάδες παράνομες χωματερές μέσα στα δάση, που ακόμα δεν έχουν καθαρίσει, γιατί εξακολουθούμε να ΜΗΝ καίμε τα σκουπίδια μας!
Άλλες χώρες τα καίνε και τα εκμεταλλεύονται ενεργειακά.
Άλλες χώρες τα πουλάνε ως «καύσιμο» σε χώρες που τα καίνε.
Εμείς ούτε τα καίμε ούτε τα πουλάμε! Απλώς συνεχίζουμε να τα θάβουμε, αφού τα «ανακυκλώσουμε» για να είναι πιο «αδρανή».
Αλλά οι παλαιές χωματερές μένουν εκεί, δεν τις πλησιάζει κανείς και λειτουργούν ως «ωρολογιακές βόμβες» κάθε καλοκαίρι…
Αυτές τις χρόνιες στρεβλώσεις δεν μπορεί να τις λύσει μόνο του ένα ξεχωριστό υπουργείο. Ούτε χρειαζόταν τέτοιο ξεχωριστό υπουργείο για να αντιμετωπιστούν.
Καλή επιτυχία στο νέο υπουργό, αλλά να θυμάται: Και οι πυρκαγιές και οι άλλες θεομηνίες αντιμετωπίζονται με τη δουλειά που θα γίνει συστηματικά και αθόρυβα ΠΡΙΝ ξεσπάσουν!
Αν τα χέρια τους είναι δεμένα από πριν, λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν όταν προκύψει το «κακό»…
Και μόνον ότι φτιάχνεται ένα ακόμα υπουργείο για να αντιμετωπιστούν παθογένειες για τις οποίες δεν μιλάει κανείς, λέει πολλά.
Αν έπρεπε να υπάρξει κάποια «συναίνεση» για τις πυρκαγιές μετά τις φετινές καταστροφικές πυρκαγιές, αυτή θα αφορούσε την αλλαγή την πολιτικής μας για τα δάση, την αλλαγή του Συντάγματος που εμποδίζει να κάνουμε ο,τιδήποτε δραστικό και την αλλαγή της πολιτικής μας για τα σκουπίδια (και για την Ενέργεια συνολικά).
Αλλά τέτοια συζήτηση δεν έγινε…
Παλαιότερα όταν δεν είχες τι να κάνεις έφτιαχνες μιαν… «Επιτροπή».
Τώρα το αναβαθμίσαμε: φτιάχνουμε ολόκληρο Υπουργείο!
Και κάνουμε κι έκκληση για «συναίνεση», αλλά δεν τσιμπάει κανείς.
Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι:
—Με τον ήλιο τα βάζω με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;
