Μετά από ένα διάστημα συζητήσεων για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει κορωνοϊός ή αν πρέπει να φοράμε ή δεν… γουστάρουμε να φοράμε τη μάσκα, βρισκόμαστε πλέον όλοι ενώπιον μιας δεδομένης κατάστασης.
Η υποεκτίμηση των πραγμάτων συνοδεύεται από πόνο, ψυχικό κόστος και οικονομική ζημία.
Του Λουκά Γεωργιάδη
Η περιορισμένη ευθύνη των πολιτών, η ανεμελιά, η ψευτομαγκιά, ο… χαβαλές, οι ανεπάρκειες του κράτους και η αίσθηση ότι όλα όσα θλιβερά ακούμε, αφορούν τον… γείτονα και όχι… εμένα, μας έφεραν ενώπιον μιας θλιβερής κατάστασης μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες. Η κατακόρυφη αύξηση των θανάτων, ο φόβος έως την έλευση του εμβολίου και η κακή ψυχολογία στην κοινωνία δημιουργούν ένα σκηνικό ανασφάλειας και απαισιοδοξίας. Ό,τι καταφέραμε μέσα σε πολλούς μήνες μετά από ένα σκληρό απαγορευτικό, το χάσαμε σε μεγάλο βαθμό μέσα στον Νοέμβριο, από αυτούς που το είχαν ρίξει στον… χαβαλέ τον… Οκτώβριο! Βόλτες, κατεβασμένες μάσκες, μπαρότσαρκες και πιώμα, συνωστισμός, πορείες, συγκεντρώσεις, χαλαρή τήρηση των μέτρων και σε πολλές περιπτώσεις… πέρα βρέχει. Και μετά εύκολη κριτική για τις ΜΕΘ, για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που κατά εκατοντάδες νοσεί και δεν μπορεί να παράσχει βοήθεια για σημαντικό χρονικό διάστημα, καθώς και τόσα άλλα…
Ο Νοέμβριος πρέπει να αποτελέσει ένα… χαστούκι για όλους μας. Γιατί όταν υποεκτιμάς μια κατάσταση, τότε όλα τα βρίσκεις μπροστά σου. Και όταν επιβαρύνεις μια κατάσταση, καθυστερείς τον χρόνο επιστροφής στην κανονικότητα. Αν θέλεις να πας μπροστά 10 βήματα και σε σπρώξουν προς τα πίσω από το σημείο στο οποίο ήσουν, τότε θα χρειαστείς 20 βήμα. Δηλαδή περισσότερη προσπάθεια σε περισσότερο χρόνο για να πετύχεις το αποτέλεσμα που ήθελες από την αρχή και για το οποίο αρκούσαν 10 βήματα.
Στην οικονομία το κυρίαρχο στοιχείο είναι η ανασφάλεια που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα. Χιλιάδες επιχειρήσεις και εργαζόμενοι δεν ξέρουν τι έρχεται, καθώς τα μέτρα στήριξης έχουν ημερομηνία λήξεως και στη συνέχεια η αγορά θα βρει νέες ισορροπίες με βάση και τη νέα πραγματικότητα του κορωνοϊού. Ο δημόσιος τομέας και οι συνταξιούχοι δεν ανησυχούν καθόλου καθώς τα λεφτά πέφτουν… βρέξει χιονίσει! Αν όμως ο ιδιωτικός τομέας δεν είχε τη στήριξη που έχει, ήδη θα ελάμβαναν… έναντι, με ό,τι αυτό θα μπορούσε να συνεπάγεται για την κατάσταση στη χώρα. Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα δεν μπορεί να τραβήξει για πολύ. Γιατί στο τέλος, το τίμημα θα είναι βαρύ για όλους.
Η κυβέρνηση δεν πρέπει να προχωρήσει σε σπασμωδικές κινήσεις. Και δεν θα το κάνει, γιατί το… πείραμα του καλοκαιριού μπορεί να διέσωσε εν μέρει μέρος της φετινής μεγάλης ζημιάς στην οικονομία, ωστόσο, όσα έγιναν το φθινόπωρο, αναγκάζουν σε νέα βίαιη προσαρμογή. Ό,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει σωστά και να διαρκέσει όσο πρέπει να διαρκέσει. Γιατί το μεγάλο ζητούμενο είναι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, πατώντας σε στέρεο έδαφος και όχι να… φύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια. Όλα θα τα βρούμε μπροστά μας, ανάλογα με το πώς θα πράξουμε. Κυβέρνηση και πολίτες.Κάθε ημίμετρο, προκαλεί τσουνάμι που με τη σειρά του φέρνει ζημιές. Άρα μεγαλύτερο κόστος.
Τους επόμενους μήνες πρέπει να κάνουμε όλοι μια μεγάλη προσπάθεια και να έχουμε στο μυαλό μας ότι βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους της υγειονομικής περιπέτειας. Πρέπει όλοι να φτάσουν υγιείς στη διαδικασία εμβολιασμού. Εκεί θα δούμε τι, πού, πότε, πώς και γιατί. Όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα και με τη συμμετοχή μας. Για το καλό μας. Και για την υγεία μας και για την οικονομία και τις αυριανές προοπτικές μας. Μας περιμένουν αρκετές δύσκολες εβδομάδες. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε στη συνέχεια τα πράγματα καλύτερα για όλους μας. Κάποιοι πρόδρομοι δείκτες μας δείχνουν ότι είμαστε σε έναν καλό δρόμο. Τα μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια δανεισμού και η καλή φήμη της χώρας σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτελούν δύο εξαιρετικές παρακαταθήκες για να γυρίσουμε σελίδα. Το πραγματικό… εμβόλιο για την οικονομία βρίσκεται στην κοινή λογική, στον ρεαλισμό και στο φιλότιμο μας. Για όσους διαθέτουν αυτά τα τρία χαρακτηριστικά…
