Απ’ όλη την πολιτική του διαδρομή που ξεπέρασε αισίως τα 20 χρόνια, την εν γένει συμπεριφορά του, τις ενέργειές του, τις δηλώσεις του, τις παρέες του, ένα συμπέρασμα συνάγεται.
Ο Αλέξης Τσίπρας, πάσχει από το σύνδρομο του παλιμπαιδισμού, βγαλμένο από το παραμύθι του Τζέιμς Μπάρι, καθώς ο ήρωας του παραμυθιού, ο «Πίτερ Παν», προσωποποιεί τις συμπεριφορές των ανθρώπων, που αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, ότι έχουν μεγαλώσει.
Του Γιάννη Μιχαήλ
Η συνάντηση του Αλέξη στην Μύκονο, με έναν συμμαθητή του είναι χαρακτηριστική. Ο Πρόεδρος του 15μελούς της Γκράβας, θυμήθηκε ότι στη Ρόδο, έγινε «της κακομοίρας», όταν οι ζωηροί μαθητές του Λυκείου στη μαθητική εκδρομή, εκτόξευσαν τις καρέκλες του ξενοδοχείου στην πισίνα.
Είναι γνωστό ότι η εξέλιξη του ανθρώπου είναι η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Όμως, υπάρχουν πάρα πολλοί, όπως ο περί ου λόγος που διετέλεσε ακόμα και Πρωθυπουργός, που ακολουθούν την τάση πολλών νέων ανθρώπων, με ιδεολογικούς όρους «να μείνουμε πάντα παιδιά».
Οι διαπιστώσεις αυτές εξάγονται από την πορεία του Αλέξη. Πήρε πτυχίο από το Πολυτεχνείο, με τη βοήθεια πασίγνωστων αριστερών καθηγητών και στην συνέχεια μπήκε στην πολιτική, έγινε αρχηγός του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με την ευγενική χορηγία του Αλέκου Αλαβάνου (ο οποίος το… μετανόησε οικτρά) και στην συνέχεια έγινε Πρωθυπουργός της χώρας, εκμεταλλευόμενος χωρίς ενδοιασμό, την ταραγμένη περίοδο, στην οποία πρωταγωνιστούσε μια σημαντική μερίδα «ψεκασμένων», οι οποίοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας μέχρι και σήμερα.
Δεν θα αναφερθώ στα έργα και τις ημέρες του Τσίπρα ως Πρωθυπουργού, οι οποίες βρίθουν από γραφικότητες. Επίσης στη διάρκεια της θητείας του, πλην του «ξεπουλήματος της Μακεδονίας» για το οποίο επαίρεται, δεν άφησε κάποιο άλλο αποτύπωμα. Σήμερα, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, περιφέρεται καθυβρίζοντας την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, με χυδαίους χαρακτηρισμούς, υποστηρίζοντας ότι κατέστρεψε τη χώρα.
Δικαίωμά του να λέει ότι πιστεύει. Όμως, όπως δηλώνουν οι πολίτες σε όλες τις δημοσκοπήσεις, έχουν γίνει σοβαρές αλλαγές σε πολλούς τομείς. Κατ’ αρχήν άλλαξε άρδην η εικόνα του δημοσίου, με την «ψηφιακή επανάσταση». Και είμαστε ακόμα στην αρχή. Τσιμουδιά ο Τσίπρας.
Ξεκινούν μεγάλα έργα, όπως το Ελληνικό, το οποίο πολέμησε ο Αλέξης και σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα αποκτά πολεμική ισχύ με την αγορά των «Ραφάλ», τα ναυπηγεία ξανανοίγουν, η Ελλάδα παίρνει εύσημα από διεθνείς οργανισμούς και ένα μεγάλο οικονομικό πακέτο 60 δισ. από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία και ο Ερντογάν καταδικάζονται από τον ΟΗΕ και άλλες χώρες, γίνονται σοβαρές αλλαγές και πολλά άλλα ων ουκ εστίν αριθμός.
Και όμως, ο Τσίπρας, ασχολείται με ήσσονος σημασίας ζητήματα, γαρνιρισμένα με μπόλικο κουτσομπολιό. Είναι κι αυτό μια ένδειξη, ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει τα καπρίτσια της παιδικής ηλικίας.
