Το «τσιπραίϊκο» έχει από ετών εγκατασταθεί στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ και έχει διακριθεί σε ρόλο «επιβλέποντα» τη συριζαίϊκη ορθότητα, ειδικά όσον αφορά σε ενδείξεις (ακόμη και αποχρώσες) αμφισβήτησης του «Μεγάλου τιμονιέρη», την αυθεντία του οποίου σύσσωμη η οικογένεια (της χαμηλοβλεπούσας Περιστέρας περιλαμβανομένης) υπερασπίζεται σθεναρά και για βιοποριστικούς λόγους.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Στην ουσία και τηρουμένων των αριστερών παραδόσεων ομιλούμε για μια κανονική οικογενειοκρατία, φυντάνια της οποίας βγήκαν στο φως κι απόκτησαν λόγο και πολιτική ύπαρξη από την ώρα που ο κ. Αλέξης Τσίπρας διορίστηκε, με τη μέθοδο του δαχτυλιδιού, από τον κ. Αλαβάνο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και σαν παραδοσιακός αριστερός ηγέτης φρόντισε αμέσως για την οικογένεια του.
Ο κ. Γεώργιος Τσίπρας είναι ένα από αυτά τα νεόκοπα φυντάνια που εγκαταστάθηκαν στον οργανωτικό κορμό του ΣΥΡΙΖΑ και στα γραφεία της Κουμουνδούρου, ευλογήθηκαν με πολιτικές και κυβερνητικές θέσεις εξαιρετικά σοβαρές και, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, αποδείχθηκαν ολίγιστοι στην διαχείριση, στην ουσία καταστροφικοί στην απόλυτη άγνοια τους, ειδικά σε θέματα διεθνούς πολιτικής.
Ο κ. Γεώργιος Τσίπρας είναι ο εκφραστής της επίσημης συριζαίϊκης άποψης «η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός», την υπερασπίστηκε στη Βουλή στη συζήτηση για την προμήθεια των Rafale και των Bell@rra, ανάγκασε τον εξάδελφο πρόεδρο Αλέξη να αναζητεί εναγωνίως τρύπα να κρυφτεί και λόγο για να δικαιολογήσει την εξωφρενική πολιτική παπαριά του εξαδέλφου του και την ηγετική ομάδα του κόμματος να μετράει απελπισμένη τις δημοσκοπικές επιπτώσεις μιας μοναδικής στην παγκόσμια πολιτική ιστορία ασυναρτησίας.
Έκτοτε είχε τεθεί σε ένα είδος κομματικού κατ’ οίκον περιορισμού, του είχε επισημανθεί η ανάγκη «να βουτάει τη γλώσσα του στο μυαλό του πριν μιλήσει», η ηγεσία τον διατηρούσε στην επικοινωνιακή κατάψυξη, οι δημόσιες εμφανίσεις του ήταν μετρημένες και σε θέματα δεύτερης και τρίτης γραμμής, μέχρι και η πλάτη που έβαλε η εξαδέλφη Ζανέτ δεν έφερε αποτελέσματα, η βαρύτατη μειοδοσία του στην υπόθεση της προμήθειας των οπλικών συστημάτων και της αμυντικής συμφωνία με τη Γαλλία δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεραστεί ή να λησμονηθεί, δεν το επιτρέπουν οι γενικότερες γεωπολιτικές συνθήκες και η μονομανία του «Έρντι» να συμβεί.
Τώρα, πως έγινε και βρέθηκε ο κ. Γεώργιος Τσίπρας στην ΕΡΤ απέναντι στον «επαγγελματία επικοινωνιακό προβοκάτορα» Άδωνι Γεωργιάδη να συζητάει για ζητήματα που αγνοεί παντελώς την ουσία τους και να επιτρέπει στον Υπουργό Ανάπτυξης «να κάνει πλάκα» μαζί του κανείς δεν το γνωρίζει, αναζητείται στην Κουμουνδούρου και στα γύρω στενά αυτός που επέτρεψε να συμβεί αυτή η τρομακτική επικοινωνιακή ήττα.
Η εικόνα ενός Τσίπρα «μαινόμενου» να διατυπώνει δημοσίως ακραία υβριστικές απόψεις για τους Financial Times και τον δημοσιογράφο που επιμελήθηκε ένα συγκεκριμένο υπέρ της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης άρθρο, κατηγορώντας τον (και την εφημερίδα βεβαίως-βεβαίως) πως «είτε τα έχει πάρει ή παίρνει ναρκωτικά» συνιστά την επιτομή της συριζαίϊκης αντίληψης για την ελευθεροτυπία, την διαφορετικότητα των απόψεων, την ελευθερία της έκφρασης και τον ακηδεμόνευτο πολιτικό στοχασμό.
Προφανώς ο κ. Γεώργιος Τσίπρας διατελούσε σε καθεστώς «μανίας», δεν ήξερε τι έλεγε, τι επέτρεπε να ξεφύγει από το έρκος των οδόντων του, οι υβριστικές και χαμερπείς απόψεις του για ένα κορυφαίο ΜΜΕ στον πλανήτη, η εγκυρότητα του οποίου είναι σε δυσθεώρητα ύψη, οι εκτιμήσεις και απόψεις του οποίου διαμορφώνουν την παγκόσμια οικονομική εξέλιξη δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη γνήσια έκφραση της άποψης της Κουμουνδούρου για ό,τιδήποτε υπερβαίνει ή ακυρώνει το βασικό της πολιτικό αφήγημα για «μια χώρα κατεστραμμένη, μια οικονομία διαλυμένη και μια κυβέρνηση παραδομένη στα συμφέροντα».
Όλα αυτά συνδυασμένα με τη δημόσια εικόνα ενός μαινόμενου και σε έξαλλη κατάσταση προσκεκλημένου σε μια χαμηλότατων τόνων και ευπρεπέστατη πολιτική εκπομπή, με τον κ. Γεωργιάδη απέναντι του να έχει βγει γήπεδο και να παίζει μπάλα σε φουλ επιθετικό ρυθμό χαμογελαστός και αυτοκυρίαρχος και τον κ. Τσίπρα να έχει απωλέσει κάθε επαφή με το περιβάλλον, ούτε λόγος για πολιτικό πολιτισμό και να επιμένει, με εκείνη την επιμονή του εμμονικού, σε ότι έχει πει!
Μην γελιέστε, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός ακριβώς που παρουσίασε «εν τη μανία του» ο κ. Γεώργιος Τσίπρας σε μια περίοδο που το κόμμα του είναι δεύτερο, χάνει πολιτικό έδαφος, χάνει και σε αριθμούς, τίποτε δεν πάει καλά, όλα στραβωμένα είναι.
Αντιλαμβάνεστε, αν προβάλετε αυτή την εικόνα, σε συνθήκες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τι ακριβώς αποτυπώνει, σε ποια μονοπάτια οδηγεί, πόσες γηγενείς «Ζαχάροβα» εμπνέει και τι επιμελείται για ένα κορυφαίο ζήτημα ατομικών δικαιωμάτων όπως είναι η ελευθερία της έκφρασης όταν αυτή δεν συμφωνεί με την επίσημη κομματική γραμμή, όπως την διαμορφώνει η οικογένεια και με την ευγενική συνδρομή του κ. Πολάκη.
